ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 21:12-20

ေယရႈ​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​၍ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ေရာင္း​ဝယ္​ေန​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​ကို ႏွင္ထုတ္​ၿပီး ေငြေၾကး​လဲလွယ္​သူ​တို႔​၏​စားပြဲ​မ်ား​ႏွင့္ ခ်ိဳးငွက္​ေရာင္း​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ထိုင္ခုံ​မ်ား​ကို ေမွာက္လွန္​ေတာ္မူ​ကာ ထို​သူ​တို႔​အား“ ‘ငါ့​အိမ္​သည္ ဆုေတာင္း​ရာ​အိမ္​ဟူ၍ ေခၚေဝၚ​ျခင္း​ကို​ခံရ​လိမ့္မည္’​ဟု က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​ေသာ္လည္း သင္​တို႔​သည္ ၎​ကို ဓားျပ​တို႔​ခိုေအာင္း​ရာ ျဖစ္​ေစ​ၾက​ၿပီ​တကား”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ မ်က္မျမင္​မ်ား​ႏွင့္​ေျခ​မသန္စြမ္း​သူ​မ်ား​သည္ အထံ​ေတာ္​သို႔​လာ​ၾက​ရာ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို အေကာင္းပကတိ​ျဖစ္​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္​က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ျပဳ​ေတာ္မူ​ေသာ အံ့ၾသဖြယ္​အမႈ​တို႔​ကို​လည္းေကာင္း၊ “ဒါဝိဒ္​၏​သား​ေတာ္​အား ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း”​ဟု ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ကေလး​မ်ား​ေႂကြးေၾကာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို​လည္းေကာင္း ျမင္​လွ်င္ အမ်က္​ထြက္​ၾက​၍ “ဤ​ကေလး​တို႔​ေျပာဆို​ေန​ေသာ​အရာ​ကို ၾကား​သေလာ”​ဟု ေမးျမန္း​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ငါ​ၾကား​၏။ ‘ကေလး​သူငယ္​မ်ား​ႏွင့္ ႏို႔စို႔​ကေလး​ငယ္​မ်ား​၏​ႏႈတ္​ထဲမွ ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း​ကို ကိုယ္ေတာ္​ျပင္ဆင္​ေတာ္မူ​၏’ဟူေသာ ေရးထား​ခ်က္​ကို သင္​တို႔​မ​ဖတ္​ဖူး​ၾက​သေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို​ထား​ခဲ့​၍ ၿမိဳ႕​ထဲမွ​ထြက္ခြာ​လ်က္ ေဗသနိ​႐ြာ​သို႔​ႂကြ​ကာ ထို​႐ြာ​၌ တစ္ညတာ​ကုန္လြန္​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ နံနက္​ေစာေစာ ၿမိဳ႕​သို႔​ျပန္ႂကြ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဆာေလာင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုစဥ္ လမ္း​၌ သဖန္းပင္​တစ္​ပင္​ကို​ျမင္​၍ ထို​အပင္​ရွိရာ​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​ရာ ၎​တြင္ အ႐ြက္​မ်ား​မွလြဲ၍ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​မ​ေတြ႕​သျဖင့္ ထို​အပင္​အား“ယခု​မွစ၍ ကာလ​အစဥ္အဆက္ သင္​၌​အသီး​မ​သီး​ေစ​ရ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ သဖန္းပင္​သည္ ခ်က္ခ်င္း​ညႇိဳးႏြမ္း​ေျခာက္ေသြ႕​သြား​ေလ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ထို​အျခင္းအရာ​ကို​ျမင္​လွ်င္ အံ့ၾသ​လ်က္ “သဖန္းပင္​သည္ မည္သို႔​ေသာ​အားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္း​ညႇိဳးႏြမ္း​ေျခာက္ေသြ႕​သြား​သနည္း”​ဟု ဆို​ၾက​၏။