႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 4:14-30

ေယရႈ​သည္ ဝိညာဥ္​ေတာ္​တန္ခိုး​ႏွင့္​ျပည့္ဝ​လ်က္ ဂါလိလဲ​နယ္​သို႔​ျပန္ႂကြ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္​ပတ္သက္​ေသာ​သတင္း​သည္ ထို​ေဒသ​ဝန္းက်င္​တစ္ခုလုံး​သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔​သြား​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​မ်ား​တြင္ သြန္သင္​ေတာ္မူ​ရာ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မိမိ​ႀကီးျပင္း​ရာ​နာဇရက္​ၿမိဳ႕​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ ဥပုသ္​ေန႔​တြင္ မိမိ​ျပဳေလ့​ရွိ​သည့္​အတိုင္း ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​သို႔​ဝင္​၍ က်မ္းစာ​ကို​ဖတ္ၾကား​ရန္ ထ​ေတာ္မူ​လွ်င္ ပေရာဖက္​ေဟရွာယ​၏​က်မ္း​ကို ကိုယ္ေတာ္​အား​ေပး​ၾက​၏။ ထို​က်မ္း​စာလိပ္​ကို​ဖြင့္​၍ ေတြ႕​ေတာ္မူ​ေသာ​က်မ္းပိုဒ္​၌ ေရး​ထား​သည့္​အခ်က္​မွာ “ထာဝရ​ဘုရား​၏​ဝိညာဥ္​ေတာ္​သည္ ငါ့​အေပၚ​တည္​ေတာ္မူ​၏။ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသား​တို႔​အား ေကာင္းျမတ္​ေသာ​သတင္း​ကို​ေဟာေျပာ​ေစရန္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို​ဘိသိက္​ေပး​ေတာ္မူ​၍ ဖမ္းဆီး​ခ်ဳပ္ေႏွာင္​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​အား လြတ္ေျမာက္​ျခင္း​အေၾကာင္း​ႏွင့္ မ်က္မျမင္​တို႔​အား မ်က္စိ​ျပန္​ျမင္​ျခင္း​အေၾကာင္း​ကို ေဟာေျပာ​ေစရန္​လည္းေကာင္း၊ ညႇဥ္းဆဲ​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​ကို လြတ္ေျမာက္​ရာ​သို႔​ပို႔ေဆာင္​ရန္​လည္းေကာင္း၊ ထာဝရ​ဘုရား​၏​မဂၤလာ​ႏွစ္​ကို ေဟာေျပာ​ေစရန္​လည္းေကာင္း ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို​ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​ၿပီ”​ဟူ၍ ျဖစ္​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထို​က်မ္း​စာလိပ္​ကို လိပ္​၍ အေစာင့္​တာဝန္ခံ​အား​ျပန္ေပး​ၿပီး ထိုင္​ေတာ္မူ​လွ်င္ ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​တြင္​ရွိ​ေသာ​သူ​အားလုံး​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေစ့ေစ့​ၾကည့္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​က“ဤ​က်မ္းခ်က္​သည္ ယေန႔​၌​ပင္ သင္​တို႔​ၾကား​ရ​သည့္​အတိုင္း ျပည့္စုံ​ေလ​ၿပီ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ခ်ီးက်ဴး​ၾက​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​၏​တင့္တယ္​ေသာ ႏႈတ္​ထြက္​စကား​တို႔​ကို အံ့ၾသ​လ်က္ “ဤ​သူ​သည္ ေယာသပ္​၏​သား​မ​ဟုတ္​ေလာ”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“အသင္​ေဆးဆရာ၊ သင့္​ေရာဂါ​ကို သင္​ေပ်ာက္ကင္း​ေစ​ေလာ့​ဟူေသာ​ဆို႐ိုး​စကား​အတိုင္း ‘ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​တြင္ သင္​ျပဳ​ခဲ့​သည္​ဟု ငါ​တို႔​ၾကား​ရ​သည့္​အမႈ​မ်ား​ကို သင္​၏​ေနရင္း​ၿမိဳ႕​ျဖစ္​ေသာ ဤ​အရပ္​၌​လည္း​ျပဳ​ပါ’​ဟု သင္​တို႔​သည္ ငါ့​အား မုခ်​ေျပာ​ၾက​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ၿပီးေနာက္ “သင္​တို႔​အား ငါ​အမွန္​ဆို​သည္​ကား မည္သည့္​ပေရာဖက္​မွ် မိမိ​၏​ေနရင္း​ၿမိဳ႕​၌ မ်က္ႏွာ​မ​ရ​တတ္။ ငါ​သည္ သင္​တို႔​အား ဟုတ္မွန္ရာ​ကို​ေျပာ​မည္။ ပေရာဖက္​ဧလိယ​၏​လက္ထက္​၌ သုံး​ႏွစ္​ႏွင့္​ေျခာက္​လ​ပတ္လုံး​မိုးေခါင္​၍ တစ္ျပည္လုံး​တြင္ ႀကီးစြာ​ေသာ​ငတ္မြတ္​ေခါင္းပါး​ျခင္း​ေဘး​က်ေရာက္​စဥ္​က အစၥေရး​လူမ်ိဳး​ထဲတြင္ မုဆိုးမ​မ်ားစြာ​ရွိ​ခဲ့​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ထို​သူ​တို႔​ထဲက မည္သူ႔​ထံသို႔​မွ် ဧလိယ​ကို​ေစလႊတ္​ေတာ္​မ​မူ​ဘဲ ဆီဒုန္​ျပည္၊ ဇရတၱ​ၿမိဳ႕​ရွိ မုဆိုးမ​တစ္​ဦး​ထံသို႔​သာ ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​၏။ ပေရာဖက္​ဧလိရွဲ​လက္ထက္​၌​လည္း အစၥေရး​လူမ်ိဳး​ထဲတြင္ အနာႀကီး​ေရာဂါသည္ မ်ားစြာ​ရွိ​ခဲ့​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ထို​သူ​တို႔​ထဲက မည္သူ​မွ် စင္ၾကယ္​ျခင္း​သို႔​မ​ေရာက္​ဘဲ ဆီးရီးယား​ျပည္သား ေနမန္​တစ္ဦးတည္း​သာ စင္ၾကယ္​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​၏”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​ထဲ၌​ရွိ​ေသာ​သူ​အားလုံး​တို႔​သည္ ထို​စကား​ကို​ၾကား​ေသာအခါ ျပင္းစြာ​ေဒါသ​ထြက္​သျဖင့္ ထ​၍ ကိုယ္ေတာ္​ကို ၿမိဳ႕​ျပင္​သို႔​ႏွင္ထုတ္​ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ေတာင္​ကမ္းပါး​မွ​တြန္းခ်​ရန္ ထို​ၿမိဳ႕​တည္​ရာ​ေတာင္​၏​ထိပ္စြန္း​အထိ ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏။ သို႔ရာတြင္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အလယ္​မွ​ျဖတ္ေလွ်ာက္​၍ ႂကြသြား​ေတာ္မူ​၏။