ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 15:1-31
ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 15:1-31 MSBZ
ထိုအခါ၌ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွ ဖာရိရွဲႏွင့္က်မ္းျပဳဆရာတို႔သည္ ေယရႈထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္လာ၍ “သင္၏တပည့္မ်ားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရွးလူႀကီးတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းကို ခ်ိဳးေဖာက္ၾကသနည္း။ အေၾကာင္းမွာ သူတို႔သည္ အစာစားသည့္အခါ သူတို႔၏လက္ကိုမေဆးၾကပါ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္က“သင္တို႔သည္လည္း မိမိတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းအတြက္ ဘုရားသခင္၏ပညတ္ေတာ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ခ်ိဳးေဖာက္ၾကသနည္း။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္က ‘မိခင္ႏွင့္ဖခင္တို႔ကို႐ိုေသေလာ့။ မိခင္၊ သို႔မဟုတ္ ဖခင္ကို ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုေသာသူသည္ ေသဒဏ္က်ခံေစ’ဟု မိန႔္ေတာ္မူခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔က ‘မည္သူမဆို မိခင္၊ သို႔မဟုတ္ ဖခင္အား အကြၽႏ္ုပ္ထံမွ သင္တို႔ခံစားထိုက္သည့္အရာသည္ လႉဖြယ္ဝတၳဳျဖစ္ပါၿပီဟု ဆိုလွ်င္ ထိုသူသည္ မိမိ၏ဖခင္ကိုဂုဏ္ျပဳစရာမလိုေပ’ဟု ေျပာဆိုၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သင္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ဓေလ့ထုံးတမ္းအတြက္ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကိုပယ္ဖ်က္ၾက၏။ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ေသာသူတို႔၊ သင္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဟရွာယက ‘ဤလူတို႔သည္ သူတို႔၏ႏႈတ္ျဖင့္ ငါ့ကို႐ိုေသၾက၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏စိတ္ႏွလုံးသည္ ငါႏွင့္ေဝးလွ၏။ သူတို႔သည္ လူတို႔၏ပညတ္ခ်က္မ်ားကို ဩဝါဒမ်ားအျဖစ္သြန္သင္လ်က္ ငါ့ကို အခ်ည္းႏွီးကိုးကြယ္ၾက၏’ဟူ၍ ပေရာဖက္ျပဳေဟာေျပာခဲ့သည္မွာ မွန္လွေပ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူထုပရိသတ္ကိုေခၚၿပီးလွ်င္“နားေထာင္၍ နားလည္ၾကေလာ့။ ခံတြင္းသို႔ဝင္ေသာအရာသည္ လူကိုညစ္ညဴးေစသည္မဟုတ္။ ခံတြင္းမွထြက္လာေသာအရာကသာ လူကိုညစ္ညဴးေစ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္လာလ်က္ “ဖာရိရွဲတို႔သည္ မိန႔္ေတာ္မူေသာစကားတို႔ကိုၾကား၍ ဘဝင္မက်ျဖစ္ၾကသည္ကို ကိုယ္ေတာ္သိေတာ္မူပါသေလာ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ေကာင္းကင္ဘုံရွင္ ငါ့ခမည္းေတာ္မစိုက္ေသာအပင္ရွိသမွ်သည္ အျမစ္ပါမက်န္ ဆြဲႏုတ္ျခင္းခံရလိမ့္မည္။ သူတို႔ရွိၾကပါေလေစ။ သူတို႔သည္ မ်က္မျမင္တို႔ကိုလမ္းျပေသာ မ်က္မျမင္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ မ်က္မျမင္သည္ မ်က္မျမင္ကိုလမ္းျပလွ်င္ ႏွစ္ဦးစလုံး တြင္းထဲသို႔က်လိမ့္မည္”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ုက “ထိုပုံဥပမာကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔အားရွင္းျပေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္လွ်င္ ကိုယ္ေတာ္က“သင္တို႔သည္လည္း ယခုတိုင္ေအာင္ အသိတရားကင္းမဲ့လ်က္ေနၾကသေလာ။ ခံတြင္းသို႔ဝင္သမွ်ေသာအရာသည္ ဝမ္းထဲသို႔ေရာက္ၿပီးလွ်င္ ေရအိမ္ထဲစြန႔္ျခင္းခံရသည္ကို သင္တို႔မသိၾကသေလာ။ ခံတြင္းမွထြက္လာသည့္အရာမ်ားမူကား စိတ္ႏွလုံးထဲမွထြက္လာၿပီး လူကိုညစ္ညဴးေစ၏။ အေၾကာင္းမူကား မေကာင္းေသာေတြးေတာႀကံစည္မႈမ်ား၊ လူသတ္ျခင္း၊ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈကိုက်ဴးလြန္ျခင္း၊ တရားႏွင့္မညီေမထုန္ျပဳျခင္း၊ ခိုးယူျခင္း၊ မမွန္ေသာသက္ေသထြက္ဆိုျခင္းႏွင့္ ေစာ္ကားေျပာဆိုျခင္းတို႔သည္ စိတ္ႏွလုံးထဲမွထြက္လာၾက၏။ ဤအရာမ်ားသည္ လူကိုညစ္ညဴးေစၾက၏။ သို႔ေသာ္ မေဆးထားေသာလက္ျဖင့္ အစာစားျခင္းသည္ လူကိုညစ္ညဴးေစသည္မဟုတ္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ထိုအရပ္မွ ထြက္ခြာ၍ တိုင္ရာၿမိဳ႕ႏွင့္ဆီဒုန္ၿမိဳ႕တို႔၏နယ္ေျမေဒသမ်ားသို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ထိုအရပ္ေဒသမွ ခါနာန္အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ထြက္လာ၍ “သခင္ဘုရား၊ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္၊ ကြၽန္မကိုသနားေတာ္မူပါ။ ကြၽန္မ၏သမီးသည္ နတ္ဆိုးပူး၍ ျပင္းထန္စြာခံစားေနရပါ၏”ဟု ေအာ္ဟစ္ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူ႔ကိုတစ္ခြန္းမွ် ေျဖၾကားေတာ္မမူ။ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္၍ “ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေနာက္မွလိုက္လာၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနပါသျဖင့္ သူ႔ကိုျပန္သြားေစေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ငါသည္ အစၥေရးအမ်ိဳး၏ေပ်ာက္ဆုံးေသာသိုးမ်ားထံသို႔သာ ေစလႊတ္ျခင္းခံရ၏”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုရွိခိုးလ်က္ “သခင္ဘုရား၊ ကြၽန္မကိုကူညီမစေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သားသမီးတို႔၏အစာကိုယူ၍ ေခြးကေလးတို႔အားခ်ေပးျခင္းသည္ မေကာင္းမသင့္ပါ”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးကမူ “မွန္ပါ၏ သခင္ဘုရား။ သို႔ရာတြင္ ေခြးကေလးမ်ားပင္လွ်င္ သူတို႔သခင္၏စားပြဲမွက်ေသာ စားႏုပ္စားေပါက္မ်ားကို စားရၾကပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ ေယရႈက“အို အမ်ိဳးသမီး၊ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ႀကီးမားလွေပ၏။ သင္အလိုရွိသည့္အတိုင္း သင္၌ျဖစ္ေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူရာ သူ၏သမီးသည္ ထိုအခ်ိန္နာရီမွစ၍ က်န္းမာလာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာလ်က္ ဂါလိလဲပင္လယ္ကမ္းနားသို႔ ႂကြေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေတာင္ေပၚသို႔တက္ကာ ထိုအရပ္၌ထိုင္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္ ေျခမသန္စြမ္းသူမ်ား၊ မ်က္မျမင္မ်ား၊ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ား၊ ဆြံ႕အသူမ်ားႏွင့္ အျခားေရာဂါသည္အေျမာက္အျမားတို႔ကို မိမိတို႔ႏွင့္အတူေခၚေဆာင္၍ အထံေတာ္သို႔လာၾကကာ ေျခေတာ္ရင္း၌ခ်ထားၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကိုက်န္းမာေစေတာ္မူ၏။ လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ဆြံ႕အသူမ်ား စကားေျပာၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ား အေကာင္းပကတိျဖစ္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေျခမသန္စြမ္းသူမ်ား လမ္းေလွ်ာက္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မ်က္မျမင္မ်ား မ်က္စိျမင္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ျမင္လ်က္ အံ့ၾသၾကကာ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ဘုန္းေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းၾက၏။