ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 18:1-35
ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 18:1-35 MSBZ
ထိုအခ်ိန္တြင္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေယရႈထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္လာ၍ “ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ မည္သူသည္ အႀကီးျမတ္ဆုံးျဖစ္သနည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူငယ္တစ္ေယာက္ကိုေခၚ၍ သူတို႔အလယ္၌ ရပ္ေစၿပီးလွ်င္ “သင္တို႔အား ငါအမွန္ဆိုမည္။ သင္တို႔သည္ ေျပာင္းလဲ၍ ကေလးသူငယ္မ်ားကဲ့သို႔မျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ မည္သည့္အခါမွ် ဝင္ရလိမ့္မည္မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသူငယ္ကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကိုႏွိမ့္ခ်ေသာသူသည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္၌ အႀကီးျမတ္ဆုံးျဖစ္၏။ ဤသို႔ေသာသူငယ္တစ္ေယာက္ကို ငါ၏နာမ၌ လက္ခံေသာသူသည္လည္း ငါ့ကိုလက္ခံ၏။ သို႔ေသာ္ ငါ့ကိုယုံၾကည္သည့္ ဤငယ္ေသာသူမ်ားထဲမွ တစ္စုံတစ္ဦးကို မွားယြင္းေစေသာသူသည္ ႀကီးမားေသာႀကိတ္ဆုံေက်ာက္ကို သူ႔လည္ပင္း၌ဆြဲလ်က္ ပင္လယ္၏ေရနက္ရာတြင္ ႏွစ္ျမႇဳပ္ခံရလွ်င္ သူ႔အတြက္ သာ၍ေကာင္း၏။ ဤေလာကသည္ မွားယြင္းေစေသာအရာမ်ားေၾကာင့္ အမဂၤလာရွိ၏။ မွားယြင္းေစေသာအရာမ်ားသက္ေရာက္မည္ကို လႊဲေရွာင္၍မရႏိုင္။ သို႔ေသာ္ မွားယြင္းေစေသာအရာကို သက္ေရာက္ေစေသာသူသည္ အမဂၤလာရွိ၏။ သင္၏လက္၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ေျခသည္ သင့္ကိုမွားယြင္းေစလွ်င္ ၎ကိုျဖတ္၍ လႊင့္ပစ္ေလာ့။ လက္ႏွစ္ဖက္၊ သို႔မဟုတ္ ေျခႏွစ္ဖက္ပါလ်က္ ထာဝရမီးထဲသို႔ ပစ္ခ်ျခင္းခံရသည္ထက္ လက္တစ္ဖက္၊ သို႔မဟုတ္ ေျခတစ္ဖက္ႏွင့္ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ဝင္စားရသည္က သင့္အတြက္ သာ၍ေကာင္း၏။ ထို႔ျပင္ သင္၏မ်က္စိသည္ သင့္ကိုမွားယြင္းေစလွ်င္ ၎ကိုထုတ္၍ လႊင့္ပစ္ေလာ့။ မ်က္စိႏွစ္လုံးပါလ်က္ ငရဲမီးထဲသို႔ ပစ္ခ်ျခင္းခံရသည္ထက္ မ်က္စိတစ္လုံးႏွင့္ အသက္ရွင္ျခင္းသို႔ဝင္စားရသည္က သင့္အတြက္ သာ၍ေကာင္း၏။ ဤငယ္ေသာသူမ်ားထဲမွ တစ္စုံတစ္ဦးကို မထီမဲ့ျမင္မျပဳမိေစရန္ သတိျပဳၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ေကာင္းကင္ဘုံရွိ သူတို႔၏ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့ခမည္းေတာ္၏မ်က္ႏွာေတာ္ကို အစဥ္မျပတ္ဖူးျမင္ရၾကသည္ဟု သင္တို႔အား ငါဆို၏။ [အမွန္စင္စစ္ လူ႔သားသည္ ေပ်ာက္ဆုံးေသာသူတို႔ကို ကယ္တင္ရန္ ႂကြလာ၏။] သင္တို႔မည္သို႔ထင္ၾကသနည္း။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ေသာသူ၌ သိုးအေကာင္တစ္ရာရွိၿပီး ၎တို႔ထဲမွ တစ္ေကာင္သည္ လမ္းလြဲေပ်ာက္ဆုံးလွ်င္ သူသည္ ကိုးဆယ့္ကိုးေကာင္ကို ေတာင္ေပၚ၌ထားခဲ့၍ လမ္းလြဲေပ်ာက္ဆုံးေနေသာသိုးကို သြား၍ရွာမည္မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔အား ငါအမွန္ဆိုသည္ကား သူသည္ ထိုသိုးကိုေတြ႕လွ်င္ လမ္းလြဲေပ်ာက္ဆုံးျခင္းမရွိေသာ ကိုးဆယ့္ကိုးေကာင္အတြက္ ဝမ္းေျမာက္သည္ထက္ ထိုသိုးတစ္ေကာင္အတြက္ ပို၍ဝမ္းေျမာက္လိမ့္မည္။ ထိုနည္းတူ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေတာ္မူေသာသင္တို႔အဖသည္ ဤငယ္ေသာသူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္ကိုမွ် ပ်က္စီးေစရန္ အလိုေတာ္မရွိ။ သင္၏ညီအစ္ကိုသည္ သင့္အားျပစ္မွားလွ်င္ သြား၍ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား သူ႔ကိုဆိုဆုံးမေလာ့။ သူသည္ သင္၏စကားကိုနားေထာင္လွ်င္ သင္၏ညီအစ္ကိုကို သင္ရရွိၿပီ။ နားမေထာင္လွ်င္မူကား သက္ေသႏွစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ သုံးဦး၏ထြက္ဆိုခ်က္အားျဖင့္ စကားအားလုံးကိုအတည္ျပဳေစရန္အျခားတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ ႏွစ္ဦးကို သင္ႏွင့္အတူေခၚသြားေလာ့။ သူသည္ ထိုသူတို႔၏စကားကိုဂ႐ုမစိုက္လွ်င္ အသင္းေတာ္အား ေျပာၾကားေလာ့။ အသင္းေတာ္၏စကားကိုလည္း ဂ႐ုမစိုက္လွ်င္ သာသနာပလူမ်ိဳးျခားႏွင့္အခြန္ေကာက္ခံသူကဲ့သို႔ သူ႔ကိုမွတ္ယူေလာ့။ သင္တို႔အား ငါအမွန္ဆိုမည္။ ေျမႀကီးေပၚ၌ သင္တို႔ခ်ည္ေႏွာင္သမွ်သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္းခံရလ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ေျမႀကီးေပၚ၌ သင္တို႔ေျဖလႊတ္သမွ်သည္လည္း ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ေျဖလႊတ္ျခင္းခံရလ်က္ရွိလိမ့္မည္။ တစ္ဖန္ သင္တို႔အား ငါအမွန္ဆိုသည္ကား သင္တို႔တြင္ လူႏွစ္ဦးသည္ မိမိတို႔ေတာင္းေလွ်ာက္သည့္အရာအားလုံးအတြက္ ေျမႀကီးေပၚ၌ စိတ္သေဘာတူၾကလွ်င္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ရွိေတာ္မူေသာ ငါ့ခမည္းေတာ္သည္ သူတို႔အတြက္ ၎ကို ျပည့္စုံေစေတာ္မူလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား လူႏွစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ သုံးဦးတို႔သည္ ငါ၏နာမျဖင့္ တစ္ေနရာရာတြင္ စုေဝးၾကေသာအခါ ထိုေနရာတြင္ သူတို႔အလယ္၌ ငါရွိ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ုသည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ “သခင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ညီအစ္ကိုသည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုျပစ္မွားသည့္အခါ သူ႔ကို အႀကိမ္မည္မွ် ခြင့္လႊတ္ရပါမည္နည္း။ ခုနစ္ႀကိမ္တိုင္ေအာင္ေလာ”ဟု ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈကလည္း“ခုနစ္ႀကိမ္တိုင္ေအာင္ဟု ငါမဆိုဘဲ ခုနစ္ႀကိမ္ကို ခုနစ္ဆယ္လီတိုင္ေအာင္ဟု ငါဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္သည္ မိမိအေစအပါးတို႔ႏွင့္စာရင္းရွင္းလိုေသာ ဘုရင္တစ္ပါးႏွင့္တူ၏။ သူသည္ စာရင္းစတင္ရွင္းေသာအခါ တာလန္တစ္ေသာင္းအေႂကြးတင္သူတစ္ေယာက္ကို ေရွ႕ေတာ္သို႔ေခၚေဆာင္ခဲ့ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ထိုသူ၌ အေႂကြးဆပ္စရာမရွိေသာေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္မွစ၍ သားမယားႏွင့္ သူပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအားလုံးတို႔ကိုေရာင္း၍ အေႂကြးဆပ္ရန္ သူ႔သခင္သည္ အမိန႔္ခ်ေလ၏။ ထိုအခါ ထိုအေစအပါးသည္ ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ သခင္ကိုရွိခိုးကာ ‘အကြၽႏ္ုပ္ကို သည္းခံေတာ္မူပါ။ အေႂကြးရွိသမွ်ကို ျပန္ဆပ္ပါမည္’ဟု ေတာင္းေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအေစအပါး၏သခင္သည္ ၾကင္နာစိတ္ရွိ၍ သူ႔ကိုလႊတ္ေပးကာ သူ၏အေႂကြးကို ေလွ်ာ္ပစ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအေစအပါးသည္ ထြက္သြား၍ သူ႔ထံ၌ ေဒနာရိ တစ္ရာအေႂကြးတင္ေသာ အေစအပါးခ်င္းတစ္ဦးကိုေတြ႕လွ်င္ သူ႔ကိုဖမ္း၍ လည္ပင္းညႇစ္လ်က္ ‘သင္ယူထားေသာ အေႂကြးကို ျပန္ဆပ္ေလာ့’ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ထိုအေစအပါးခ်င္းသည္ ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ ‘အကြၽႏ္ုပ္ကိုသည္းခံပါ။ သင့္အား အေႂကြးျပန္ဆပ္ပါမည္’ဟု ေတာင္းပန္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ လက္မခံဘဲ သြား၍ ထိုအေစအပါးခ်င္းအား သူယူထားေသာအေႂကြးကို ျပန္ဆပ္သည့္တိုင္ေအာင္ ေထာင္ထဲ၌ ထည့္ထားေလ၏။ အျခားေသာအေစအပါးခ်င္းမ်ားသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုျမင္လွ်င္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ သူတို႔၏သခင္ထံသို႔သြား၍ ျဖစ္ေလသမွ်တို႔ကို ေလွ်ာက္ထားၾက၏။ ထိုအခါ သခင္သည္ ထိုအေစအပါးကိုေခၚ၍ ‘ဆိုးညစ္ေသာအေစအပါး၊ သင္သည္ ငါ့ကိုေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္ အေႂကြးရွိသမွ်ကို သင့္အတြက္ ငါေလွ်ာ္ပစ္ခဲ့၏။ ငါသည္ သင့္ကိုသနားသကဲ့သို႔ သင္သည္လည္း အေစအပါးခ်င္းကို သနားသင့္သည္မဟုတ္ေလာ’ဟု ဆို၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူ၏သခင္သည္အမ်က္ထြက္ကာ အေႂကြးရွိသမွ်ကို ျပန္ဆပ္သည့္တိုင္ေအာင္ သူ႔ကို အက်ဥ္းခ်ႏွိပ္စက္ေသာသူတို႔လက္သို႔ အပ္ေလ၏။ သင္တို႔တစ္ဦးစီသည္ မိမိညီအစ္ကိုကို စိတ္ႏွလုံးထဲမွခြင့္မလႊတ္လွ်င္ ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ ငါ့ခမည္းေတာ္သည္လည္း သင္တို႔ကို ထိုနည္းတူျပဳေတာ္မူလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
