ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 26:6-30

ေဗသနိ​႐ြာ​တြင္ အနာႀကီး​ေရာဂါသည္​ရွိမုန္​၏​အိမ္​၌ ေယရႈ​ရွိ​ေတာ္မူ​စဥ္ အလြန္​တန္ဖိုးႀကီး​ေသာ​ဆီေမႊး​ထည့္​ထား​သည့္ ေက်ာက္ျဖဴ​ဘူး​ပါ​ေသာ အမ်ိဳးသမီး​တစ္​ဦး​သည္ အထံ​ေတာ္​သို႔​ခ်ဥ္းကပ္​၍ စားပြဲ​၌​ထိုင္​ေန​ေသာ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေခါင္း​ေပၚ၌ ထို​ဆီေမႊး​ကို သြန္းေလာင္း​ေလ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ထို​အျခင္းအရာ​ကို​ျမင္​လွ်င္ စိတ္ဆိုး​လ်က္ “အဘယ္ေၾကာင့္ ဤသို႔​ျဖဳန္းတီး​ရ​သနည္း။ ဤ​ဆီေမႊး​ကို အဖိုး​မ်ားစြာ​ႏွင့္​ေရာင္း​၍ ဆင္းရဲသား​တို႔​ကို ေပးကမ္း​ႏိုင္​သည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ သိ​ေတာ္မူ​၍“ဤ​အမ်ိဳးသမီး​ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေႏွာင့္ယွက္​ၾက​သနည္း။ အမွန္စင္စစ္ သူ​သည္ ငါ့​အတြက္ ေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ကို​ျပဳ​ေလ​ၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသား​တို႔​သည္ သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ အစဥ္​ရွိ​ၾက​၏။ ငါ​မူကား သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ အစဥ္​ရွိ​သည္​မ​ဟုတ္။ ဤ​အမ်ိဳးသမီး​သည္ ဆီေမႊး​ကို ငါ့​ကိုယ္​ေပၚ၌ သြန္းေလာင္း​ခဲ့​ျခင္း​မွာ ငါ့​ကို​သၿဂႋဳဟ္​ရန္ ျပင္ဆင္​ျခင္း​ျဖစ္​၏။ သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​မည္။ ကမာၻ​တစ္ဝန္းလုံး​တြင္ ေကာင္းျမတ္​ေသာ​သတင္း​ကို ေဟာေျပာ​သည့္​ေနရာ​တိုင္း​၌ ဤ​အမ်ိဳးသမီး​ျပဳ​ခဲ့​ေသာ​အမႈအရာ​ကို​လည္း သူ​၏​အမွတ္တရ​အျဖစ္ ေျပာၾကား​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ပါး​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​တို႔​ထဲမွ တစ္​ပါး​ျဖစ္​ေသာ​ယုဒ​ဣရွကာ႐ုတ္​သည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ထံသို႔​သြား​၍ “ေယရႈ​ကို သင္​တို႔​လက္​သို႔​အပ္ႏွံ​လွ်င္ သင္​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​အား ေငြ​မည္မွ်​ေပး​မည္နည္း”​ဟု ဆို​ေသာ္ သူ​တို႔​သည္ ယုဒ​အား ေငြဒဂၤါး​သုံးဆယ္​ကို သတ္မွတ္​ေပး​ၾက​၏။ ထို​အခ်ိန္​မွစ၍ ယုဒ​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​အပ္ႏွံ​ရန္ အခြင့္ေကာင္း​ကို​ရွာႀကံ​လ်က္​ေန​၏။ တေဆးမဲ့​မုန႔္​ပြဲေတာ္​၏​ပထမ​ေန႔​တြင္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ေယရႈ​ထံသို႔​ခ်ဥ္းကပ္​၍ “ပသခါ​ပြဲေတာ္​ညစာ​ကို ကိုယ္ေတာ္​သုံးေဆာင္​ရန္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အား မည္သည့္​ေနရာ​၌ ျပင္ဆင္​ေစ​လို​ပါ​သနည္း”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“ၿမိဳ႕​ထဲသို႔​သြား​၍ တစ္​ေယာက္​ေသာ​သူ​အား ‘ငါ​၏​အခ်ိန္​နီး​ၿပီ။ ပသခါ​ပြဲေတာ္​ကို သင့္​ထံ၌ ငါ​၏​တပည့္​မ်ား​ႏွင့္အတူ​က်င္းပ​မည္’​ဟူ၍ ဆရာ​က​မွာ​လိုက္​သည္​ဟု ထို​သူ​အား ေျပာ​ၾက​ေလာ့”​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​အား ေယရႈ​မိန႔္မွာ​ေတာ္မူ​သည့္​အတိုင္း ေဆာင္႐ြက္​ၾက​ၿပီး ပသခါ​ပြဲေတာ္​ကို​ျပင္ဆင္​ၾက​၏။ ညေနခ်မ္း​အခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ပါး​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​တို႔​ႏွင့္အတူ စားပြဲ​၌​ထိုင္​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သည္​စား​လ်က္​ေန​ၾက​စဥ္ ကိုယ္ေတာ္​က“သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​သည္​ကား သင္​တို႔​အထဲမွ​တစ္​ေယာက္​သည္ ငါ့​ကို​အပ္ႏွံ​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ အလြန္​စိတ္မေကာင္း​ျဖစ္​ၾက​လ်က္ “သခင္​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​ေလာ”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​အား တစ္ဦး​ၿပီး​တစ္ဦး​ေမးေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“ငါ​ႏွင့္အတူ​တစ္​ပန္းကန္​ထဲတြင္ လက္​ႏႈိက္​ေသာ​သူ​သည္ ငါ့​ကို​အပ္ႏွံ​လိမ့္မည္။ လူ႔သား​သည္ မိမိ​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ေရး​ထား​သည့္​အတိုင္း သြား​ရ​မည္​မွန္​၏။ သို႔ေသာ္ လူ႔သား​ကို​အပ္ႏွံ​ေသာ​သူ​သည္ အမဂၤလာရွိ​၏။ ထို​သူ​သည္ မ​ေမြးဖြား​လာ​ခဲ့​လွ်င္ သူ႔​အတြက္ သာ၍​ေကာင္း​ေပ​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​ကို​အပ္ႏွံ​ေတာ့​မည့္​ယုဒ​က “ရဗၺိ၊ အကြၽႏ္ုပ္​ေလာ”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​က“သင္​ေျပာ​သည့္​အတိုင္း​ေပတည္း”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​စား​လ်က္​ေန​ၾက​စဥ္ ေယရႈ​သည္ မုန႔္​ကို​ယူ​၍ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးလွ်င္ မုန႔္​ကို​ဖဲ့​၍ တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား​ေပး​လ်က္“ယူ​၍​စား​ၾက​ေလာ့။ ဤ​မုန႔္​ကား ငါ​၏​ကိုယ္ခႏၶာ​ျဖစ္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ခြက္​ကို​လည္း​ယူ​၍ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးလွ်င္ သူ​တို႔​အား​ေပး​လ်က္“သင္​တို႔​အားလုံး ဤ​ခြက္​ကို​ေသာက္​ၾက​ေလာ့။ ဤသည္ကား အျပစ္​မ်ား​ခြင့္လႊတ္​ျခင္း​ေက်းဇူး​အတြက္ လူ​မ်ားစြာ​အဖို႔​သြန္းေလာင္း​သည့္ ပဋိညာဥ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ငါ​၏​ေသြး​ျဖစ္​၏။ သင္​တို႔​အား ငါ​ဆို​သည္​ကား ငါ့​ခမည္းေတာ္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​၌ သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ​အသစ္​ျပန္​ေသာက္​မည့္ ထို​ေန႔ရက္​တိုင္ေအာင္ ယခု​မွစ၍ စပ်စ္​သီး​မွ​ျဖစ္​ေသာ​ဤ​အရည္​ကို ငါ​လုံးဝ​ေသာက္​မည္​မ​ဟုတ္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ ခ်ီးမြမ္း​သီခ်င္း​သီဆို​ၿပီးမွ သံလြင္​ေတာင္​သို႔​ထြက္သြား​ၾက​၏။