ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 21:1-17

သူ​တို႔​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​အနီး​သို႔​ေရာက္​၍ သံလြင္​ေတာင္​ေျခ​ရွိ ဗက္ဖာေဂ​႐ြာ​သို႔ ေရာက္လာ​ၾက​ေသာအခါ ေယရႈ​သည္ တပည့္​ေတာ္​ႏွစ္​ပါး​ကို​ေစလႊတ္​၍ “သင္​တို႔​ေရွ႕​က​႐ြာ​ထဲသို႔ သြား​ၾက​ေလာ့။ ထိုအခါ ခ်ည္​ထား​ေသာ​ျမည္းမ​ႏွင့္ သူ​၏​အနား​တြင္​ရွိ​ေသာ​ျမည္း​ကေလး​ကို သင္​တို႔​ခ်က္ခ်င္း​ေတြ႕​ၾက​လိမ့္မည္။ ျမည္း​ႀကိဳး​ေျဖ​၍ ငါ့​ထံသို႔ ေခၚေဆာင္​လာ​ၾက​ေလာ့။ တစ္စုံတစ္ေယာက္​က သင္​တို႔​အား တစ္စုံတစ္ခု​ေျပာ​လွ်င္ ‘သခင္​ဘုရား​အလို​ရွိ​သည္’​ဟု ေျပာ​ၾက​ေလာ့။ ထိုသို႔​ေျပာ​လွ်င္ ၎​တို႔​ကို ခ်က္ခ်င္း​ပို႔​ေပး​လိမ့္မည္”​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ဤ​အမႈအရာ​ျဖစ္ပ်က္​ခဲ့​ျခင္း​မွာ “ ‘ၾကည့္ရႈ​ေလာ့။ သင္​၏​ရွင္ဘုရင္​သည္ ျမည္းမ​ႏွင့္​ျမည္း​၏​သား​တည္းဟူေသာ ျမည္း​ကေလး​ကို​စီး​လ်က္ ႏူးညံ့​သိမ္ေမြ႕​စြာ​ျဖင့္ သင့္​ထံသို႔​ႂကြလာ​ေတာ္မူ​၏’​ဟူ၍ ဇိအုန္​သမီး​အား ေျပာၾကား​ၾက​ေလာ့”​ဟု ပေရာဖက္​အားျဖင့္​မိန႔္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရာ ျပည့္စုံ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​မည့္​အေၾကာင္း​တည္း။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း သြား​၍ သူ​တို႔​အား ေယရႈ​မိန႔္မွာ​ေတာ္မူ​သည့္​အတိုင္း ေဆာင္႐ြက္​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ ျမည္းမ​ႏွင့္​ျမည္း​ကေလး​ကို ေခၚေဆာင္​လာ​ၿပီးလွ်င္ ထို​ျမည္း​တို႔​အေပၚ၌ အဝတ္​မ်ား​ကို​ခင္း​ၾက​ရာ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ၎​တို႔​အေပၚ​ထိုင္​ေတာ္မူ​၏။ အလြန္​မ်ားျပား​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​သည္​လည္း မိမိ​တို႔​၏​ဝတ္႐ုံ​မ်ား​ကို လမ္း​ေပၚ၌​ခင္း​ၾက​၏။ အခ်ိဳ႕​တို႔​မူကား သစ္ပင္​တို႔​မွ အကိုင္းအခက္​မ်ား​ကို​ခုတ္​လာ​၍ လမ္း​ေပၚ၌​ခင္း​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေရွ႕​မွ​သြား​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​ႏွင့္ ေနာက္​မွ​လိုက္​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​သည္ “ဒါဝိဒ္​၏​သား​ေတာ္​အား ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း။ ထာဝရ​ဘုရား​၏​နာမ​ေတာ္​၌ ႂကြလာ​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​သည္ မဂၤလာရွိ​ေစ​သတည္း။ အျမင့္ဆုံး​ေသာ​အရပ္​၌ ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း”​ဟု ေႂကြးေၾကာ္​ၾက​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​ထဲသို႔​ဝင္​ေတာ္မူ​ရာ တစ္​ၿမိဳ႕​လုံး​႐ုတ္႐ုတ္ရက္ရက္​ျဖစ္​သျဖင့္ “ဤ​သူ​ကား မည္သူ​နည္း”​ဟု ေမးျမန္း​ၾက​၏။ လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​က​လည္း “ဤ​သူ​သည္ ဂါလိလဲ​နယ္ နာဇရက္​ၿမိဳ႕​မွ ပေရာဖက္​ေယရႈ​ျဖစ္​သည္”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ ဗိမာန္​ေတာ္​ထဲသို႔​ဝင္​၍ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ေရာင္း​ဝယ္​ေန​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​ကို ႏွင္ထုတ္​ၿပီး ေငြေၾကး​လဲလွယ္​သူ​တို႔​၏​စားပြဲ​မ်ား​ႏွင့္ ခ်ိဳးငွက္​ေရာင္း​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ထိုင္ခုံ​မ်ား​ကို ေမွာက္လွန္​ေတာ္မူ​ကာ ထို​သူ​တို႔​အား“ ‘ငါ့​အိမ္​သည္ ဆုေတာင္း​ရာ​အိမ္​ဟူ၍ ေခၚေဝၚ​ျခင္း​ကို​ခံရ​လိမ့္မည္’​ဟု က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​ေသာ္လည္း သင္​တို႔​သည္ ၎​ကို ဓားျပ​တို႔​ခိုေအာင္း​ရာ ျဖစ္​ေစ​ၾက​ၿပီ​တကား”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ဗိမာန္​ေတာ္​၌ မ်က္မျမင္​မ်ား​ႏွင့္​ေျခ​မသန္စြမ္း​သူ​မ်ား​သည္ အထံ​ေတာ္​သို႔​လာ​ၾက​ရာ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို အေကာင္းပကတိ​ျဖစ္​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္​က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ျပဳ​ေတာ္မူ​ေသာ အံ့ၾသဖြယ္​အမႈ​တို႔​ကို​လည္းေကာင္း၊ “ဒါဝိဒ္​၏​သား​ေတာ္​အား ေဟာရွဏၰ​ျဖစ္​ေစ​သတည္း”​ဟု ဗိမာန္​ေတာ္​၌ ကေလး​မ်ား​ေႂကြးေၾကာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို​လည္းေကာင္း ျမင္​လွ်င္ အမ်က္​ထြက္​ၾက​၍ “ဤ​ကေလး​တို႔​ေျပာဆို​ေန​ေသာ​အရာ​ကို ၾကား​သေလာ”​ဟု ေမးျမန္း​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ငါ​ၾကား​၏။ ‘ကေလး​သူငယ္​မ်ား​ႏွင့္ ႏို႔စို႔​ကေလး​ငယ္​မ်ား​၏​ႏႈတ္​ထဲမွ ခ်ီးမြမ္း​ျခင္း​ကို ကိုယ္ေတာ္​ျပင္ဆင္​ေတာ္မူ​၏’ဟူေသာ ေရးထား​ခ်က္​ကို သင္​တို႔​မ​ဖတ္​ဖူး​ၾက​သေလာ”​ဟု သူ​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို​ထား​ခဲ့​၍ ၿမိဳ႕​ထဲမွ​ထြက္ခြာ​လ်က္ ေဗသနိ​႐ြာ​သို႔​ႂကြ​ကာ ထို​႐ြာ​၌ တစ္ညတာ​ကုန္လြန္​ေစ​ေတာ္မူ​၏။