႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 9:1-36
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 9:1-36 MSBZ
ေယရႈသည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔ကိုစု႐ုံးေစၿပီးလွ်င္ သူတို႔အား နတ္ဆိုးအေပါင္းတို႔ကိုႏိုင္၍ ေရာဂါမ်ားကိုၿငိမ္းေစႏိုင္ေသာ တန္ခိုးႏွင့္အခြင့္အာဏာတို႔ကိုေပးေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္အေၾကာင္းကိုေဟာေျပာရန္ႏွင့္ နာမက်န္းျဖစ္သူမ်ားကိုက်န္းမာေစရန္ သူတို႔ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူ၍ “လမ္းခရီးအတြက္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မယူသြားၾကႏွင့္။ ေတာင္ေဝွး၊ လြယ္အိတ္၊ အစားအစာႏွင့္ ေငြတို႔ကိုလည္း မယူသြားၾကႏွင့္။ အက်ႌကိုလည္း အပိုမေဆာင္ၾကႏွင့္။ မည္သည့္အိမ္သို႔မဆို သင္တို႔ဝင္ၾကေသာအခါ ထိုအရပ္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာသည့္တိုင္ေအာင္ ထိုအိမ္၌တည္းခိုၾကေလာ့။ မည္သူမွ် သင္တို႔ကိုလက္မခံလွ်င္ ထိုၿမိဳ႕မွထြက္သြားၾကစဥ္ သူတို႔တစ္ဖက္၌ သက္ေသျဖစ္ေစရန္ သင္တို႔ေျခဖဝါးမွေျမမႈန႔္ကို ခါခ်ခဲ့ၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္လည္း ထြက္သြားၿပီးလွ်င္ တစ္႐ြာၿပီးတစ္႐ြာလွည့္လည္ကာ အရပ္ရပ္တို႔တြင္ ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းကိုေဟာေျပာလ်က္ အနာေရာဂါမ်ားကိုၿငိမ္းေစၾက၏။ နယ္စားေဟ႐ုဒ္သည္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာအရာအားလုံးကိုၾကားရေသာအခါ ေဝခြဲမရျဖစ္ေလ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူအခ်ိဳ႕တို႔က “ေယာဟန္သည္ ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ေလၿပီ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕တို႔က “ဧလိယေပၚထြန္းေလၿပီ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ အခ်ိဳ႕တို႔ကလည္း “ေရွးပေရာဖက္တစ္ပါးပါးထေျမာက္လာၿပီ”ဟူ၍လည္းေကာင္း ေျပာဆိုေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ေဟ႐ုဒ္ကလည္း “ေယာဟန္၏ဦးေခါင္းကို ငါျဖတ္ခဲ့၏။ သို႔ရာတြင္ ဤမွ်ေလာက္ ငါသတင္းၾကားေနရေသာ ဤသူကား မည္သူနည္း”ဟု ဆိုလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေတြ႕ျမင္ရရန္ ရွာႀကံေလ၏။ တမန္ေတာ္တို႔သည္ ျပန္လာ၍ သူတို႔ျပဳခဲ့သမွ်တို႔ကို ကိုယ္ေတာ္အား ၾကားေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကိုသာေခၚ၍ ဗက္ဇဲဒဟုေခၚေသာၿမိဳ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ လူထုပရိသတ္မ်ားသည္ သိၾကသျဖင့္ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကိုႀကိဳဆိုလ်က္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္အေၾကာင္းကို ေဟာေျပာေတာ္မူ၏။ က်န္းမာျခင္းလိုအပ္ေသာသူတို႔ကိုလည္း က်န္းမာေစေတာ္မူ၏။ ညေနေစာင္းေသာအခါ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔သည္ အထံေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္တို႔ရွိေနေသာဤအရပ္သည္ လူသူကင္းေဝးရာအရပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ဝန္းက်င္ရွိ ေက်းလက္ေတာ႐ြာမ်ားသို႔သြား၍ တည္းခိုႏိုင္ရန္ႏွင့္ အစားအစာမ်ားရရွိႏိုင္ရန္ သူတို႔ကိုျပန္လႊတ္ေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္က“သင္တို႔ကိုယ္တိုင္ သူတို႔အား စားစရာေပးၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔ကလည္း “ဤလူအားလုံးအတြက္ အစားအစာမ်ားကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔သြား၍မဝယ္လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၌ မုန႔္ငါးလုံးႏွင့္ငါးႏွစ္ေကာင္သာရွိပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ (ထိုသို႔ေလွ်ာက္ၾကျခင္းမွာ လူငါးေထာင္ခန႔္မွ်ရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။) ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ တပည့္ေတာ္တို႔အား“လူတို႔ကို ငါးဆယ္ခန႔္စီစု၍ ထိုင္ေစၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း အမိန႔္ေတာ္အတိုင္းေဆာင္႐ြက္ၾကလ်က္ လူအားလုံးတို႔ကိုထိုင္ေစၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ မုန႔္ငါးလုံးႏွင့္ငါးႏွစ္ေကာင္ကိုယူ၍ မိုးေကာင္းကင္သို႔ေမွ်ာ္ၾကည့္ကာ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ကိုဖဲ့၍ လူထုပရိသတ္ကိုေဝေပးရန္ တပည့္ေတာ္တို႔အားေပးေတာ္မူ၏။ လူအေပါင္းတို႔သည္ စား၍ဝၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ႂကြင္းက်န္ေသာအက်ိဳးအပဲ့မ်ားကို ေကာက္သိမ္းၾကရာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္းရၾက၏။ တစ္ေန႔သ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ တစ္ပါးတည္းဆုေတာင္းလ်က္ေနေတာ္မူစဥ္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူရွိၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က“လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ငါ့ကို မည္သူျဖစ္သည္ဟုဆိုၾကသနည္း”ဟူ၍ သူတို႔အား ေမးေတာ္မူ၏။ သူတို႔ကလည္း “ဗတၱိဇံဆရာေယာဟန္ဟု ဆိုၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕တို႔က ဧလိယဟု ဆိုၾက၍ အခ်ိဳ႕တို႔ကလည္း ေရွးပေရာဖက္တစ္ပါးပါးထေျမာက္လာသည္ဟု ဆိုၾကပါသည္”ဟူ၍ ျပန္ေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔မူကား ငါ့ကို မည္သူျဖစ္သည္ဟုဆိုၾကသနည္း”ဟူ၍ ေမးေတာ္မူလွ်င္ ေပတ႐ုက “ဘုရားသခင္၏ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ပါသည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔အား သတိေပးလ်က္ ဤအေၾကာင္းကို မည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာရန္ အမိန႔္ေပးေတာ္မူၿပီးလွ်င္ “လူ႔သားသည္ ဒုကၡေဝဒနာမ်ားစြာခံစားရလ်က္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ား၊ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ က်မ္းျပဳဆရာမ်ား၏ျငင္းပယ္ျခင္းကိုခံရ၍ အေသသတ္ျခင္းခံရၿပီး သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထေျမာက္ရမည္ျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ လူအေပါင္းတို႔အား“မည္သူမဆို ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္လိုလွ်င္ မိမိကိုယ္ကိုျငင္းပယ္ၿပီး မိမိ၏လက္ဝါးကပ္တိုင္ကို ေန႔စဥ္ထမ္းလ်က္ ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္ရမည္။ အေၾကာင္းမွာ မိမိအသက္ကိုကယ္တင္လိုေသာသူသည္ အသက္ကိုဆုံးရႈံးရလိမ့္မည္။ ငါ့အတြက္ မိမိအသက္ကိုဆုံးရႈံးရေသာသူမူကား မိမိအသက္ကိုကယ္တင္လိမ့္မည္။ လူသည္ ကမာၻေလာကတစ္ခုလုံးကိုရရွိေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္ပ်က္စီးလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ ဆုံးရႈံးလွ်င္ မည္သည့္အက်ိဳးရွိမည္နည္း။ မည္သူမဆို ငါႏွင့္ငါ့တရားစကားအတြက္ရွက္လွ်င္ လူ႔သားသည္လည္း မိမိ၏ဘုန္းအသေရ၊ ခမည္းေတာ္၏ဘုန္းအသေရႏွင့္ သန႔္ရွင္းေသာေကာင္းကင္တမန္မ်ား၏ဘုန္းအသေရတို႔ကိုေဆာင္လ်က္ ႂကြလာေသာအခါ ထိုသူအတြက္ရွက္လိမ့္မည္။ သင္တို႔အား ငါအမွန္ဆိုမည္။ ဤေနရာ၌ရပ္ေနေသာသူတို႔တြင္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ကိုမျမင္မီ ေသျခင္းကိုမျမည္းစမ္းရေသာသူအခ်ိဳ႕ရွိ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ဤတရားစကားတို႔ကို မိန႔္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ရွစ္ရက္ခန႔္ၾကာေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေပတ႐ု၊ ေယာဟန္ႏွင့္ ယာကုပ္တို႔ကိုေခၚ၍ ဆုေတာင္းရန္ ေတာင္ေပၚသို႔တက္သြားေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္ဆုေတာင္းလ်က္ေနေတာ္မူစဥ္ မ်က္ႏွာေတာ္၏အဆင္းသဏၭာန္သည္ ထူးျခားလာ၍ အဝတ္ေတာ္သည္ ျဖဴေဖြးေတာက္ပလာ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူႏွစ္ဦးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္စကားေျပာေနၾက၏။ ထိုသူတို႔မွာ ေမာေရွႏွင့္ဧလိယတို႔ျဖစ္ၾက၏။ သူတို႔သည္ ဘုန္းအသေရႏွင့္တကြေပၚလာ၍ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ျပည့္စုံေတာ့မည့္ ကိုယ္ေတာ္၏အေသခံေတာ္မူျခင္းအေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေနၾက၏။ ေပတ႐ုႏွင့္ သူ၏အေပါင္းအေဖာ္တို႔သည္ မ်က္စိေလး၍ အိပ္ေမာက်ေနၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းစြာႏိုးလာေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္၏ဘုန္းအသေရေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူရပ္ေနသူႏွစ္ဦးတို႔ကိုလည္းေကာင္း ျမင္ၾက၏။ ထိုသူႏွစ္ဦးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ထံမွ ထြက္ခြာသြားၾကစဥ္ ေပတ႐ုက “သခင္၊ ဤေနရာသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အတြက္ ေနစရာေကာင္းပါ၏။ တဲသုံးေဆာင္ကို ကိုယ္ေတာ္အတြက္တစ္ေဆာင္၊ ေမာေရွအတြက္တစ္ေဆာင္၊ ဧလိယအတြက္တစ္ေဆာင္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေဆာက္ပါရေစ”ဟု မိမိမည္သည့္အရာေျပာဆိုေနသည္ကိုမသိဘဲ ေယရႈအား ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ထိုသို႔ ေပတ႐ုေလွ်ာက္ထားစဥ္ မိုးတိမ္သည္ေပၚလာ၍ သူတို႔ကိုဖုံးလႊမ္းေလ၏။ သူတို႔သည္ မိုးတိမ္ထဲသို႔ ေရာက္သြားစဥ္ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾက၏။ ထိုအခါ မိုးတိမ္ထဲမွ အသံေတာ္ထြက္ေပၚလာ၍ “ဤသူကား ငါေ႐ြးေကာက္ေသာ ငါ၏သားေပတည္း။ သူ၏စကားကို နားေထာင္ၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအသံေတာ္ထြက္ေပၚလာၿပီးသည့္ေနာက္ ေယရႈတစ္ပါးတည္းကိုသာေတြ႕ျမင္ရေတာ့၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ မိမိတို႔ေတြ႕ျမင္ရသည့္အရာကို ထိုေန႔ရက္မ်ား၌ မည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္စြာေနၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
