႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 4:1-22

ေယရႈ​သည္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ဝိညာဥ္​ေတာ္​ႏွင့္​ျပည့္ဝ​လ်က္ ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္​မွ ျပန္ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ဝိညာဥ္​ေတာ္​၏​ပင့္ေဆာင္​ျခင္း​ကို​ခံ​ေတာ္မူ​၍ ေတာ​ကႏၲာရ​၌ ရက္​ေပါင္း​ေလးဆယ္​ေန​လ်က္ မာရ္နတ္​၏​ျဖားေယာင္း​ေသြးေဆာင္​ျခင္း​ကို​ခံ​ေတာ္မူ​၏။ ထို​ကာလ​အတြင္း​၌ မည္သည့္​အစာ​ကို​မွ် မ​သုံးေဆာင္​ဘဲ​ေန​ေတာ္မူ​သျဖင့္ ထို​ေန႔ရက္​မ်ား​ကုန္လြန္​ေသာအခါ ဆာေလာင္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ မာရ္နတ္​က “သင္​သည္ ဘုရားသခင္​၏​သား​ေတာ္​မွန္​လွ်င္ ဤ​ေက်ာက္ခဲ​ကို မုန႔္​ျဖစ္​ေစရန္ အမိန႔္​ရွိ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ ‘လူ​သည္ မုန႔္​အားျဖင့္​သာ အသက္ရွင္​သည္​မ​ဟုတ္’ဟူ၍​က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​သည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ မာရ္နတ္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ပင့္ေဆာင္​သြား​၍ တစ္ခဏခ်င္း​တြင္ ကမာၻ႔​ႏိုင္ငံ​အားလုံး​တို႔​ကို ကိုယ္ေတာ္​အား​ၫႊန္ျပ​ကာ “ဤ​အခြင့္​အာဏာ​ရွိသမွ်​ႏွင့္ ၎​တို႔​၏​ဘုန္း​စည္းစိမ္​တို႔​ကို သင့္​အား ငါ​ေပး​မည္။ အေၾကာင္းမူကား ဤ​အရာ​ကို ငါ့​ထံ အပ္ႏွင္း​ထား​ၿပီး​ျဖစ္၍ ၎​ကို ငါ​ေပး​လို​ေသာ​သူ​အား ငါ​ေပး​၏။ သို႔ျဖစ္၍ သင္​သည္ ငါ့​ကို​ရွိခိုး​လွ်င္ ဤ​အရာ​အားလုံး​သည္ သင့္​ဥစၥာ​ျဖစ္​လိမ့္မည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ ‘သင္​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရ​ဘုရား​ကို​ရွိခိုး​၍ ထို​အရွင္​တစ္ပါးတည္း​ကို​သာ ဝတ္ျပဳ​ရ​မည္’ဟူ၍​က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​သည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ မာရ္နတ္​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​သို႔​ေခၚေဆာင္​သြား​၍ ဗိမာန္​ေတာ္​ထိပ္ဖ်ား​၌​ရပ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “သင္​သည္ ဘုရားသခင္​၏​သား​ေတာ္​မွန္​လွ်င္ ဤ​ေနရာ​မွ ေအာက္သို႔​ခုန္ခ်​ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ‘သင့္​ကို​ေစာင့္ေရွာက္​ေစရန္ ဘုရားသခင္​သည္ မိမိ​၏​ေကာင္းကင္တမန္​တို႔​ကို သင့္​အဖို႔​မိန႔္မွာ​ေတာ္မူ​မည္​ျဖစ္၍ သင္​၏​ေျခ​ကို ေက်ာက္​ႏွင့္​မ​ထိ​မ​ခိုက္​ေစရန္ သူ​တို႔​သည္ သင့္​ကို လက္​ျဖင့္ ခ်ီပင့္​ၾက​လိမ့္မည္’​ဟူ၍​က်မ္းစာ​၌​ေရး​ထား​သည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ ‘သင္​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရ​ဘုရား​ကို အကဲ​မ​စမ္း​ရ’ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​ထား​သည္”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ မာရ္နတ္​သည္ ျဖားေယာင္း​ေသြးေဆာင္​ျခင္း​အားလုံး​တို႔​ကို​ျပဳ​ၿပီးေနာက္ အခါအခြင့္​ေရာက္​သည္​အထိ ကိုယ္ေတာ္​ထံမွ ဆုတ္ခြာ​သြား​ေလ​၏။ ေယရႈ​သည္ ဝိညာဥ္​ေတာ္​တန္ခိုး​ႏွင့္​ျပည့္ဝ​လ်က္ ဂါလိလဲ​နယ္​သို႔​ျပန္ႂကြ​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္​ပတ္သက္​ေသာ​သတင္း​သည္ ထို​ေဒသ​ဝန္းက်င္​တစ္ခုလုံး​သို႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔​သြား​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​မ်ား​တြင္ သြန္သင္​ေတာ္မူ​ရာ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မိမိ​ႀကီးျပင္း​ရာ​နာဇရက္​ၿမိဳ႕​သို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ ဥပုသ္​ေန႔​တြင္ မိမိ​ျပဳေလ့​ရွိ​သည့္​အတိုင္း ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​သို႔​ဝင္​၍ က်မ္းစာ​ကို​ဖတ္ၾကား​ရန္ ထ​ေတာ္မူ​လွ်င္ ပေရာဖက္​ေဟရွာယ​၏​က်မ္း​ကို ကိုယ္ေတာ္​အား​ေပး​ၾက​၏။ ထို​က်မ္း​စာလိပ္​ကို​ဖြင့္​၍ ေတြ႕​ေတာ္မူ​ေသာ​က်မ္းပိုဒ္​၌ ေရး​ထား​သည့္​အခ်က္​မွာ “ထာဝရ​ဘုရား​၏​ဝိညာဥ္​ေတာ္​သည္ ငါ့​အေပၚ​တည္​ေတာ္မူ​၏။ အေၾကာင္းမူကား ဆင္းရဲသား​တို႔​အား ေကာင္းျမတ္​ေသာ​သတင္း​ကို​ေဟာေျပာ​ေစရန္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို​ဘိသိက္​ေပး​ေတာ္မူ​၍ ဖမ္းဆီး​ခ်ဳပ္ေႏွာင္​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​အား လြတ္ေျမာက္​ျခင္း​အေၾကာင္း​ႏွင့္ မ်က္မျမင္​တို႔​အား မ်က္စိ​ျပန္​ျမင္​ျခင္း​အေၾကာင္း​ကို ေဟာေျပာ​ေစရန္​လည္းေကာင္း၊ ညႇဥ္းဆဲ​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​ကို လြတ္ေျမာက္​ရာ​သို႔​ပို႔ေဆာင္​ရန္​လည္းေကာင္း၊ ထာဝရ​ဘုရား​၏​မဂၤလာ​ႏွစ္​ကို ေဟာေျပာ​ေစရန္​လည္းေကာင္း ကိုယ္ေတာ္​သည္ ငါ့​ကို​ေစလႊတ္​ေတာ္မူ​ၿပီ”​ဟူ၍ ျဖစ္​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ထို​က်မ္း​စာလိပ္​ကို လိပ္​၍ အေစာင့္​တာဝန္ခံ​အား​ျပန္ေပး​ၿပီး ထိုင္​ေတာ္မူ​လွ်င္ ဝတ္ျပဳ​စည္းေဝး​ေက်ာင္း​တြင္​ရွိ​ေသာ​သူ​အားလုံး​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေစ့ေစ့​ၾကည့္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္​က“ဤ​က်မ္းခ်က္​သည္ ယေန႔​၌​ပင္ သင္​တို႔​ၾကား​ရ​သည့္​အတိုင္း ျပည့္စုံ​ေလ​ၿပီ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ခ်ီးက်ဴး​ၾက​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​၏​တင့္တယ္​ေသာ ႏႈတ္​ထြက္​စကား​တို႔​ကို အံ့ၾသ​လ်က္ “ဤ​သူ​သည္ ေယာသပ္​၏​သား​မ​ဟုတ္​ေလာ”​ဟု ဆို​ၾက​၏။