႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 7:1-17
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 7:1-17 MSBZ
ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤတရားစကားအားလုံးကို လူတို႔အားေဟာၾကားၿပီးေနာက္ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕သို႔ဝင္ေတာ္မူ၏။ ထိုစဥ္ တပ္မႉးတစ္ေယာက္၏အလြန္အားထားရေသာ အေစအပါးတစ္ဦးသည္ နာမက်န္းျဖစ္ၿပီး ေသအံ့ဆဲဆဲျဖစ္ေန၏။ ထိုတပ္မႉးသည္ ေယရႈ၏သတင္းကိုၾကားေသာအခါ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားကို ကိုယ္ေတာ္ထံသို႔ေစလႊတ္ကာ ႂကြလာ၍ သူ႔အေစအပါးကို က်န္းမာေစေတာ္မူမည့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေစ၏။ သူတို႔သည္ ေယရႈထံသို႔ေရာက္လာ၍ “သူ႔အတြက္ ထိုသို႔ကိုယ္ေတာ္ျပဳေပးျခင္းကို သူခံထိုက္ပါသည္။ အေၾကာင္းမူကား သူသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔လူမ်ိဳးကိုခ်စ္၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အတြက္ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းကိုေဆာက္ေပးခဲ့ပါသည္”ဟု ဆိုလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကို အေလးအနက္ေတာင္းပန္ၾက၏။ ထိုအခါ ေယရႈသည္ ထိုသူတို႔ႏွင့္အတူႂကြေတာ္မူ၏။ တပ္မႉး၏အိမ္ႏွင့္ မေဝးလွေသာေနရာသို႔ေရာက္ေတာ္မူေသာအခါ တပ္မႉးသည္ မိတ္ေဆြမ်ားကိုေစလႊတ္၍ “သခင္ဘုရား၊ အပင္ပန္းခံေတာ္မမူပါႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား အကြၽႏ္ုပ္၏အိမ္ေခါင္မိုးေအာက္သို႔ ကိုယ္ေတာ္ႂကြဝင္ေတာ္မူျခင္းေက်းဇူးကို အကြၽႏ္ုပ္မခံထိုက္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္း ကိုယ္ေတာ္ထံသို႔မလာထိုက္ပါဟုမွတ္ယူပါသည္။ အမိန႔္ေတာ္ကိုသာ ေပးေတာ္မူပါ။ သို႔ျပဳလွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္၏ငယ္သားသည္ က်န္းမာပါလိမ့္မည္။ ဤသို႔ဆိုျခင္းမွာ အကြၽႏ္ုပ္သည္လည္း အမိန႔္အာဏာေအာက္၌ရွိေသာသူတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္၏လက္ေအာက္တြင္ စစ္သားမ်ားရွိပါသည္။ ဤတစ္ဦးကို ‘သြားပါ’ဟု အကြၽႏ္ုပ္ဆိုလွ်င္ သူသည္သြား၍ အျခားတစ္ဦးကို ‘လာပါ’ဟု ဆိုလွ်င္ သူသည္လာပါသည္။ အကြၽႏ္ုပ္၏အေစအပါးကိုလည္း ‘ဤအရာကိုလုပ္ပါ’ဟု ဆိုလွ်င္ သူသည္လုပ္ပါသည္”ဟူ၍ ေလွ်ာက္ေစ၏။ ေယရႈသည္ ထိုစကားတို႔ကိုၾကားလွ်င္ တပ္မႉးကိုအံ့ၾသ၍ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ေသာသူတို႔ကို လွည့္ၾကည့္ကာ“သင္တို႔အား ငါဆိုမည္။ ဤမွ်ေလာက္ႀကီးမားေသာယုံၾကည္ျခင္းကို အစၥေရးလူမ်ိဳး၌ပင္ ငါမေတြ႕ဖူးေခ်”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေစလႊတ္ျခင္းခံရေသာသူတို႔သည္ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ထိုအေစအပါးက်န္းမာလ်က္ရွိေနသည္ကိုေတြ႕ၾက၏။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ကိုယ္ေတာ္သည္ နာဣနဟုေခၚေသာၿမိဳ႕သို႔ ႂကြေတာ္မူရာ တပည့္ေတာ္တို႔မွစ၍ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူလိုက္ပါလာၾက၏။ ၿမိဳ႕တံခါးအနီးသို႔ေရာက္ေတာ္မူေသာအခ်ိန္တြင္ လူတို႔သည္ ေသဆုံးေသာသူတစ္ေယာက္ကို ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ထုတ္ေဆာင္လာၾက၏။ သူသည္ မိခင္ျဖစ္သူမုဆိုးမ၏တစ္ဦးတည္းေသာသားျဖစ္၏။ မ်ားစြာေသာၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႔သည္လည္း ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အတူရွိၾက၏။ သခင္ဘုရားသည္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုျမင္ေသာအခါ သူ႔အေပၚၾကင္နာစိတ္ရွိေတာ္မူ၍“မငိုႏွင့္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ခ်ဥ္းကပ္လ်က္ အေလာင္းစင္ကို တို႔ထိေတာ္မူရာ အေလာင္းစင္ထမ္းေသာသူတို႔သည္ ရပ္တန႔္ၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က“အခ်င္းလူငယ္၊ သင့္အား ငါဆိုမည္။ ထေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူရာ ေသေသာသူသည္ ထထိုင္ၿပီး စကားေျပာေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္လည္း သူ႔ကို သူ႔မိခင္ထံျပန္အပ္ေတာ္မူ၏။ လူတို႔သည္ထိတ္လန႔္အံ့ဩလ်က္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းကာ “ပေရာဖက္ႀကီးတစ္ပါးသည္ ငါတို႔တြင္ ေပၚထြန္းေလၿပီ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ဘုရားသခင္သည္ မိမိလူမ်ိဳးေတာ္ကိုအၾကည့္အရႈ ႂကြလာေတာ္မူၿပီ”ဟူ၍လည္းေကာင္း ေျပာဆိုၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္၏သတင္းသည္လည္း ယုဒနယ္တစ္ေလွ်ာက္လုံးႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုလုံးသို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားေလ၏။