ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 22:1-33
ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 22:1-33 MSBZ
တစ္ဖန္ ေယရႈသည္ ပုံဥပမာမ်ားျဖင့္ သူတို႔အား ႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ “ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ မိမိသားအတြက္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲက်င္းပေသာ ဘုရင္တစ္ပါးႏွင့္တူ၏။ သူသည္ ဖိတ္ေခၚထားေသာသူတို႔ကို မဂၤလာေဆာင္ပြဲသို႔ေခၚလာရန္ မိမိ၏အေစအပါးတို႔ကိုေစလႊတ္ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ မလာလိုၾကေပ။ တစ္ဖန္ သူသည္ အျခားေသာအေစအပါးတို႔အား ‘ငါ၏ဧည့္ခံပြဲကို ငါျပင္ဆင္ထားၿပီ။ ငါ၏ႏြားလားႏွင့္ ဆူၿဖိဳးေသာတိရစာၦန္မ်ားကို သတ္ၿပီးၿပီ။ အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ။ မဂၤလာေဆာင္ပြဲသို႔ ႂကြၾကပါဟု ဖိတ္ေခၚထားေသာသူတို႔ကို ေျပာၾကေလာ့’ဟူ၍ မွာၾကားလ်က္ ေစလႊတ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘဲ တစ္ဦးသည္ မိမိလယ္သို႔လည္းေကာင္း၊ အျခားတစ္ဦးသည္ မိမိကုန္သြယ္ရာသို႔လည္းေကာင္း သြားၾက၏။ အျခားေသာသူတို႔မူကား ဘုရင္၏အေစအပါးတို႔ကိုဖမ္းဆီးလ်က္ ႏွိပ္စက္ကာ သတ္ျဖတ္ၾက၏။ ထိုအခါ ဘုရင္သည္ အမ်က္ထြက္၍သူ၏စစ္သားမ်ားကိုေစလႊတ္ကာ ထိုလူသတ္သမားတို႔ကိုဖ်က္ဆီးေစၿပီး သူတို႔၏ၿမိဳ႕ကိုမီးရႈိ႕ေစ၏။ ထို႔ေနာက္ သူ၏အေစအပါးတို႔အား ‘မဂၤလာေဆာင္ပြဲသည္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖိတ္ေခၚထားေသာသူတို႔သည္ မထိုက္တန္ၾကေသာေၾကာင့္ လမ္းဆုံလမ္းခြမ်ားသို႔သြား၍ ေတြ႕သမွ်ေသာသူတို႔ကို မဂၤလာေဆာင္ပြဲသို႔ ဖိတ္ေခၚၾကေလာ့’ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အေစအပါးတို႔သည္ လမ္းမ်ားသို႔သြား၍ လူဆိုးျဖစ္ေစ၊ လူေကာင္းျဖစ္ေစ ေတြ႕သမွ်ေသာသူတို႔ကို စုေဝးေစၾကသျဖင့္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲသည္ ဧည့္သည္မ်ားႏွင့္ျပည့္သြားေလ၏။ ဘုရင္သည္ ဧည့္သည္မ်ား ကိုၾကည့္ရႈရန္ ႂကြလာေသာအခါ ထိုေနရာ၌ မဂၤလာေဆာင္ပြဲထိုင္ဝတ္စုံမဝတ္ထားေသာလူတစ္ေယာက္ကို ျမင္လွ်င္ ‘အေဆြ၊ သင္သည္ မဂၤလာေဆာင္ပြဲထိုင္ဝတ္စုံကိုမဝတ္ဘဲ မည္ကဲ့သို႔ ဤေနရာသို႔ဝင္လာသနည္း’ဟု ထိုသူအား ေမးေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ႏႈတ္ဆိတ္လ်က္ေနေလ၏။ ထိုအခါ ဘုရင္က ‘ထိုသူ၏ေျခႏွင့္လက္တို႔ကိုခ်ည္ေႏွာင္၍ သူ႔ကို အျပင္ဘက္အေမွာင္ထဲသို႔ ႏွင္ထုတ္ၾကေလာ့။ ထိုေနရာ၌ ငိုေႂကြးျခင္းႏွင့္အံႀကိတ္ျခင္းရွိလိမ့္မည္’ဟု အေစခံတို႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား ေခၚယူေတာ္မူျခင္းခံရေသာသူတို႔သည္ မ်ားစြာရွိၾကေသာ္လည္း ေ႐ြးေကာက္ခံရေသာသူတို႔သည္ နည္းၾက၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဖာရိရွဲတို႔သည္ ထြက္သြား၍ ကိုယ္ေတာ္ကို ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားျဖင့္ အကြက္ဆင္ဖမ္းႏိုင္ရန္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔၏တပည့္မ်ားကို ေဟ႐ုဒ္၏လူမ်ားႏွင့္အတူ အထံေတာ္သို႔ေစလႊတ္ကာ “ဆရာ၊ ဆရာသည္ ေျဖာင့္မွန္ေသာသူျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏တရားလမ္းကို သမၼာတရားႏွင့္အညီ သြန္သင္ေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ လူ႔မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ေသာေၾကာင့္ မည္သူ႔ကိုမွ် အားမနာေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔သိၾကပါ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဆရာမည္သို႔ထင္ျမင္ေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔အား ေျပာျပပါ။ ဆီဇာဧကရာဇ္ကို အခြန္ဆက္သျခင္းသည္ တရားေတာ္ႏွင့္ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မညီသေလာ”ဟု ေမးေလွ်ာက္ေစၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈသည္ သူတို႔၏ဆိုးညစ္မႈကိုသိေတာ္မူ၍“သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ေသာသူတို႔၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကိုစမ္းသပ္ၾကသနည္း။ အခြန္ေငြဒဂၤါးတစ္ျပားကို ငါ့အားျပၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔သည္ ေဒနာရိတစ္ျပားကို အထံေတာ္သို႔ယူလာၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ဤသည္ကား မည္သူ၏ပုံ၊ မည္သူ၏ကမၸည္းစာျဖစ္သနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔က “ဆီဇာဧကရာဇ္၏ပုံႏွင့္ကမၸည္းစာျဖစ္ပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဆီဇာဧကရာဇ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို ဆီဇာဧကရာဇ္အားဆက္သ၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္အားဆက္သၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ ထိုစကားကိုၾကားရေသာအခါ အံ့ဩ၍ ကိုယ္ေတာ္ထံမွ ထြက္သြားၾက၏။ ထိုေန႔၌ပင္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းမရွိဟုေျပာၾကေသာဇဒၵဳကဲတို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာ၍ “ဆရာ၊ လူတစ္ဦးသည္ သားသမီးမထြန္းကားဘဲ ေသဆုံးခဲ့လွ်င္ သူ၏ညီသည္ အစ္ကို၏မယားကို ဆက္ခံထိမ္းျမားလ်က္ သူ႔အစ္ကို၏မ်ိဳးဆက္ကို ေပါက္ဖြားေစရမည္ဟု ေမာေရွၫႊန္ၾကားခဲ့ပါသည္။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ထံတြင္ ညီအစ္ကိုခုနစ္ဦးရွိခဲ့ရာ အစ္ကိုအႀကီးဆုံးသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး မ်ိဳးဆက္မရွိဘဲ ေသဆုံးလ်က္ သူ၏မယားကို သူ႔ညီထံ ထားရစ္ခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယညီႏွင့္တတိယညီမွစ၍ ခုနစ္ေယာက္ေျမာက္တိုင္ေအာင္ ထိုနည္းတူျဖစ္ၾကပါသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုမိန္းမသည္လည္း ေသဆုံးသြားပါသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာကာလ၌ ထိုမိန္းမသည္ ထိုခုနစ္ဦးတို႔ထဲမွ မည္သူ၏မယားျဖစ္ပါမည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔အားလုံးသည္ ထိုမိန္းမႏွင့္ေပါင္းဖက္ခဲ့ၾကပါသည္”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔သည္ က်မ္းစာကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏တန္ခိုးေတာ္ကိုလည္းေကာင္း မသိ၍ အယူလြဲေနၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာကာလ၌ လူတို႔သည္ ထိမ္းျမားစုံဖက္ျခင္းကိုမျပဳ၊ ေပးစားေဆာင္ႏွင္းျခင္းလည္းမရွိဘဲ ေကာင္းကင္၌ရွိေသာ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾက၏။ ေသေသာသူတို႔၏ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္က ‘ငါသည္ အာျဗဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇက္၏ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ဘုရားျဖစ္၏’ဟု သင္တို႔အား မိန႔္ေတာ္မူခဲ့ေသာစကားကို မဖတ္ဖူးၾကသေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ေသေသာသူတို႔၏ဘုရားမဟုတ္ဘဲ အသက္ရွင္ေသာသူတို႔၏ဘုရားျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ၾကားေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္၏သြန္သင္ခ်က္ကို အံ့ဩခ်ီးမြမ္းၾက၏။