ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 22:1-22

တစ္ဖန္ ေယရႈ​သည္ ပုံ​ဥပမာ​မ်ား​ျဖင့္ သူ​တို႔​အား ႁမြက္ဆို​ေတာ္မူ​သည္​မွာ “ေကာင္းကင္​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​သည္ မိမိ​သား​အတြက္ မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​က်င္းပ​ေသာ ဘုရင္​တစ္​ပါး​ႏွင့္​တူ​၏။ သူ​သည္ ဖိတ္ေခၚ​ထား​ေသာ​သူ​တို႔​ကို မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​သို႔​ေခၚ​လာ​ရန္ မိမိ​၏​အေစအပါး​တို႔​ကို​ေစလႊတ္​ေသာ္လည္း သူ​တို႔​သည္ မ​လာ​လို​ၾက​ေပ။ တစ္ဖန္ သူ​သည္ အျခား​ေသာ​အေစအပါး​တို႔​အား ‘ငါ​၏​ဧည့္ခံပြဲ​ကို ငါ​ျပင္ဆင္​ထား​ၿပီ။ ငါ​၏​ႏြားလား​ႏွင့္ ဆူၿဖိဳး​ေသာ​တိရစာၦန္​မ်ား​ကို သတ္​ၿပီး​ၿပီ။ အားလုံး​အဆင္သင့္​ျဖစ္​ၿပီ။ မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​သို႔ ႂကြ​ၾက​ပါ​ဟု ဖိတ္ေခၚ​ထား​ေသာ​သူ​တို႔​ကို ေျပာ​ၾက​ေလာ့’​ဟူ၍ မွာၾကား​လ်က္ ေစလႊတ္​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​သည္ ဂ႐ုမစိုက္​ၾက​ဘဲ တစ္​ဦး​သည္ မိမိ​လယ္​သို႔​လည္းေကာင္း၊ အျခား​တစ္​ဦး​သည္ မိမိ​ကုန္သြယ္​ရာ​သို႔​လည္းေကာင္း သြား​ၾက​၏။ အျခား​ေသာ​သူ​တို႔​မူကား ဘုရင္​၏​အေစအပါး​တို႔​ကို​ဖမ္းဆီး​လ်က္ ႏွိပ္စက္​ကာ သတ္ျဖတ္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ဘုရင္​သည္ အမ်က္ထြက္​၍သူ​၏​စစ္သား​မ်ား​ကို​ေစလႊတ္​ကာ ထို​လူသတ္သမား​တို႔​ကို​ဖ်က္ဆီး​ေစ​ၿပီး သူ​တို႔​၏​ၿမိဳ႕​ကို​မီးရႈိ႕​ေစ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​၏​အေစအပါး​တို႔​အား ‘မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​သည္ အဆင္သင့္​ျဖစ္​ေသာ္လည္း ဖိတ္ေခၚ​ထား​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မ​ထိုက္တန္​ၾက​ေသာေၾကာင့္ လမ္းဆုံလမ္းခြ​မ်ား​သို႔​သြား​၍ ေတြ႕​သမွ်​ေသာ​သူ​တို႔​ကို မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​သို႔ ဖိတ္ေခၚ​ၾက​ေလာ့’​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ အေစအပါး​တို႔​သည္ လမ္း​မ်ား​သို႔​သြား​၍ လူ​ဆိုး​ျဖစ္ေစ၊ လူ​ေကာင္း​ျဖစ္ေစ ေတြ႕​သမွ်​ေသာ​သူ​တို႔​ကို စုေဝး​ေစ​ၾက​သျဖင့္ မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​သည္ ဧည့္သည္​မ်ားႏွင့္​ျပည့္​သြား​ေလ​၏။ ဘုရင္​သည္ ဧည့္သည္​မ်ား ကို​ၾကည့္ရႈ​ရန္ ႂကြလာ​ေသာအခါ ထို​ေနရာ​၌ မဂၤလာေဆာင္​ပြဲထိုင္​ဝတ္စုံ​မ​ဝတ္​ထား​ေသာ​လူ​တစ္​ေယာက္​ကို ျမင္​လွ်င္ ‘အေဆြ၊ သင္​သည္ မဂၤလာေဆာင္​ပြဲထိုင္​ဝတ္စုံ​ကို​မ​ဝတ္​ဘဲ မည္ကဲ့သို႔ ဤ​ေနရာ​သို႔​ဝင္​လာ​သနည္း’​ဟု ထို​သူ​အား ေမး​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ သူ​သည္ ႏႈတ္ဆိတ္​လ်က္​ေန​ေလ​၏။ ထိုအခါ ဘုရင္​က ‘ထို​သူ​၏​ေျခ​ႏွင့္​လက္​တို႔​ကို​ခ်ည္ေႏွာင္​၍ သူ႔​ကို အျပင္​ဘက္​အေမွာင္​ထဲသို႔ ႏွင္ထုတ္​ၾက​ေလာ့။ ထို​ေနရာ​၌ ငိုေႂကြး​ျခင္း​ႏွင့္​အံႀကိတ္​ျခင္း​ရွိ​လိမ့္မည္’​ဟု အေစခံ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ အေၾကာင္းမူကား ေခၚယူ​ေတာ္မူ​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မ်ားစြာ​ရွိ​ၾက​ေသာ္လည္း ေ႐ြးေကာက္​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ နည္း​ၾက​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ဖာရိရွဲ​တို႔​သည္ ထြက္သြား​၍ ကိုယ္ေတာ္​ကို ႏႈတ္​ေတာ္​ထြက္​စကား​ျဖင့္ အကြက္ဆင္​ဖမ္း​ႏိုင္​ရန္ တိုင္ပင္​ေဆြးေႏြး​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​၏​တပည့္​မ်ား​ကို ေဟ႐ုဒ္​၏​လူ​မ်ား​ႏွင့္အတူ အထံ​ေတာ္​သို႔​ေစလႊတ္​ကာ “ဆရာ၊ ဆရာ​သည္ ေျဖာင့္မွန္​ေသာ​သူ​ျဖစ္​ၿပီး ဘုရားသခင္​၏​တရား​လမ္း​ကို သမၼာတရား​ႏွင့္အညီ သြန္သင္​ေၾကာင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ လူ႔​မ်က္ႏွာ​ကို​မ​ေထာက္​ေသာေၾကာင့္ မည္သူ႔​ကို​မွ် အား​မ​နာ​ေၾကာင္း​ကို​လည္းေကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သိ​ၾက​ပါ​၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဆရာ​မည္သို႔​ထင္ျမင္​ေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အား ေျပာျပ​ပါ။ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​ကို အခြန္​ဆက္သ​ျခင္း​သည္ တရား​ေတာ္​ႏွင့္​ညီ​သေလာ​၊ သို႔မဟုတ္ မ​ညီ​သေလာ”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ေစ​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​သည္ သူ​တို႔​၏​ဆိုးညစ္​မႈ​ကို​သိ​ေတာ္မူ​၍“သူေတာ္ေကာင္း​ေယာင္ေဆာင္​ေသာ​သူ​တို႔၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့​ကို​စမ္းသပ္​ၾက​သနည္း။ အခြန္​ေငြဒဂၤါး​တစ္​ျပား​ကို ငါ့​အား​ျပ​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​လွ်င္ သူ​တို႔​သည္ ေဒနာရိ​တစ္​ျပား​ကို အထံ​ေတာ္​သို႔​ယူလာ​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“ဤသည္ကား မည္သူ​၏​ပုံ၊ မည္သူ​၏​ကမၸည္းစာ​ျဖစ္​သနည္း”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ သူ​တို႔​က “ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​၏​ပုံ​ႏွင့္​ကမၸည္းစာ​ျဖစ္​ပါ​သည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​ႏွင့္ဆိုင္ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​အား​ဆက္သ​၍ ဘုရားသခင္​ႏွင့္ဆိုင္ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို ဘုရားသခင္​အား​ဆက္သ​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သည္ ထို​စကား​ကို​ၾကား​ရ​ေသာအခါ အံ့ဩ​၍ ကိုယ္ေတာ္​ထံမွ ထြက္သြား​ၾက​၏။