ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 21:8-22

အလြန္​မ်ားျပား​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​သည္​လည္း မိမိ​တို႔​၏​ဝတ္႐ုံ​မ်ား​ကို လမ္း​ေပၚ၌​ခင္း​ၾက​၏။ အခ်ိဳ႕​တို႔​မူကား သစ္ပင္​တို႔​မွ အကိုင္းအခက္​မ်ား​ကို​ခုတ္​လာ​၍ လမ္း​ေပၚ၌​ခင္း​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေရွ႕​မွ​သြား​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​ႏွင့္ ေနာက္​မွ​လိုက္​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​သည္ “ဒါဝိဒ္​၏​သား​ေတာ္​အား ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း။ ထာဝရ​ဘုရား​၏​နာမ​ေတာ္​၌ ႂကြလာ​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​သည္ မဂၤလာရွိ​ေစ​သတည္း။ အျမင့္ဆုံး​ေသာ​အရပ္​၌ ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း”​ဟု ေႂကြးေၾကာ္​ၾက​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​ထဲသို႔​ဝင္​ေတာ္မူ​ရာ တစ္​ၿမိဳ႕​လုံး​႐ုတ္႐ုတ္ရက္ရက္​ျဖစ္​သျဖင့္ “ဤ​သူ​ကား မည္သူ​နည္း”​ဟု ေမးျမန္း​ၾက​၏။ လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​က​လည္း “ဤ​သူ​သည္ ဂါလိလဲ​နယ္ နာဇရက္​ၿမိဳ႕​မွ ပေရာဖက္​ေယရႈ​ျဖစ္​သည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​၍ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ေရာင္း​ဝယ္​ေန​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​ကို ႏွင္ထုတ္​ၿပီး ေငြေၾကး​လဲလွယ္​သူ​တို႔​၏​စားပြဲ​မ်ား​ႏွင့္ ခ်ိဳးငွက္​ေရာင္း​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ထိုင္ခုံ​မ်ား​ကို ေမွာက္လွန္​ေတာ္မူ​ကာ ထို​သူ​တို႔​အား“ ‘ငါ့​အိမ္​သည္ ဆုေတာင္း​ရာ​အိမ္​ဟူ၍ ေခၚေဝၚ​ျခင္း​ကို​ခံရ​လိမ့္မည္’​ဟု က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​ေသာ္လည္း သင္​တို႔​သည္ ၎​ကို ဓားျပ​တို႔​ခိုေအာင္း​ရာ ျဖစ္​ေစ​ၾက​ၿပီ​တကား”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ မ်က္မျမင္​မ်ား​ႏွင့္​ေျခ​မသန္စြမ္း​သူ​မ်ား​သည္ အထံ​ေတာ္​သို႔​လာ​ၾက​ရာ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို အေကာင္းပကတိ​ျဖစ္​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္​က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ျပဳ​ေတာ္မူ​ေသာ အံ့ၾသဖြယ္​အမႈ​တို႔​ကို​လည္းေကာင္း၊ “ဒါဝိဒ္​၏​သား​ေတာ္​အား ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း”​ဟု ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ကေလး​မ်ား​ေႂကြးေၾကာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို​လည္းေကာင္း ျမင္​လွ်င္ အမ်က္​ထြက္​ၾက​၍ “ဤ​ကေလး​တို႔​ေျပာဆို​ေန​ေသာ​အရာ​ကို ၾကား​သေလာ”​ဟု ေမးျမန္း​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ငါ​ၾကား​၏။ ‘ကေလး​သူငယ္​မ်ား​ႏွင့္ ႏို႔စို႔​ကေလး​ငယ္​မ်ား​၏​ႏႈတ္​ထဲမွ ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း​ကို ကိုယ္ေတာ္​ျပင္ဆင္​ေတာ္မူ​၏’ဟူေသာ ေရးထား​ခ်က္​ကို သင္​တို႔​မ​ဖတ္​ဖူး​ၾက​သေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို​ထား​ခဲ့​၍ ၿမိဳ႕​ထဲမွ​ထြက္ခြာ​လ်က္ ေဗသနိ​႐ြာ​သို႔​ႂကြ​ကာ ထို​႐ြာ​၌ တစ္ညတာ​ကုန္လြန္​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ နံနက္​ေစာေစာ ၿမိဳ႕​သို႔​ျပန္ႂကြ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဆာေလာင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုစဥ္ လမ္း​၌ သဖန္းပင္​တစ္​ပင္​ကို​ျမင္​၍ ထို​အပင္​ရွိရာ​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​ရာ ၎​တြင္ အ႐ြက္​မ်ား​မွလြဲ၍ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​မ​ေတြ႕​သျဖင့္ ထို​အပင္​အား“ယခု​မွစ၍ ကာလ​အစဥ္အဆက္ သင္​၌​အသီး​မ​သီး​ေစ​ရ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ သဖန္းပင္​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ညႇိဳးႏြမ္း​ေျခာက္ေသြ႕​သြား​ေလ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ထို​အျခင္းအရာ​ကို​ျမင္​လွ်င္ အံ့ၾသ​လ်က္ “သဖန္းပင္​သည္ မည္သို႔​ေသာ​အားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း​ညႇိဳးႏြမ္း​ေျခာက္ေသြ႕​သြား​သနည္း”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​မည္။ သင္​တို႔​သည္ ယုံၾကည္​ျခင္း​ရွိ​လ်က္ သံသယ​ကင္းမဲ့​ၾက​လွ်င္ ဤ​သဖန္းပင္​၌ ျပဳ​ခဲ့​သည့္​အမႈ​မ်ိဳး​ကို​ျပဳ​ႏိုင္​သည္​သာမက ဤ​ေတာင္​အား ‘ေ႐ြ႕​သြား​၍ ပင္လယ္​ထဲသို႔​က်​ေလာ့’​ဟု ဆို​လွ်င္​ပင္ ထို​အတိုင္း​ျဖစ္​လိမ့္မည္။ သင္​တို႔​ဆုေတာင္း​ေသာအခါ​တြင္​လည္း ယုံၾကည္​ျခင္း​ျဖင့္ ေတာင္းေလွ်ာက္​သမွ်​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို သင္​တို႔​ရ​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။