YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 9:18-62

႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 9:18-62 MSBZ

တစ္ေန႔သ၌ ကိုယ္ေတာ္​သည္ တစ္ပါးတည္း​ဆုေတာင္း​လ်က္​ေန​ေတာ္မူ​စဥ္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​က“လူထု​ပရိသတ္​တို႔​သည္ ငါ့​ကို မည္သူ​ျဖစ္​သည္​ဟု​ဆို​ၾက​သနည္း”​ဟူ၍ သူ​တို႔​အား ေမး​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​က​လည္း “ဗတၱိဇံ​ဆရာ​ေယာဟန္​ဟု ဆို​ၾက​ပါ​သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕​တို႔​က ဧလိယ​ဟု ဆိုၾက​၍ အခ်ိဳ႕​တို႔​က​လည္း ေရွး​ပေရာဖက္​တစ္ပါးပါး​ထေျမာက္​လာ​သည္​ဟု ဆို​ၾက​ပါ​သည္”​ဟူ၍ ျပန္ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“သင္​တို႔​မူကား ငါ့​ကို မည္သူ​ျဖစ္​သည္​ဟု​ဆို​ၾက​သနည္း”​ဟူ၍ ေမး​ေတာ္မူ​လွ်င္ ေပတ႐ု​က “ဘုရားသခင္​၏​ခရစ္ေတာ္​ျဖစ္​ပါ​သည္”​ဟု ျပန္ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အား သတိေပး​လ်က္ ဤ​အေၾကာင္း​ကို မည္သူ႔​ကို​မွ်​မ​ေျပာ​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ေတာ္မူ​ၿပီးလွ်င္ “လူ႔သား​သည္ ဒုကၡ​ေဝဒနာ​မ်ားစြာ​ခံစား​ရ​လ်က္ သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​၏​ျငင္းပယ္​ျခင္း​ကို​ခံရ​၍ အေသ​သတ္​ျခင္း​ခံရ​ၿပီး သုံး​ရက္​ေျမာက္​ေသာ​ေန႔​၌ ထေျမာက္​ရ​မည္​ျဖစ္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ လူ​အေပါင္း​တို႔​အား“မည္သူမဆို ငါ့​ေနာက္​သို႔​လိုက္​လို​လွ်င္ မိမိကိုယ္ကို​ျငင္းပယ္​ၿပီး မိမိ​၏​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို ေန႔စဥ္​ထမ္း​လ်က္ ငါ့​ေနာက္​သို႔​လိုက္​ရ​မည္။ အေၾကာင္းမွာ မိမိ​အသက္​ကို​ကယ္တင္​လို​ေသာ​သူ​သည္ အသက္​ကို​ဆုံးရႈံး​ရ​လိမ့္မည္။ ငါ့​အတြက္ မိမိ​အသက္​ကို​ဆုံးရႈံး​ရ​ေသာ​သူ​မူကား မိမိ​အသက္​ကို​ကယ္တင္​လိမ့္မည္။ လူ​သည္ ကမာၻ​ေလာက​တစ္ခုလုံး​ကို​ရရွိ​ေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္​ပ်က္စီး​လွ်င္​၊ သို႔မဟုတ္ ဆုံးရႈံး​လွ်င္ မည္သည့္​အက်ိဳး​ရွိ​မည္နည္း။ မည္သူမဆို ငါ​ႏွင့္​ငါ့​တရား​စကား​အတြက္​ရွက္​လွ်င္ လူ႔သား​သည္​လည္း မိမိ​၏​ဘုန္း​အသေရ၊ ခမည္းေတာ္​၏​ဘုန္း​အသေရ​ႏွင့္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ေကာင္းကင္တမန္​မ်ား​၏​ဘုန္း​အသေရ​တို႔​ကို​ေဆာင္​လ်က္ ႂကြလာ​ေသာအခါ ထို​သူ​အတြက္​ရွက္​လိမ့္မည္။ သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​မည္။ ဤ​ေနရာ​၌​ရပ္​ေန​ေသာ​သူ​တို႔​တြင္ ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​ကို​မ​ျမင္​မီ ေသ​ျခင္း​ကို​မ​ျမည္းစမ္း​ရ​ေသာ​သူ​အခ်ိဳ႕​ရွိ​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ဤ​တရား​စကား​တို႔​ကို မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီးေနာက္ ရွစ္​ရက္​ခန႔္​ၾကာ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေပတ႐ု၊ ေယာဟန္​ႏွင့္ ယာကုပ္​တို႔​ကို​ေခၚ​၍ ဆုေတာင္း​ရန္ ေတာင္​ေပၚသို႔​တက္​သြား​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ဆုေတာင္း​လ်က္​ေန​ေတာ္မူ​စဥ္ မ်က္ႏွာ​ေတာ္​၏​အဆင္း​သဏၭာန္​သည္ ထူးျခား​လာ​၍ အဝတ္​ေတာ္​သည္ ျဖဴေဖြး​ေတာက္ပ​လာ​၏။ ထို​အခ်ိန္​တြင္ လူ​ႏွစ္​ဦး​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္​စကား​ေျပာ​ေန​ၾက​၏။ ထို​သူ​တို႔​မွာ ေမာေရွ​ႏွင့္​ဧလိယ​တို႔​ျဖစ္​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ ဘုန္း​အသေရ​ႏွင့္တကြ​ေပၚလာ​၍ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​တြင္​ျပည့္စုံ​ေတာ့မည့္ ကိုယ္ေတာ္​၏​အေသ​ခံ​ေတာ္မူ​ျခင္း​အေၾကာင္း​ကို ေျပာဆို​ေန​ၾက​၏။ ေပတ႐ု​ႏွင့္ သူ​၏​အေပါင္းအေဖာ္​တို႔​သည္ မ်က္စိ​ေလး​၍ အိပ္ေမာက်​ေန​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းစြာ​ႏိုး​လာ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဘုန္း​အသေရ​ေတာ္​ကို​လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ​ရပ္​ေန​သူ​ႏွစ္​ဦး​တို႔​ကို​လည္းေကာင္း ျမင္​ၾက​၏။ ထို​သူ​ႏွစ္​ဦး​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ထံမွ ထြက္ခြာ​သြား​ၾက​စဥ္ ေပတ႐ု​က “သခင္၊ ဤ​ေနရာ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အတြက္ ေန​စရာ​ေကာင္း​ပါ​၏။ တဲ​သုံး​ေဆာင္​ကို ကိုယ္ေတာ္​အတြက္​တစ္​ေဆာင္၊ ေမာေရွ​အတြက္​တစ္​ေဆာင္၊ ဧလိယ​အတြက္​တစ္​ေဆာင္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ေဆာက္​ပါရေစ”​ဟု မိမိ​မည္သည့္​အရာ​ေျပာဆို​ေန​သည္​ကို​မ​သိ​ဘဲ ေယရႈ​အား ေလွ်ာက္ထား​ေလ​၏။ ထိုသို႔ ေပတ႐ု​ေလွ်ာက္ထား​စဥ္ မိုးတိမ္​သည္​ေပၚလာ​၍ သူ​တို႔​ကို​ဖုံးလႊမ္း​ေလ​၏။ သူ​တို႔​သည္ မိုးတိမ္​ထဲသို႔ ေရာက္​သြား​စဥ္ ေၾကာက္႐ြံ႕​ၾက​၏။ ထိုအခါ မိုးတိမ္​ထဲမွ အသံ​ေတာ္​ထြက္ေပၚ​လာ​၍ “ဤ​သူ​ကား ငါ​ေ႐ြးေကာက္​ေသာ ငါ​၏​သား​ေပတည္း။ သူ​၏​စကား​ကို နားေထာင္​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​အသံ​ေတာ္​ထြက္ေပၚ​လာ​ၿပီး​သည့္​ေနာက္ ေယရႈ​တစ္ပါးတည္း​ကို​သာ​ေတြ႕ျမင္​ရ​ေတာ့​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ေတြ႕ျမင္​ရ​သည့္​အရာ​ကို ထို​ေန႔ရက္​မ်ား​၌ မည္သူ႔​ကို​မွ်​မ​ေျပာ​ဘဲ တိတ္ဆိတ္​စြာ​ေန​ၾက​၏။ ေနာက္တစ္ေန႔​တြင္ သူ​တို႔​သည္ ေတာင္​ေပၚမွ​ဆင္း​လာ​ၾက​ရာ မ်ားစြာ​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ႀကိဳဆို​ၾက​၏။ ထိုအခါ လူထု​ပရိသတ္​ထဲမွ လူ​တစ္​ဦး​က “ဆရာ၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​သား​ကို​ၾကည့္ရႈ​ေပး​ပါ​ရန္ အကြၽႏ္ုပ္​ေတာင္းပန္​ပါ​၏။ အေၾကာင္းမူကား သူ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​တစ္ဦးတည္း​ေသာ​သား​ျဖစ္​ပါ​၏။ နတ္​သည္ သူ႔​ကို​ဝင္​ပူး​သျဖင့္ သူ​သည္ ႐ုတ္တရက္​ေအာ္ဟစ္​တတ္​ပါ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ႔​ကို​တက္​ေစ​လ်က္ သူ႔​ပါးစပ္​မွ​အျမႇဳပ္​မ်ား​ထြက္​ေစ​ကာ သူ႔​ကို​ပြန္းပဲ့​နာက်င္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ သူ႔​အထဲမွ​ထြက္​ခဲ​လွ​ပါ​၏။ သို႔ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္​၏​တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား ထို​နတ္​ကို​ႏွင္ထုတ္​ေပး​ရန္​ေတာင္းပန္​ေသာ္လည္း သူ​တို႔​သည္ မ​တတ္ႏိုင္​ၾက​ပါ”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေလွ်ာက္ထား​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“အို ယုံၾကည္​ျခင္း​မ​ရွိ၊ ေဖာက္ျပန္​လမ္းလြဲ​ေသာ​မ်ိဳးဆက္၊ ငါ​သည္ သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ မည္မွ်​ၾကာေအာင္​ေန​၍ သင္​တို႔​ကို​သည္းခံ​ရ​မည္နည္း။ သင္​၏​သား​ကို ဤ​ေနရာ​သို႔​ေခၚ​ခဲ့​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သူငယ္​လာ​ေန​စဥ္တြင္ နတ္ဆိုး​သည္ သူ႔​ကို​လွဲခ်​ကာ တက္​ေစ​၏။ ေယရႈ​သည္ ညစ္ညဴး​ေသာ​နတ္​ကို​ဆုံးမ​၍ သူငယ္​ကို​က်န္းမာ​ေစ​ၿပီးလွ်င္ သူ႔​ကို ဖခင္​ထံ ျပန္အပ္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ႀကီးျမတ္​ေသာ​တန္ခိုး​ေတာ္​ကို အံ့ၾသ​ခ်ီးမြမ္း​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ျပဳ​ေတာ္မူ​ေသာ​အရာ​အားလုံး​ကို လူ​အေပါင္း​တို႔​အံ့ၾသ​ေန​ၾက​စဥ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား “ဤ​စကား​မ်ား​ကို သင္​တို႔​နား​ထဲ၌ စြဲၿမဲ​ေစ​ၾက​ေလာ့။ လူ႔သား​သည္ လူ​တို႔​၏​လက္​သို႔ အပ္ႏွံ​ျခင္း​ခံရ​ေတာ့မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ထို​စကား​ကို တပည့္​ေတာ္​တို႔​နား​မ​လည္​ေစရန္ ဖုံးကြယ္​ထား​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ နား​မ​လည္​ၾက​ေခ်။ ထို​စကား​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ကိုယ္ေတာ္​အား​ေမး​ရန္​လည္း သူ​တို႔​ေၾကာက္​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​တြင္ မည္သူ​သည္ အႀကီးျမတ္ဆုံး​ျဖစ္​သနည္း​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ျငင္းခုံ​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ သူ​တို႔​၏​စိတ္ႏွလုံး​ေတြးေတာ​ႀကံစည္​မႈ​ကို သိ​ေတာ္မူ​လ်က္ သူငယ္​တစ္​ဦး​ကို​ေခၚ​၍ မိမိ​အနား​တြင္​ရပ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “ဤ​သူငယ္​တစ္​ဦး​ကို ငါ​၏​နာမ​၌ လက္ခံ​ေသာ​သူ​သည္ ငါ့​ကို​လက္ခံ​၏။ ငါ့​ကို​လက္ခံ​ေသာ​သူ​သည္ ငါ့​ကို​ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ကို​လက္ခံ​၏။ အေၾကာင္းမူကား သင္​တို႔​အားလုံး​တြင္ အငယ္ဆုံး​ေသာ​သူ​သည္ ႀကီးျမတ္​ေသာ​သူ​ျဖစ္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ေယာဟန္​က “သခင္၊ သခင္​၏​နာမ​ျဖင့္ နတ္ဆိုး​မ်ား​ႏွင္ထုတ္​ေန​သူ​တစ္​ဦး​ကို အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ေတြ႕​ခဲ့​ပါ​သည္။ သူ​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ​မ​လိုက္​ေသာေၾကာင့္ သူ႔​ကို​တားျမစ္​ခဲ့​ပါ​သည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​က“မ​တားျမစ္​ၾက​ႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား သင္​တို႔​ကို​မ​ဆန႔္က်င္​ေသာ​သူ​သည္ သင္​တို႔​ဘက္သား​ျဖစ္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေကာင္းကင္ဘုံ​သို႔​ေဆာင္ယူ​ျခင္း​ခံ​ေတာ္မူ​မည့္​ေန႔ရက္ နီးကပ္​လာ​ေသာအခါ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ႂကြ​ရန္ ေရွးရႈ​လ်က္ ေစတမန္​တို႔​ကို မိမိ​ေရွ႕​မွ​ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​၏။ သူ​တို႔​သည္​သြား​၍ ကိုယ္ေတာ္​အတြက္​ျပင္ဆင္​ထား​ရန္ ရွမာရိ​နယ္သား​တို႔​၏​႐ြာ​တစ္​႐ြာ​သို႔​ဝင္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ဦးတည္​လ်က္ ခရီး​သြား​ေန​သည္​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ ထို​႐ြာသား​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​လက္​မ​ခံ​ၾက။ တပည့္​ေတာ္​ယာကုပ္​ႏွင့္​ေယာဟန္​တို႔​သည္ ထို​အျဖစ္​ကို​ျမင္​လွ်င္ “သခင္​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ မိုး​ေကာင္းကင္​မွ မီး​က်​လာ​ေစ​၍ သူ​တို႔​ကို​ေလာင္ကြၽမ္း​ေစရန္ ကိုယ္ေတာ္​အလိုရွိ​ပါ​သေလာ”​ဟု ေမးေလွ်ာက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္​လွည့္​၍ သူ​တို႔​ကို​ဆုံးမ​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ သူ​တို႔​သည္ အျခား​ေသာ​႐ြာ​သို႔​သြား​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ လမ္း​၌​ခရီး​သြား​ၾက​စဥ္ လူ​တစ္​ဦး​က “ကိုယ္ေတာ္​သြား​သည့္​ေနရာ​တိုင္း​သို႔ အကြၽႏ္ုပ္​လိုက္​ပါ​မည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ေျမေခြး​တို႔​၌ တြင္း​ရွိ​ၾက​၏။ မိုး​ေကာင္းကင္​ငွက္​တို႔​၌​လည္း အသိုက္​မ်ား​ရွိ​ၾက​၏။ လူ႔သား​၌​မူကား ေခါင္း​ခ်​စရာ​ေနရာ​မ​ရွိ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အျခား​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​အား“ငါ့​ေနာက္​သို႔​လိုက္​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ ထို​သူ​က “သခင္​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဖခင္​ကို ဦးစြာ​သြား​၍ သၿဂႋဳဟ္​ခြင့္ျပဳ​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“လူေသ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​၏​လူေသ​တို႔​ကို သၿဂႋဳဟ္​ၾက​ပါေလေစ။ သင္​မူကား သြား​၍ ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​အေၾကာင္း​ကို​ေဟာေျပာ​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ အျခား​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​က​လည္း “သခင္​ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ေနာက္​ေတာ္​သို႔​လိုက္​ပါ​မည္။ သို႔ေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အိမ္သူအိမ္သား​မ်ား​ကို ဦးစြာ​သြား​၍ ႏႈတ္ဆက္​ခြင့္ျပဳ​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ထြန္ကိုင္း​ကို​ကိုင္​လ်က္ ေနာက္​သို႔​လွည့္ၾကည့္​ေသာ​သူ​သည္ ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​ႏွင့္​မ​ထိုက္တန္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။