ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 21:18-22

နံနက္​ေစာေစာ ၿမိဳ႕​သို႔​ျပန္ႂကြ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဆာေလာင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုစဥ္ လမ္း​၌ သဖန္းပင္​တစ္​ပင္​ကို​ျမင္​၍ ထို​အပင္​ရွိရာ​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​ရာ ၎​တြင္ အ႐ြက္​မ်ား​မွလြဲ၍ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​မ​ေတြ႕​သျဖင့္ ထို​အပင္​အား“ယခု​မွစ၍ ကာလ​အစဥ္အဆက္ သင္​၌​အသီး​မ​သီး​ေစ​ရ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ သဖန္းပင္​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ညႇိဳးႏြမ္း​ေျခာက္ေသြ႕​သြား​ေလ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ထို​အျခင္းအရာ​ကို​ျမင္​လွ်င္ အံ့ၾသ​လ်က္ “သဖန္းပင္​သည္ မည္သို႔​ေသာ​အားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း​ညႇိဳးႏြမ္း​ေျခာက္ေသြ႕​သြား​သနည္း”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​မည္။ သင္​တို႔​သည္ ယုံၾကည္​ျခင္း​ရွိ​လ်က္ သံသယ​ကင္းမဲ့​ၾက​လွ်င္ ဤ​သဖန္းပင္​၌ ျပဳ​ခဲ့​သည့္​အမႈ​မ်ိဳး​ကို​ျပဳ​ႏိုင္​သည္​သာမက ဤ​ေတာင္​အား ‘ေ႐ြ႕​သြား​၍ ပင္လယ္​ထဲသို႔​က်​ေလာ့’​ဟု ဆို​လွ်င္​ပင္ ထို​အတိုင္း​ျဖစ္​လိမ့္မည္။ သင္​တို႔​ဆုေတာင္း​ေသာအခါ​တြင္​လည္း ယုံၾကည္​ျခင္း​ျဖင့္ ေတာင္းေလွ်ာက္​သမွ်​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို သင္​တို႔​ရ​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။