ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 15:21-39
ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 15:21-39 MSBZ
ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ထိုအရပ္မွ ထြက္ခြာ၍ တိုင္ရာၿမိဳ႕ႏွင့္ဆီဒုန္ၿမိဳ႕တို႔၏နယ္ေျမေဒသမ်ားသို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထိုအရပ္ေဒသမွ ခါနာန္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ထြက္လာ၍ “သခင္ဘုရား၊ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္၊ ကြၽန္မကိုသနားေတာ္မူပါ။ ကြၽန္မ၏သမီးသည္ နတ္ဆိုးပူး၍ ျပင္းထန္စြာခံစားေနရပါ၏”ဟု ေအာ္ဟစ္ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူ႔ကိုတစ္ခြန္းမွ် ေျဖၾကားေတာ္မမူ။ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ “ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေနာက္မွလိုက္လာၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနပါသျဖင့္ သူ႔ကိုျပန္သြားေစေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ငါသည္ အစၥေရးအမ်ိဳး၏ေပ်ာက္ဆုံးေသာသိုးမ်ားထံသို႔သာ ေစလႊတ္ျခင္းခံရ၏”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုရွိခိုးလ်က္ “သခင္ဘုရား၊ ကြၽန္မကိုကူညီမစေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သားသမီးတို႔၏အစာကိုယူ၍ ေခြးကေလးတို႔အားခ်ေပးျခင္းသည္ မေကာင္းမသင့္ပါ”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကမူ “မွန္ပါ၏ သခင္ဘုရား။ သို႔ရာတြင္ ေခြးကေလးမ်ားပင္လွ်င္ သူတို႔သခင္၏စားပြဲမွက်ေသာ စားႏုပ္စားေပါက္မ်ားကို စားရၾကပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ ေယရႈက“အို အမ်ိဳးသမီး၊ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ႀကီးမားလွေပ၏။ သင္အလိုရွိသည့္အတိုင္း သင္၌ျဖစ္ေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူရာ သူ၏သမီးသည္ ထိုအခ်ိန္နာရီမွစ၍ က်န္းမာလာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာလ်က္ ဂါလိလဲပင္လယ္ကမ္းနားသို႔ ႂကြေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေတာင္ေပၚသို႔တက္ကာ ထိုအရပ္၌ထိုင္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္ ေျခမသန္စြမ္းသူမ်ား၊ မ်က္မျမင္မ်ား၊ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ား၊ ဆြံ႕အသူမ်ားႏွင့္ အျခားေရာဂါသည္အေျမာက္အျမားတို႔ကို မိမိတို႔ႏွင့္အတူေခၚေဆာင္၍ အထံေတာ္သို႔လာၾကကာ ေျခေတာ္ရင္း၌ခ်ထားၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကိုက်န္းမာေစေတာ္မူ၏။ လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ဆြံ႕အသူမ်ား စကားေျပာၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ား အေကာင္းပကတိျဖစ္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေျခမသန္စြမ္းသူမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မ်က္မျမင္မ်ား မ်က္စိျမင္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ျမင္လ်က္ အံ့ၾသၾကကာ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ဘုန္းေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းၾက၏။ ထိုအခါ ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍“ဤလူထုပရိသတ္ကို ငါသနား၏။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔သည္ သုံးရက္တိုင္တိုင္ ငါႏွင့္အတူရွိၾကၿပီး သူတို႔၌ မည္သည့္စားစရာမွ်မရွိ။ သူတို႔ကိုဘာမွ်မေကြၽးဘဲ ျပန္သြားေစရန္ ငါအလိုမရွိ။ ထိုသို႔ျပန္ေစလွ်င္ သူတို႔သည္ လမ္းခရီး၌ အားျပတ္ၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔ကလည္း “အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ဤမွ်ေလာက္မ်ားျပားေသာလူထုပရိသတ္အား ဝလင္စြာေကြၽးႏိုင္ေလာက္သည့္ မ်ားစြာေသာမုန႔္ကို ဤေတာကႏၲာရ၌ အဘယ္ကရႏိုင္ပါမည္နည္း”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔တြင္ မုန႔္မည္မွ်ရွိသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူရာ သူတို႔က “မုန႔္ခုနစ္လုံးႏွင့္ ငါးကေလးအနည္းငယ္ရွိပါသည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူထုပရိသတ္ကို ေျမေပၚ၌ထိုင္ၾကရန္ မိန႔္မွာေတာ္မူလ်က္ မုန႔္ခုနစ္လုံးႏွင့္ ငါးတို႔ကိုယူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ကိုဖဲ့ကာ တပည့္ေတာ္တို႔အား ေပးေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း လူထုပရိသတ္တို႔အား ေဝေပးၾက၏။ လူအေပါင္းတို႔သည္ စား၍ဝၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ႂကြင္းက်န္ေသာမုန႔္အက်ိဳးအပဲ့မ်ားကို ေကာက္သိမ္းၾကရာ ခုနစ္ေတာင္းအျပည့္ရၾက၏။ စားေသာသူတို႔မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားႏွင့္ကေလးသူငယ္မ်ားမပါဘဲ ေယာက္်ားေလးေထာင္ရွိ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူထုပရိသတ္မ်ားကို ျပန္လႊတ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေလွေပၚသို႔တက္၍ မာဂဒါလၿမိဳ႕ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရပ္ေဒသသို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
