ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 27:1-56
ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 27:1-56 MSBZ
မိုးလင္းခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ လူထုထဲမွသက္ႀကီးဝါႀကီးအားလုံးတို႔သည္ ေယရႈကိုေသဒဏ္ခ်မွတ္ႏိုင္ရန္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္ကိုခ်ည္ေႏွာင္လ်က္ ေခၚေဆာင္သြားကာ ဘုရင္ခံပိလတ္မင္းထံ အပ္ႏွံၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကိုအပ္ႏွံေသာယုဒသည္ ကိုယ္ေတာ္ျပစ္ဒဏ္စီရင္ျခင္းခံရေၾကာင္းေတြ႕ျမင္လွ်င္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားထံ ေငြဒဂၤါးသုံးဆယ္ကိုျပန္ေပးလ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္သည္ အျပစ္ကင္းေသာသူ၏ေသြးကိုအပ္ႏွံၿပီး အျပစ္ျပဳမိပါၿပီ”ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ထိုသူတို႔က “ငါတို႔ႏွင့္ မည္သို႔ဆိုင္သနည္း။ ကိုယ့္အမႈကို ကိုယ္ေျဖရွင္းေလာ့”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ သူသည္ ထိုေငြကို ဗိမာန္ေတာ္ထဲ၌ပစ္ခ်ၿပီး ထြက္သြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ အျခားသို႔သြား၍ ႀကိဳးဆြဲခ်ေသေလ၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲတို႔သည္ ထိုေငြမ်ားကိုယူ၍ “ေသြးဖိုးေငြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘ႑ာတိုက္ထဲသို႔မသြင္းအပ္”ဟု ဆိုလ်က္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကၿပီးမွ သူစိမ္းဧည့္သည္တို႔၏သခ်ႋဳင္းအတြက္ အိုးထိန္းသည္၏ေျမယာကို ထိုေငြျဖင့္ဝယ္ယူၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုေျမယာကို ယေန႔တိုင္ေအာင္ ေသြးေျမဟုေခၚတြင္ၾက၏။ ထိုအခါ “သူတို႔သည္ တန္ဖိုးျဖတ္ျခင္းခံရေသာသူ၏အဖိုးေငြတည္းဟူေသာ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔တန္ဖိုးျဖတ္ထားသည့္ ေငြဒဂၤါးသုံးဆယ္ကိုယူ၍ အကြၽႏ္ုပ္အား ထာဝရဘုရားမိန႔္မွာေတာ္မူသည့္အတိုင္း အိုးထိန္းသည္၏ေျမယာအတြက္ ထိုေငြတို႔ကိုေပးၾက၏”ဟု ပေရာဖက္ေယရမိအားျဖင့္ မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ေသာအရာသည္ ျပည့္စုံျခင္းသို႔ေရာက္ေလ၏။ ေယရႈသည္ ဘုရင္ခံေရွ႕၌ ရပ္ေတာ္မူရာ ဘုရင္ခံက “သင္သည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရင္ေလာ”ဟု ေမးေလ၏။ ေယရႈကလည္း“သင္ေျပာသည့္အတိုင္းေပတည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ား၏စြပ္စြဲျခင္းကိုခံရေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ တစ္စုံတစ္ခုကိုမွ် ျပန္၍ေျဖေတာ္မမူ။ ထိုအခါ ပိလတ္မင္းသည္ ကိုယ္ေတာ္အား “သူတို႔သည္ သင့္တစ္ဖက္၌ မည္မွ်ေလာက္သက္ေသခံၾကသည္ကို သင္မၾကားသေလာ”ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ စကားတစ္ခြန္းကိုမွ် ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မမူဘဲေနသျဖင့္ ဘုရင္ခံသည္ အလြန္အံ့ဩေလ၏။ ဘုရင္ခံသည္ ထိုပြဲေတာ္တြင္ လူထုအတြက္ သူတို႔အလိုရွိသည့္အက်ဥ္းသားတစ္ဦးကို လႊတ္ေပးေလ့ရွိ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗာရဗၺဟုေခၚသည့္ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေသာ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္ရွိ၏။ သို႔ျဖစ္၍ လူတို႔စုေဝးၾကေသာအခါ ပိလတ္မင္းက “သင္တို႔အတြက္ မည္သူ႔ကိုလႊတ္ေပးေစလိုသနည္း။ ဗာရဗၺေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ခရစ္ေတာ္ဟုေခၚေသာ ေယရႈေလာ”ဟု သူတို႔အားေမးေလ၏။ ထိုသို႔ေမးျခင္းမွာ သူတို႔သည္ မလိုမုန္းထားစိတ္ျဖင့္ ေယရႈကိုအပ္ႏွံၾကေၾကာင္း ပိလတ္မင္းသိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ပိလတ္မင္းသည္ တရားပလႅင္ေပၚ၌ ထိုင္ေနစဥ္ သူ၏ဇနီးသည္သည္ သူ႔ထံသို႔လူလႊတ္၍ “သင္သည္ ထိုေျဖာင့္မတ္ေသာသူႏွင့္ မည္သို႔မွ် မပတ္သက္ေစပါႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား ထိုသူေၾကာင့္ ယေန႔ ကြၽန္မသည္ အိပ္မက္ထဲ၌ စိတ္ဒုကၡမ်ားစြာေရာက္ရပါ၏”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားသည္ လူထုပရိသတ္အား ဗာရဗၺကိုေတာင္း၍ ေယရႈကိုမူကား အဆုံးစီရင္ေစရန္ စည္း႐ုံးၾက၏။ တစ္ဖန္ ဘုရင္ခံက “ဤသူႏွစ္ေယာက္တို႔တြင္ သင္တို႔အတြက္ မည္သူ႔ကိုလႊတ္ေပးေစလိုသနည္း”ဟု ေမးေသာအခါ သူတို႔က “ဗာရဗၺ”ဟု ဆိုၾက၏။ ပိလတ္မင္းက “သို႔ျဖစ္လွ်င္ ခရစ္ေတာ္ဟုေခၚေသာေယရႈကို မည္သို႔ျပဳရမည္နည္း”ဟု ေမးျပန္ေသာ္ သူတို႔အားလုံးက “လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္လိုက္ပါ”ဟု ဆိုၾက၏။ ပိလတ္မင္းကလည္း “အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ သူသည္ မည္သည့္မေကာင္းမႈကိုျပဳခဲ့သနည္း”ဟု ျပန္ေမးေသာ္လည္း သူတို႔က “သူ႔ကိုလက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္လိုက္ပါ”ဟု ပို၍ေအာ္ဟစ္ၾက၏။ ထိုအခါ ပိလတ္မင္းသည္ မည္သည့္အက်ိဳးမွ်မရွိဘဲ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္သာျဖစ္လာသည္ကိုျမင္၍ လူထုပရိသတ္ေရွ႕တြင္ ေရကိုယူၿပီး လက္ကိုေဆးကာ “ဤသူ၏ေသြးႏွင့္ ငါကင္းရွင္း၏။ သင္တို႔အမႈကို သင္တို႔ေျဖရွင္းရမည္”ဟု ဆို၏။ လူအေပါင္းတို႔ကလည္း “သူ၏ေသြးသည္ ငါတို႔ႏွင့္ငါတို႔၏သားသမီးမ်ားအေပၚ က်ေရာက္ပါေစ”ဟု ျပန္ေျပာၾက၏။ ထိုအခါ ပိလတ္မင္းသည္ သူတို႔အတြက္ ဗာရဗၺကိုလႊတ္ေပးေလ၏။ ေယရႈကိုမူကား က်ာပြတ္ျဖင့္႐ိုက္ႏွက္ေစၿပီးေနာက္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ရန္ အပ္ႏွံလိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဘုရင္ခံ၏စစ္သားမ်ားသည္ ေယရႈကို ႐ုံးေတာ္အတြင္းသို႔ေခၚေဆာင္သြား၍ တပ္ဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕လုံးကို ကိုယ္ေတာ္ထံစုေဝးေစကာ ကိုယ္ေတာ္၏အဝတ္ကိုခြၽတ္ၿပီး နီျမန္းေသာဝတ္လုံကို ကိုယ္ေတာ္အားၿခဳံေစၾက၏။ ဆူးပင္ကိုလည္းသရဖူအျဖစ္ရစ္ေခြၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ဦးေခါင္းေပၚ၌ ေဆာင္းေစ၍ က်ဴ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို လက္ယာလက္ျဖင့္ ကိုင္ေစၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္၏ေရွ႕၌ဒူးေထာက္လ်က္ “ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရင္၊ မဂၤလာရွိပါေစေသာ”ဟု ေျပာင္ေလွာင္ေျပာဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္ကို တံေတြးႏွင့္ေထြး၍ က်ဴ႐ိုးကိုယူၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္၏ဦးေခါင္းကို႐ိုက္ၾက၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္ကို ေျပာင္ေလွာင္ၾကၿပီးေနာက္ နီျမန္းေသာဝတ္လုံကိုခြၽတ္၍ ကိုယ္ေတာ္၏အဝတ္ကို ျပန္ဝတ္ေစၿပီးလွ်င္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ရန္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေခၚေဆာင္သြားၾက၏။ သူတို႔ထြက္သြားၾကစဥ္ ရွိမုန္အမည္ရွိေသာ ကုေရေနၿမိဳ႕သားတစ္ဦးကိုေတြ႕သျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္၏လက္ဝါးကပ္တိုင္ကို သူ႔အား အတင္းအက်ပ္ထမ္းေစၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ဦးေခါင္းခြံအရပ္ဟုေခၚေဝၚေသာ ေဂါလေဂါသအမည္တြင္သည့္အရပ္သို႔ ေရာက္ၾကလွ်င္ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အား ေဆးခါးႏွင့္ေရာထားေသာစပ်စ္ဝိုင္ကို တိုက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ျမည္းစမ္း၍ ေသာက္လိုေသာစိတ္ရွိေတာ္မမူေခ်။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ၾကၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏အဝတ္ေတာ္မ်ားကို မဲခ်၍ ခြဲေဝၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုေနရာ၌ ထိုင္လ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေစာင့္ၾကည့္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္၏ဦးေခါင္းေတာ္အထက္၌ကား “ဤသူသည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရင္ ေယရႈျဖစ္၏”ဟု ေရးထားသည့္ ကိုယ္ေတာ္အေပၚတင္ေသာစြဲခ်က္ကို တပ္ထားၾက၏။ ဓားျပႏွစ္ေယာက္တို႔ကိုလည္း ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူ လက္ယာေတာ္ဘက္တြင္တစ္ေယာက္၊ လက္ဝဲေတာ္ဘက္တြင္တစ္ေယာက္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ၾက၏။ ျဖတ္သန္းသြားလာေသာသူတို႔သည္ မိမိတို႔ေခါင္းကိုခါယမ္းလ်က္ “ဗိမာန္ေတာ္ကိုၿဖိဳဖ်က္၍ သုံးရက္အတြင္းတည္ေဆာက္မည့္သူ၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္မွန္လွ်င္ သင့္ကိုယ္သင္ကယ္တင္ၿပီး လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚမွဆင္းလာခဲ့ေလာ့”ဟု ေစာ္ကားေျပာဆိုၾက၏။ ထိုနည္းတူ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားသည္လည္း က်မ္းျပဳဆရာမ်ား၊ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားႏွင့္အတူ ကိုယ္ေတာ္ကို ေျပာင္ေလွာင္ၾက၍ “သူသည္ သူတစ္ပါးတို႔ကိုကယ္တင္ခဲ့ေသာ္လည္း မိမိကိုယ္ကိုမကယ္တင္ႏိုင္ပါတကား။ အစၥေရးဘုရင္ျဖစ္လွ်င္ ယခုပင္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚမွဆင္းလာပါေစ။ ထိုအခါ ငါတို႔သည္ သူ႔ကိုယုံၾကည္မည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ကိုးစားခဲ့၏။ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ရွိလွ်င္ ယခုပင္ သူ႔ကိုကယ္ႏုတ္ပါေစ။ အေၾကာင္းမူကား ‘ငါသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္သည္’ဟူ၍ သူေျပာခဲ့၏”ဟု ဆိုၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ထားျခင္းခံရေသာ ဓားျပတို႔သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္ကို ထိုနည္းတူကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ၾက၏။ မြန္းတည့္ခ်ိန္မွစ၍ မြန္းလြဲသုံးနာရီတိုင္ေအာင္ ေျမတစ္ျပင္လုံး၌ အေမွာင္က်ေရာက္ေလ၏။ မြန္းလြဲသုံးနာရီခန႔္တြင္ ေယရႈသည္ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္“ဧလိ၊ ဧလိ၊ လာမာ ရွာဗခသာနိ”ဟု ေအာ္ဟစ္ေတာ္မူ၏။ ၎၏အဓိပၸာယ္မွာ“အကြၽႏ္ုပ္၏ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္စြန႔္ပစ္ေတာ္မူသနည္း”ဟူ၍ ျဖစ္၏။ ထိုအရပ္၌ ရပ္ေနေသာသူအခ်ိဳ႕တို႔သည္ၾကားလွ်င္ “ဤသူသည္ ဧလိယကိုေခၚေနသည္”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ သူတို႔အထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ခ်က္ခ်င္းေျပးသြား၍ ေရျမႇဳပ္ကိုယူကာ ဝိုင္ခ်ဥ္ႏွင့္ျပည့္ေစၿပီးလွ်င္ ၎ကိုက်ဴ႐ိုးေပၚတပ္လ်က္ ကိုယ္ေတာ္အားေသာက္ေစ၏။ သို႔ေသာ္ အျခားေသာသူတို႔က “ရွိပါေလေစ။ ဧလိယသည္ သူ႔ကိုကယ္တင္ရန္ လာမည္မလာမည္ကို ငါတို႔ ၾကည့္ၾကစို႔”ဟု ဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ေနာက္တစ္ဖန္ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ေႂကြးေၾကာ္ၿပီးလွ်င္ အသက္ကိုစြန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဗိမာန္ေတာ္ကန႔္လန႔္ကာသည္အထက္စြန္းမွ ေအာက္စြန္းတိုင္ေအာင္ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသြားေလ၏။ ေျမႀကီးသည္လႈပ္၍ ေက်ာက္မ်ားသည္ အက္ကြဲေလ၏။ သခ်ႋဳင္းဂူမ်ားလည္းပြင့္သျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ၾကၿပီျဖစ္ေသာသန႔္ရွင္းသူမ်ားစြာတို႔၏ကိုယ္ခႏၶာသည္ ထေျမာက္ၾက၏။ ေယရႈထေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ သူတို႔သည္ သခ်ႋဳင္းဂူမ်ားမွထြက္လာ၍ သန႔္ရွင္းေသာၿမိဳ႕ေတာ္သို႔ဝင္ကာ မ်ားစြာေသာသူတို႔ထံ ထင္ရွားၾက၏။ တပ္မႉးမွစ၍ သူႏွင့္အတူ ေယရႈကိုေစာင့္ၾကည့္ေနေသာသူတို႔သည္ ငလ်င္လႈပ္ျခင္းႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ေသာအရာမ်ားကိုေတြ႕ျမင္ၾကေသာအခါ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕လ်က္ “ဤသူသည္ အမွန္ပင္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ျဖစ္သည္”ဟု ဆိုၾက၏။ ေယရႈကိုလုပ္ေကြၽးျပဳစုလ်က္ ဂါလိလဲနယ္မွ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္လာသည့္ မ်ားစြာေသာအမ်ိဳးသမီးတို႔သည္လည္း ထိုေနရာ၌ရွိ၍ အေဝးမွၾကည့္ေနၾက၏။ သူတို႔အထဲတြင္ မာဂဒလၿမိဳ႕သူမာရိ၊ ယာကုပ္ႏွင့္ေယာသပ္တို႔၏မိခင္ျဖစ္ေသာမာရိႏွင့္ ေဇေဗဒဲ၏သားမ်ား၏မိခင္တို႔ပါ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
