ထို႔ေနာက္ မၾကာမီ ကိုယ္ေတာ္သည္ တစ္ၿမိဳ႕ၿပီးတစ္ၿမိဳ႕၊ တစ္႐ြာၿပီးတစ္႐ြာလွည့္လည္ကာ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းကိုေဟာေျပာေတာ္မူ၏။ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူလိုက္ၾက၏။ သူတို႔အျပင္အနာေရာဂါမ်ားႏွင့္ နတ္ဆိုးတို႔ေဘးမွ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးအခ်ိဳ႕ျဖစ္ၾကသည့္ နတ္ဆိုးခုနစ္ေကာင္ထြက္သြားခဲ့ေသာ မာဂဒလၿမိဳ႕သူဟုေခၚသည့္မာရိ၊ နယ္စားေဟ႐ုဒ္၏အိမ္မႈကိစၥစီမံကြပ္ကဲသူ ခုဇ၏ဇနီး ေယာဟႏၷမွစ၍ ရႈရွႏၷအပါအဝင္ အျခားအမ်ိဳးသမီးအေျမာက္အျမားရွိၾက၏။ ဤအမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ မိမိတို႔၏ဥစၥာပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္တပည့္ေတာ္တို႔ကို လုပ္ေကြၽးျပဳစုၾက၏။ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္ စု႐ုံးလာၾက၍ ၿမိဳ႕႐ြာအရပ္ရပ္မွလူတို႔သည္လည္း အထံေတာ္သို႔ေရာက္လာၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ပုံဥပမာကိုေဆာင္လ်က္ ႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ “မ်ိဳးႀကဲေသာသူသည္ မိမိမ်ိဳးေစ့မ်ားကိုႀကဲရန္ ထြက္သြားေလ၏။ ထိုသူမ်ိဳးႀကဲစဥ္တြင္ အခ်ိဳ႕ေသာမ်ိဳးေစ့သည္ လမ္းေဘးတြင္က်သျဖင့္ နင္းေခ်ျခင္းခံရ၍ မိုးေကာင္းကင္ငွက္တို႔သည္ ၎ကို ေကာက္စားၾက၏။ အခ်ိဳ႕မူကား ေက်ာက္ေပၚ၌က်သျဖင့္ အပင္ေပါက္လာေသာ္လည္း အစိုဓာတ္မရေသာေၾကာင့္ ညႇိဳးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႕သြားေလ၏။ အခ်ိဳ႕မူကား ဆူးပင္တို႔အလယ္တြင္က်သျဖင့္ အတူေပါက္လာသည့္ဆူးပင္တို႔သည္ ၎ကို ကာဆီးပိတ္ဆို႔ၾက၏။ အခ်ိဳ႕မူကား ေကာင္းေသာေျမ၌က်သျဖင့္ အပင္ေပါက္၍ အဆတစ္ရာ အသီးျဖစ္ထြန္းေလ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔မိန႔္ေတာ္မူၿပီးေနာက္“ၾကားစရာနားရွိေသာသူသည္ ၾကားပါေစ”ဟု ေႂကြးေၾကာ္ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔က ဤပုံဥပမာသည္ မည္သည့္အရာကိုဆိုလိုေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္အားေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သင္တို႔အား ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္နက္နဲေသာအရာမ်ားကို သိခြင့္ေပးထား၏။ အျခားေသာသူတို႔မူကား ျမင္လ်က္ပင္ မျမင္ေစရန္ႏွင့္ ၾကားလ်က္ပင္ နားမလည္ေစရန္ သူတို႔အား ပုံဥပမာမ်ားျဖင့္ေဟာေျပာရ၏။ ပုံဥပမာ၏အဓိပၸာယ္ကား ဤသို႔ျဖစ္၏။ မ်ိဳးေစ့သည္ ဘုရားသခင္၏တရားစကားျဖစ္၏။ လမ္းေဘးတြင္က်သည္ဆိုသည္မွာ ဤသို႔ေသာသူတို႔ကိုဆိုလို၏။ တရားစကားကိုသူတို႔ၾကားေသာ္လည္း ယုံၾကည္၍ကယ္တင္ျခင္းမခံရေစရန္ မာရ္နတ္သည္လာ၍ တရားစကားကို သူတို႔စိတ္ႏွလုံးထဲမွႏုတ္ယူေလ၏။ ေက်ာက္ေပၚ၌က်သည္ဆိုသည္မွာ တရားစကားကိုၾကား၍ ဝမ္းေျမာက္စြာျဖင့္လက္ခံေသာသူတို႔ကိုဆိုလို၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၌အျမစ္မစြဲသျဖင့္ ေခတၱခဏသာယုံၾကည္၍ စုံစမ္းေႏွာင့္ယွက္ျခင္းအခ်ိန္၌ ေဖာက္ျပန္သြားၾက၏။ ဆူးပင္တို႔တြင္က်သည္ဆိုသည္မွာ တရားစကားကိုၾကားေသာ္လည္း သြားလာေနထိုင္စဥ္ ဘဝအသက္တာႏွင့္ဆိုင္ေသာစိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ စည္းစိမ္ႂကြယ္ဝျခင္းႏွင့္ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္းတို႔ျဖင့္ ကာဆီးပိတ္ဆို႔ခံရသျဖင့္ အသီးမေအာင္ေသာသူတို႔ကိုဆိုလို၏။ ေကာင္းေသာေျမ၌က်သည္ဆိုသည္မွာ ၾကည္လင္ေကာင္းျမတ္ေသာစိတ္ႏွလုံးျဖင့္ တရားစကားကိုၾကား၍ ၎ကိုစြဲကိုင္ထားကာ သည္းခံေသာအားျဖင့္ အသီးသီးေသာသူတို႔ကိုဆိုလို၏။ ဆီမီးကိုထြန္း၍ အိုးျဖင့္ဖုံးအုပ္ေသာသူ၊ သို႔မဟုတ္ ခုတင္ေအာက္တြင္ထားေသာသူမရွိ။ ဝင္လာေသာသူတို႔သည္ အလင္းကိုျမင္ေစရန္ ဆီမီးခုံေပၚ၌သာ ထားတတ္ၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား ကြယ္ဝွက္ထားေသာအရာမ်ားတြင္ မထင္ရွားလာမည့္အရာဟူ၍မရွိ။ ဖုံးကြယ္ထားေသာအရာမ်ားတြင္လည္း ေဖာ္ျပခံရျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သိသာထင္ရွားလာျခင္းမရွိဘဲေနမည့္အရာဟူ၍မရွိ။ သို႔ျဖစ္၍ သင္တို႔မည္ကဲ့သို႔ၾကားရသည္ကို သတိျပဳၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမွာ ရွိေသာသူအား ထပ္၍ေပးဦးမည္။ မရွိေသာသူထံမွမူကား သူ၌ရွိသည္ဟု ထင္ရေသာအရာကိုပင္ သိမ္းယူလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္၏မယ္ေတာ္ႏွင့္ညီေတာ္တို႔သည္ အထံေတာ္သို႔လာၾက၏။ သို႔ေသာ္ လူအစုအေဝးတို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္အနားသို႔မေရာက္ႏိုင္ၾကသျဖင့္ လူတို႔က “ကိုယ္ေတာ္၏မယ္ေတာ္ႏွင့္ညီေတာ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေတြ႕လို၍ အျပင္၌ရပ္ေနၾကပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္က“ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္တရားကိုၾကား၍ က်င့္သုံးေသာသူတို႔သည္ ငါ့အမိႏွင့္ ငါ့ညီမ်ားျဖစ္ၾက၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တစ္ေန႔သ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူ ေလွေပၚသို႔တက္ၿပီးလွ်င္“အိုင္တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ကူးၾကစို႔”ဟု မိန႔္ေတာ္မူသျဖင့္ သူတို႔သည္ ႐ြက္လႊင့္သြားၾက၏။ သူတို႔႐ြက္လႊင့္ေနစဥ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ အိပ္စက္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ အိုင္ေပၚတြင္ ေလမုန္တိုင္းက်လာသျဖင့္ ေလွသည္ ေရႏွင့္ျပည့္လုနီးပါးျဖစ္၍ သူတို႔သည္ အႏၲရာယ္ႏွင့္ရင္ဆိုင္ၾကရ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ခ်ဥ္းကပ္၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုႏႈိးလ်က္ “သခင္၊ သခင္၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေသရပါေတာ့မည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ထ၍ ေလႏွင့္လႈိင္းတံပိုးတို႔ကိုဆုံးမေတာ္မူရာ ၎တို႔သည္ရပ္တန႔္ၾကၿပီး ၿငိမ္သက္သာယာသြားေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္က“သင္တို႔၏ယုံၾကည္ျခင္းအဘယ္မွာရွိသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ေၾကာက္႐ြံ႕အံ့ၾသလ်က္ “ဤသူကား မည္သူျဖစ္သနည္း။ ေလႏွင့္ေရတို႔ကိုပင္ အမိန႔္ေပးေသာအခါ ၎တို႔သည္ သူ႔ကိုနာခံၾကပါသည္တကား”ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ဂါလိလဲနယ္တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ဂါရစနယ္သို႔ ဆက္၍႐ြက္လႊင့္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကမ္းေပၚသို႔တက္ေတာ္မူေသာအခါ နတ္ဆိုးမ်ားပူးသျဖင့္ ကာလအတန္ၾကာ အဝတ္လည္းမဝတ္၊ အိမ္၌လည္းမေနဘဲ သခ်ႋဳင္း၌ေနတတ္ေသာ ထိုၿမိဳ႕မွလူတစ္ဦးသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုဆီးႀကိဳေလ၏။ သူသည္ ေယရႈကိုျမင္လွ်င္ ေအာ္ဟစ္လ်က္ ေရွ႕ေတာ္၌ပ်ပ္ဝပ္ကာ “အျမင့္ဆုံးေသာဘုရားသခင္၏သားေတာ္ေယရႈ၊ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အကြၽႏ္ုပ္ မည္သို႔ဆိုင္သနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုမညႇဥ္းဆဲပါရန္ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ေတာင္းပန္ပါ၏”ဟု က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ထိုသို႔ေလွ်ာက္ထားျခင္းမွာ ကိုယ္ေတာ္သည္ ညစ္ညဴးေသာနတ္အား ထိုသူ႔အထဲမွထြက္သြားရန္ အမိန႔္ေပးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထိုနတ္သည္ သူ႔ကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာဝင္ပူးသျဖင့္ သူ႔ကို သံႀကိဳးႏွင့္ေျခခ်င္းတို႔ျဖင့္ ခ်ည္ေႏွာင္ဖမ္းခ်ဳပ္လ်က္ ေစာင့္ၾကပ္ထားေသာ္လည္း သူသည္ ထိုအရာမ်ားကိုခ်ိဳးျဖတ္ကာ ေတာကႏၲာရသို႔ နတ္ဆိုး၏ႏွင္ျခင္းကိုခံရ၏။ ေယရႈကလည္း ထိုသူအား“သင့္နာမည္ မည္သို႔ေခၚသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူရာ သူ႔အထဲ၌ နတ္ဆိုးမ်ားစြာဝင္ပူးေနေသာေၾကာင့္ ထိုသူက “ေလေဂါင္ျဖစ္ပါသည္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ တစ္ဖန္ နတ္ဆိုးတို႔က မိမိတို႔ကို အတိုင္းမသိနက္ရႈိင္းရာအရပ္ထဲသို႔သြားရန္ အမိန႔္မေပးပါမည့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္အားေတာင္းပန္ၾက၏။ ထိုအရပ္၌ ဝက္အုပ္ႀကီးတစ္အုပ္သည္ ေတာင္ကုန္းေပၚတြင္ က်က္စားလ်က္ရွိ၏။ နတ္ဆိုးတို႔သည္ ထိုဝက္မ်ားထဲသို႔ဝင္ခြင့္ျပဳပါမည့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္အားေတာင္းပန္ၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ခြင့္ျပဳေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ နတ္ဆိုးတို႔သည္ ထိုလူထဲမွထြက္သြား၍ ဝက္မ်ားထဲသို႔ဝင္ၾကရာ ဝက္အုပ္သည္ ေတာင္ကမ္းပါးအတိုင္း အိုင္ထဲသို႔ တစ္ဟုန္ထိုးေျပးဆင္းကာ ေရနစ္ေသဆုံးၾကကုန္၏။ ဝက္ထိန္းေက်ာင္းေသာသူတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအရာကိုျမင္ၾကေသာအခါ ထြက္ေျပး၍ ၿမိဳ႕ႏွင့္ေတာ႐ြာမ်ားတြင္ ေျပာၾကားၾကေလ၏။ လူတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအရာကိုၾကည့္ရႈရန္ ထြက္လာ၍ ေယရႈထံသို႔ေရာက္လာၾကေသာအခါ နတ္ဆိုးမ်ားထြက္သြားေသာသူသည္ အဝတ္ဝတ္ထားကာ ေယရႈ၏ေျခေတာ္ရင္း၌ ပကတိစိတ္ရွိလ်က္ ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ျမင္လွ်င္ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾက၏။ မ်က္ျမင္ေတြ႕ရွိခဲ့သူမ်ားကလည္း နတ္ဆိုးပူးသူ မည္ကဲ့သို႔အေကာင္းပကတိျဖစ္ခဲ့သည္ကို ထိုသူတို႔အား ေျပာျပၾက၏။ ထိုအခါ ဂါရစနယ္သူနယ္သားအေပါင္းတို႔သည္ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕သျဖင့္ သူတို႔ထံမွထြက္သြားေတာ္မူရန္ ကိုယ္ေတာ္အားေတာင္းပန္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း ေလွေပၚသို႔တက္၍ ျပန္သြားေတာ္မူ၏။ နတ္ဆိုးမ်ားထြက္သြားေသာသူက ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူလိုက္ပါခြင့္ျပဳပါမည့္အေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္ကိုေတာင္းပန္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္က “သင့္အိမ္သို႔ျပန္၍ သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္ျပဳေတာ္မူသမွ်တို႔ကို ေျပာၾကားေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူၿပီး သူ႔ကိုျပန္သြားေစ၏။ ထိုအခါ သူသည္ထြက္သြား၍ မိမိအေပၚ ေယရႈျပဳေတာ္မူသမွ်တို႔ကို တစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွံ႔ေျပာၾကားေလ၏။ ေယရႈျပန္ႂကြလာေသာအခါ လူထုပရိသတ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုႀကိဳဆိုၾက၏။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔အားလုံးသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾက၏။ ထိုအခါ ယာဣ႐ုအမည္ရွိေသာလူတစ္ဦးသည္ အထံေတာ္သို႔ေရာက္လာ၏။ ထိုသူသည္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံျဖစ္၏။ သူသည္ ေယရႈ၏ေျခေတာ္ရင္း၌ပ်ပ္ဝပ္ကာ မိမိအိမ္သို႔ႂကြေတာ္မူရန္ ေတာင္းပန္၏။ အေၾကာင္းမူကား တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ခန႔္ရွိေသာ သူ၏တစ္ဦးတည္းေသာသမီးသည္ ေသအံ့ဆဲဆဲျဖစ္ေန၏။ ကိုယ္ေတာ္ႂကြေတာ္မူစဥ္ လူထုပရိသတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ထံစုၿပဳံတိုးေဝွ႔ၾက၏။ ထိုအခါ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေသြးသြန္ေရာဂါစြဲကပ္၍ ေဆးဆရာမ်ားထံ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာဥစၥာပစၥည္းရွိသမွ်တို႔ကို အကုန္သုံးစြဲခဲ့ေသာ္လည္း မည္သူကမွ် က်န္းမာေအာင္ မကုေပးႏိုင္ေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ေနာက္ေတာ္သို႔ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ ဝတ္႐ုံေတာ္၏ပန္းဖြားကိုတို႔ထိေလ၏။ ထိုခဏခ်င္းတြင္ သူခံစားရေသာေသြးသြန္ျခင္းသည္ ရပ္သြားေလ၏။ ထိုအခါ ေယရႈက“ငါ့ကို မည္သူတို႔ထိသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ အားလုံးကျငင္းဆိုၾက၏။ ေပတ႐ုက “သခင္၊ လူထုပရိသတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုဝိုင္းရံလ်က္ တိုးေဝွ႔ေနၾကပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈက“တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ ငါ့ကိုတို႔ထိ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ငါ့ထံမွတန္ခိုးထြက္သည္ကို ငါသိ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအမ်ိဳးသမီးသည္ ဖုံးကြယ္ထား၍မရေၾကာင္းသိေသာအခါ တုန္လႈပ္လ်က္ေရွ႕ေတာ္သို႔လာ၍ ပ်ပ္ဝပ္ကာ ကိုယ္ေတာ္ကိုတို႔ထိရသည့္အေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ အနာေရာဂါခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကင္းခဲ့ပုံကိုလည္းေကာင္း လူအေပါင္းတို႔ေရွ႕တြင္ ေျပာျပေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သမီး၊ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းသည္ သင့္ကိုက်န္းမာေစၿပီ။ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာသြားေလာ့”ဟု သူ႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ ကိုယ္ေတာ္မိန႔္ေတာ္မူစဥ္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံအိမ္မွ လူတစ္ဦးသည္ေရာက္လာ၍ “သင္၏သမီးေသဆုံးသြားပါၿပီ။ ဆရာ့ကို ဆက္၍မေႏွာင့္ယွက္ပါႏွင့္”ဟု ေျပာေလ၏။ ေယရႈသည္ၾကားလွ်င္“မစိုးရိမ္ႏွင့္။ ယုံၾကည္ျခင္းသာရွိေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သူငယ္မသည္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လိမ့္မည္”ဟု ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတာဝန္ခံအား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေပတ႐ု၊ ယာကုပ္၊ ေယာဟန္ႏွင့္ သူငယ္မ၏မိခင္ဖခင္တို႔မွတစ္ပါး မည္သူ႔ကိုမွ် မိမိႏွင့္အတူ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခြင့္ျပဳေတာ္မမူ။ လူအေပါင္းတို႔သည္ သူငယ္မအတြက္ ရင္ဘတ္စည္တီးလ်က္ငိုေႂကြးေနၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“မငိုေႂကြးၾကႏွင့္။ သူငယ္မသည္ ေသသည္မဟုတ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနျခင္းသာျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူရာ သူတို႔သည္ သူငယ္မ ေသဆုံးၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သိၾကသည္ျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုေလွာင္ေျပာင္ရယ္ေမာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူငယ္မ၏လက္ကိုကိုင္လ်က္“သူငယ္မ၊ ထေလာ့”ဟု ေခၚေတာ္မူလွ်င္ သူငယ္မ၏ဝိညာဥ္သည္ျပန္ဝင္လာသျဖင့္ သူသည္ ခ်က္ခ်င္းထေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း သူ႔အား စားစရာေပးရန္ အမိန႔္ေပးေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ မိဘတို႔သည္ အံ့ၾသေငးေမာၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤအျဖစ္အပ်က္ကို မည္သူ႔ကိုမွ်မေျပာရန္ သူတို႔အား မိန႔္မွာေတာ္မူ၏။
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 8 ကိုဖတ္ပါ။
နားေထာင္ပါ။ ႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 8
မၽွေဝရန္
ဗားရွင္းအားလုံးႏွိုင္းယွဥ္ပါ: ႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 8:1-56
အခန္းငယ္မ်ားကို သိမ္းဆည္းပါ၊ လိုင္းမဲ့ဖတ္ပါ၊ သင္ၾကားမွုအပိုင္းမ်ားကို ၾကည့္ရွုျခင္းႏွင့္ အျခားအရာမ်ား။
YouVersion သည္ မိမိအေတြ႕အၾကဳံကို စိတ္ႀကိဳက္ျပင္ဆင္ရန္ ကြတ္ကီးမ်ားကို အသုံးျပဳသည္။ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ဝဘ္ဆိုဒ္ကိုအသုံးျပဳျခင္းျဖင့္ ကၽြန္ုပ္တို႔၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာမူဝါဒတြင္ေဖာ္ျပထားသည့္အတိုင္း ကၽြန္ုပ္တို႔၏ cookies အသုံးျပဳမွုကို လက္ခံပါသည္။
ပင္မစာမ်က္ႏွာ
သမၼာက်မ္းစာ
အစီအစဥ္မ်ား
ဗီဒီယိုမ်ား
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
