႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 24:1-53
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 24:1-53 MSBZ
ရက္သတၱပတ္၏ပထမေန႔၊ အ႐ုဏ္တက္စအခ်ိန္၌ သူတို႔သည္ မိမိတို႔ျပင္ဆင္ထားေသာအေမႊးနံ႔သာကိုယူေဆာင္၍ သခ်ႋဳင္းေတာ္သို႔သြားၾကရာ ေက်ာက္တုံးကို သခ်ႋဳင္းဂူမွ လွိမ့္ဖယ္ထားၿပီးျဖစ္သည္ကိုေတြ႕ၾက၏။ အတြင္းသို႔ဝင္ၾကေသာအခါ သခင္ေယရႈ၏အေလာင္းေတာ္ကိုမေတြ႕ၾကေခ်။ သူတို႔သည္ ဤအျခင္းအရာတို႔ကိုေတြးမရျဖစ္ေနၾကစဥ္ ေတာက္ပေျပာင္လက္ေသာအဝတ္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည့္ လူႏွစ္ဦးသည္ ႐ုတ္တရက္ေပၚလာၿပီး သူတို႔အနီး၌ရပ္ၾက၏။ အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ေၾကာက္လန႔္၍ ေခါင္းကို ေအာက္သို႔ငုံ႔လ်က္ေနၾကရာ ထိုသူတို႔က “သင္တို႔သည္ ေသေသာသူတို႔တြင္ အသက္ရွင္ေသာသူကို အဘယ္ေၾကာင့္ရွာၾကသနည္း။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤအရပ္၌မရွိ။ ထေျမာက္ေတာ္မူၿပီ။ ဂါလိလဲနယ္၌ရွိေတာ္မူစဥ္ သင္တို႔အားမည္သို႔မိန႔္ေတာ္မူခဲ့သည္ကို သတိရၾကေလာ့။ ကိုယ္ေတာ္က ‘လူ႔သားသည္ အျပစ္သားတို႔၏လက္သို႔အပ္ႏွံျခင္းကိုခံရလ်က္ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ျခင္းခံရၿပီး သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထေျမာက္ရမည္’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ႁမြက္ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၏စကားေတာ္မ်ားကို သတိရ၍ သခ်ႋဳင္းေတာ္မွ ျပန္သြားၿပီးလွ်င္ တစ္ဆယ့္တစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္ႏွင့္ အျခားေသာသူအားလုံးတို႔အား ဤအေၾကာင္းအရာအလုံးစုံတို႔ကို ေျပာျပၾက၏။ တမန္ေတာ္တို႔အား ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုေျပာျပေသာသူတို႔မွာ မာဂဒလၿမိဳ႕သူမာရိ၊ ေယာဟႏၷ၊ ယာကုပ္၏မိခင္ျဖစ္သူမာရိမွစ၍ သူတို႔ႏွင့္အတူရွိေသာ အျခားအမ်ိဳးသမီးမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ထိုစကားမ်ားသည္ တမန္ေတာ္တို႔အတြက္ ယုံတမ္းစကားကဲ့သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔မယုံၾကေခ်။ သို႔ရာတြင္ ေပတ႐ုသည္ထ၍ သခ်ႋဳင္းေတာ္သို႔ေျပးသြားၿပီး ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရာ ပိတ္ထည္ကိုသာေတြ႕သျဖင့္ထိုအျဖစ္အပ်က္ကိုအံ့ၾသလ်က္ မိမိအိမ္သို႔ျပန္သြားေလ၏။ ထိုေန႔၌ပင္ သူတို႔ထဲမွႏွစ္ဦးသည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွ ခုနစ္မိုင္ခန႔္ေဝးသည့္ ဧေမာက္ဟုေခၚေသာ႐ြာသို႔ သြားၾက၏။ သူတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအရာအလုံးစုံတို႔ကို အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုေနၾက၏။ ထိုသို႔ေျပာဆိုလ်က္ေဆြးေႏြးေနၾကစဥ္ ေယရႈကိုယ္ေတာ္တိုင္ခ်ဥ္းကပ္လာ၍ သူတို႔ႏွင့္အတူႂကြေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔၏မ်က္စိသည္ ကာဆီးထားျခင္းခံရသျဖင့္ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုမမွတ္မိၾကေခ်။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“သင္တို႔သည္ လမ္းသြားရင္း မည္သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးေနၾကသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူရာ သူတို႔သည္ မ်က္ႏွာညႇိဳးငယ္လ်က္ရပ္ေနၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ကေလာဖအမည္ရွိသူက “သင္သည္ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ ဧည့္သည္အျဖစ္ေနထိုင္လ်က္ပင္ ဤရက္မ်ားအတြင္း ထိုၿမိဳ႕၌ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအရာမ်ားကို သင္တစ္ဦးတည္းသာမသိဘဲေနသေလာ”ဟု ဆို၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“မည္သည့္အရာမ်ားနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔က “နာဇရက္ၿမိဳ႕သားေယရႈႏွင့္ပတ္သက္ေသာအရာမ်ားျဖစ္၏။ သူသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕၊ လူအေပါင္းတို႔ေရွ႕တြင္ လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ေျပာဆိုမႈတို႔၌ အစြမ္းသတၱိႏွင့္ျပည့္စုံေသာပေရာဖက္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ ငါတို႔ကိုအုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္ သူ႔ကိုေသဒဏ္စီရင္ရန္အပ္ႏွံ၍ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌ တင္ခဲ့ၾက၏။ ထိုအရွင္သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးကို ေ႐ြးႏုတ္ကယ္တင္မည့္အရွင္ျဖစ္သည္ဟု ငါတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားၾက၏။ ထိုမွ်မက ဤအမႈအရာမ်ားျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုသုံးရက္ေျမာက္ျဖစ္ေသာအခါ ငါတို႔ထဲမွ အမ်ိဳးသမီးအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ငါတို႔ကိုအံ့ဩေငးေမာေစၾက၏။ သူတို႔သည္ နံနက္ေစာေစာသခ်ႋဳင္းသို႔သြားၾကရာ ထိုအရွင္၏အေလာင္းကိုမေတြ႕ခဲ့ၾကေပ။ သူတို႔သည္ျပန္လာ၍ ထိုအရွင္အသက္ရွင္လ်က္ရွိေၾကာင္းႁမြက္ဆိုသည့္ေကာင္းကင္တမန္မ်ားကို ဗ်ာဒိတ္႐ူပါ႐ုံ၌ေတြ႕ျမင္ရေၾကာင္း ေျပာျပၾက၏။ ငါတို႔ထဲမွ လူအခ်ိဳ႕တို႔သည္ သခ်ႋဳင္းသို႔သြားၾကရာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားေျပာခဲ့သည့္အတိုင္းျဖစ္ၿပီး ထိုအရွင္ကိုမေတြ႕ခဲ့ၾကပါ”ဟု ဆိုၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္က“အို မိုက္မဲ၍ ပေရာဖက္မ်ားေဟာေျပာခဲ့သမွ်တို႔ကိုယုံၾကည္ရန္ စိတ္ႏွလုံးထိုင္းမႈိင္းေသာသူတို႔၊ ခရစ္ေတာ္သည္ ဤသို႔ဒုကၡေဝဒနာခံစားရ၍ မိမိ၏ဘုန္းအသေရထဲသို႔ဝင္စားရမည္မဟုတ္ေလာ”ဟု သူတို႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေမာေရွႏွင့္ပေရာဖက္အေပါင္းတို႔၏က်မ္းမ်ားမွအစျပဳ၍ က်မ္းစာတစ္ခုလုံးတြင္ မိမိႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရးထားသည့္အေၾကာင္းအရာတို႔ကို သူတို႔အား ရွင္းျပေတာ္မူ၏။ သူတို႔သြားေနသည့္႐ြာအနီးသို႔ေရာက္ၾကေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေရွ႕သို႔ခရီးဆက္မည့္ဟန္ရွိသျဖင့္ သူတို႔က “မိုးခ်ဳပ္ခါနီး၍ တစ္ေန႔တာလည္း ကုန္လုနီးၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ႏွင့္အတူတည္းခိုပါ”ဟု ဆိုလ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကိုမရအရဖိတ္ေခၚၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္သူတို႔ႏွင့္အတူတည္းခိုရန္ လိုက္သြားေတာ္မူ၏။ သူတို႔ႏွင့္အတူ စားပြဲ၌ထိုင္ေတာ္မူေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ မုန႔္ကိုယူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းၿပီးလွ်င္ မုန႔္ကိုဖဲ့၍ သူတို႔အား ေပးေတာ္မူ၏။ ထိုစဥ္ သူတို႔၏မ်က္စိသည္ပြင့္လာ၍ ကိုယ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိၾက၏။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔၏ျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလ၏။ သူတို႔ကလည္း “လမ္း၌ ငါတို႔ႏွင့္စကားေျပာေတာ္မူေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ၊ ငါတို႔အား က်မ္းစာအနက္ကို ဖြင့္ျပေတာ္မူေသာအခါ၌ျဖစ္ေစ ငါတို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ မီးေတာက္ေလာင္သကဲ့သို႔ျဖစ္ခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု အခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾက၏။ သူတို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းထ၍ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ျပန္သြားၾကရာ တစ္ဆယ့္တစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္ သူတို႔၏အေပါင္းအေဖာ္မ်ား စုေဝးေနၾကသည္ကိုေတြ႕ရၾက၏။ ထိုသူအေပါင္းတို႔က “သခင္ဘုရားသည္ အမွန္ပင္ထေျမာက္ေတာ္မူ၍ ရွိမုန္ထံထင္ရွားျပေတာ္မူၿပီ”ဟု ေျပာဆိုေနၾက၏။ ထိုသူႏွစ္ဦးတို႔ကလည္း လမ္း၌ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ မုန႔္ကိုဖဲ့ေတာ္မူစဥ္ ကိုယ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိခဲ့ရပုံတို႔ကို ေျပာျပၾက၏။ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သူတို႔ေျပာဆိုေနၾကစဥ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔အလယ္၌ရပ္လ်က္“သင္တို႔၌ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိပါေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ တေစၦကိုျမင္ေနၾကသည္ဟုထင္မွတ္၍ ထိတ္လန႔္ေၾကာက္႐ြံ႕ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“အဘယ္ေၾကာင့္တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားၾကသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္တို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ သံသယျဖစ္ၾကသနည္း။ ငါ့လက္ႏွင့္ငါ့ေျခတို႔ကိုၾကည့္ၾကေလာ့။ ငါကိုယ္တိုင္ပင္ျဖစ္၏။ ငါ့ကိုတို႔ထိစမ္းသပ္၍ ၾကည့္ရႈၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား တေစၦ၌ အ႐ိုး၊ အသားမရွိ။ ငါ၌မူကား သင္တို႔ျမင္ရသည့္အတိုင္း အ႐ိုး၊ အသားရွိ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ မိမိ၏လက္ေတာ္ႏွင့္ေျခေတာ္တို႔ကို သူတို႔အား ျပေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္သျဖင့္ မယုံႏိုင္ေသးဘဲရွိ၍ အံ့ဩလ်က္ေနၾကစဥ္ ကိုယ္ေတာ္က“ဤေနရာတြင္ စားစရာတစ္စုံတစ္ခုရွိသေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ ငါးကင္တစ္ပိုင္းကို ကိုယ္ေတာ္အား ေပးၾကရာ ကိုယ္ေတာ္သည္ယူ၍ သူတို႔ေရွ႕တြင္ သုံးေဆာင္ေတာ္မူ၏။ တစ္ဖန္ ကိုယ္ေတာ္က“သင္တို႔ႏွင့္အတူရွိစဥ္ သင္တို႔အား ငါေျပာခဲ့ေသာစကားမွာ ေမာေရွ၏ပညတ္တရားက်မ္း၊ ပေရာဖက္က်မ္းမ်ားႏွင့္ ဆာလံက်မ္းတြင္ ငါႏွင့္ပတ္သက္၍ ေရးထားသမွ်တို႔သည္ ျပည့္စုံျခင္းသို႔ေရာက္ရမည္ဟူ၍ျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ က်မ္းစာကိုနားလည္ၾကေစရန္ သူတို႔၏အသိစိတ္ကိုဖြင့္ေပးေတာ္မူၿပီးလွ်င္ သူတို႔အားႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ“က်မ္းစာ၌ေရးထားသည္ကား ခရစ္ေတာ္သည္ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရ၍ သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ရမည္။ ထို႔ေနာက္ သူ၏နာမေတာ္အားျဖင့္ အျပစ္မ်ားခြင့္လႊတ္ျခင္းေက်းဇူးႏွင့္ဆိုင္ေသာေနာင္တတရားကိုေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕မွအစျပဳ၍ လူမ်ိဳးတကာတို႔အား ေဟာေျပာရမည္ဟူ၍ျဖစ္၏။ သင္တို႔သည္ ဤအေၾကာင္းအရာတို႔၏သက္ေသမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ငါသည္ ငါ့ခမည္းေတာ္၏ကတိေတာ္ကို သင္တို႔ထံသို႔ေစလႊတ္မည္။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔သည္ အထက္ေကာင္းကင္မွတန္ခိုးျဖင့္ လႊမ္းၿခဳံျခင္းခံရသည္အထိ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ ေနၾကဦးေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေဗသနိ႐ြာသို႔တိုင္ေအာင္ သူတို႔ကိုေခၚေဆာင္သြားၿပီးလွ်င္ လက္ေတာ္ကိုေျမႇာက္၍ သူတို႔ကိုေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူစဥ္၌ပင္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ထံမွ ခြဲခြာ၍ ေကာင္းကင္သို႔ေဆာင္ယူျခင္းကိုခံေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုရွိခိုးၿပီးလွ်င္ အလြန္ဝမ္းေျမာက္လ်က္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ျပန္သြားၾကကာ ဗိမာန္ေတာ္၌ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို အစဥ္မျပတ္ခ်ီးမြမ္းလ်က္ေနၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
