႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 23:1-32
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 23:1-32 MSBZ
ထို႔ေနာက္ တရားလႊတ္ေတာ္၌စုေဝးေသာသူအေပါင္းတို႔သည္ ထ၍ ကိုယ္ေတာ္ကို ပိလတ္မင္းေရွ႕သို႔ေခၚေဆာင္သြားၿပီးလွ်င္ “ဤသူသည္ ဆီဇာဧကရာဇ္အား အခြန္ေတာ္မဆက္သရန္တားျမစ္ကာ မိမိကိုယ္ကို ခရစ္ေတာ္တည္းဟူေသာဘုရင္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းေျပာဆို၍ အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ျပည္သူလူထုကို ေဖာက္ျပန္လမ္းလြဲေစေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔ေတြ႕ရွိရပါသည္”ဟု ကိုယ္ေတာ္ကိုစြပ္စြဲေျပာဆိုၾက၏။ ပိလတ္မင္းကလည္း “သင္သည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ဘုရင္ေလာ”ဟု ကိုယ္ေတာ္အား ေမးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္က“သင္ေျပာသည့္အတိုင္းေပတည္း”ဟု ျပန္ေျဖေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ပိလတ္မင္းသည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ လူထုပရိသတ္တို႔အား “ဤသူ၌ အျပစ္တစ္စုံတစ္ခုကိုမွ် ငါမေတြ႕”ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔က “သူသည္ ဂါလိလဲနယ္မွစ၍ ဤအရပ္ေဒသတိုင္ေအာင္ ယုဒနယ္တစ္နယ္လုံး၌သြန္သင္လ်က္ လူထုကိုလႈံ႕ေဆာ္ခဲ့ပါသည္”ဟု အျပင္းအထန္ေျပာဆိုၾက၏။ ပိလတ္မင္းသည္ ထိုစကားကိုၾကားလွ်င္ ဤသူသည္ ဂါလိလဲနယ္သားျဖစ္သေလာဟုေမးျမန္းၿပီးမွ ေဟ႐ုဒ္အုပ္စိုးသည့္နယ္မွျဖစ္ေၾကာင္း သိေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္ကို ေဟ႐ုဒ္ထံသို႔ပို႔လိုက္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဟ႐ုဒ္သည္လည္း ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ေရာက္ရွိေန၏။ ေဟ႐ုဒ္သည္ ေယရႈကိုျမင္လွ်င္ အလြန္ဝမ္းေျမာက္ေလ၏။ အေၾကာင္းမူကား သူသည္ ကိုယ္ေတာ္အေၾကာင္းကိုၾကားသိထား၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုေတြ႕ျမင္လိုသည္မွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္ၿပီးကိုယ္ေတာ္ျပဳသည့္ နိမိတ္လကၡဏာတစ္စုံတစ္ခုကိုျမင္ရရန္ေမွ်ာ္လင့္ေန၏။ သို႔ျဖစ္၍ သူသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေမးခြန္းမ်ားစြာေမးေလ၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေျဖၾကားေတာ္မမူခဲ့ေခ်။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ က်မ္းျပဳဆရာမ်ားသည္ ထ၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုျပင္းထန္စြာစြပ္စြဲၾက၏။ ေဟ႐ုဒ္သည္လည္း မိမိစစ္သားမ်ားႏွင့္အတူ ကိုယ္ေတာ္ကိုမထီမဲ့ျမင္ျပဳလ်က္ ေျပာင္ေလွာင္ကာ တင့္တယ္ေသာဝတ္လုံကိုဝတ္ေစၿပီးလွ်င္ ပိလတ္မင္းထံသို႔ ျပန္ပို႔ေလ၏။ ေဟ႐ုဒ္ႏွင့္ပိလတ္မင္းတို႔သည္ ယခင္က တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးရန္ဘက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိုေန႔တြင္ မိတ္ေဆြျဖစ္လာၾက၏။ ပိလတ္မင္းသည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ား၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားႏွင့္ လူမ်ားကို စုေဝးေစ၍ “သင္တို႔သည္ လူထုကိုမွားယြင္းေစရန္လႈံ႕ေဆာ္သူအျဖစ္ ဤသူကို ငါ့ထံသို႔ေခၚေဆာင္လာၾက၏။ သို႔ေသာ္ ၾကည့္ေလာ့။ ငါသည္ သင္တို႔ေရွ႕မွာပင္ သူ႔ကိုစစ္ေဆးခဲ့ေသာ္လည္း ဤသူအေပၚ သင္တို႔စြပ္စြဲသည့္အျပစ္တစ္စုံတစ္ခုမွ်မေတြ႕။ ေဟ႐ုဒ္သည္လည္း အျပစ္မေတြ႕သျဖင့္ သူ႔ကို ငါတို႔ထံသို႔ ျပန္ပို႔လိုက္၏။ သူသည္ ေသထိုက္ေသာအျပစ္တစ္စုံတစ္ခုကိုမွ် မျပဳခဲ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုဆုံးမၿပီး လႊတ္လိုက္မည္”ဟု ဆို၏။ [ထိုသို႔ဆိုျခင္းမွာ ပိလတ္မင္းသည္ ပြဲေတာ္တြင္ လူတစ္ဦးကို လႊတ္ေပးရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။] သို႔ေသာ္ သူတို႔က “ထိုသူကိုသုတ္သင္လိုက္ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔အတြက္ ဗာရဗၺကိုလႊတ္ေပးပါ”ဟု တစ္ၿပိဳင္တည္းေအာ္ဟစ္ၾက၏။ ဗာရဗၺသည္ ၿမိဳ႕ထဲတြင္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဆူပူအုံႂကြမႈႏွင့္ လူသတ္မႈတို႔ေၾကာင့္ ေထာင္ထဲ၌ ထည့္ထားျခင္းခံရသူျဖစ္၏။ ပိလတ္မင္းသည္ ေယရႈကိုလႊတ္လို၍ လူတို႔အား ေနာက္တစ္ဖန္မိန႔္ၾကားေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔က “လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္လိုက္ပါ။ သူ႔ကိုလက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္လိုက္ပါ”ဟု ေအာ္ဟစ္ၾက၏။ ပိလတ္မင္းကလည္း “အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ဤသူသည္ မည္သည့္မေကာင္းမႈကိုျပဳခဲ့သနည္း။ ငါသည္ သူ၌ ေသထိုက္ေသာအျပစ္ကိုမေတြ႕။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုဆုံးမၿပီး လႊတ္လိုက္မည္”ဟု တတိယအႀကိမ္ သူတို႔အား ဆိုေလ၏။ သို႔ေသာ္ လူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌တင္ရန္ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံျဖင့္ မရမကေတာင္းဆိုၾကသျဖင့္ သူတို႔၏အသံမ်ားသည္ အႏိုင္ရသြားေလ၏။ ထိုအခါ ပိလတ္မင္းသည္ သူတို႔၏ေတာင္းဆိုခ်က္အတိုင္းလုပ္ေပးရန္ စီရင္ဆုံးျဖတ္၍ ဆူပူအုံႂကြမႈႏွင့္ လူသတ္မႈတို႔အတြက္ ေထာင္ထဲ၌ ထည့္ထားျခင္းခံရသူကို သူတို႔ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း လႊတ္ေပးၿပီး ေယရႈကိုမူ သူတို႔ဆႏၵအတိုင္းျပဳရန္ အပ္ႏွံလိုက္ေလ၏။ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေခၚေဆာင္သြားၾကစဥ္ ေတာ႐ြာမွလာေသာ ကုေရေနၿမိဳ႕သားရွိမုန္ကိုဖမ္းဆီး၍ သူ႔အေပၚ၌ လက္ဝါးကပ္တိုင္ကိုတင္လ်က္ထမ္းေစကာ ေယရႈ၏ေနာက္မွ လိုက္ေစၾက၏။ လူအေျမာက္အျမားႏွင့္တကြ ကိုယ္ေတာ္အတြက္ ရင္ဘတ္စည္တီးလ်က္ျမည္တမ္းေနၾကေသာ အမ်ိဳးသမီးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၏ေနာက္မွလိုက္သြားၾက၏။ ေယရႈသည္ ထိုအမ်ိဳးသမီးတို႔ဘက္သို႔လွည့္၍“ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၏သမီးတို႔၊ ငါ့အတြက္မငိုေႂကြးၾကႏွင့္။ သင္တို႔ႏွင့္ သင္တို႔၏သားသမီးမ်ားအတြက္သာ ငိုေႂကြးၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ၿမဳံေသာမိန္းမ၊ သေႏၶမလြယ္ဖူးေသာဝမ္းႏွင့္ သူငယ္မစို႔ဖူးေသာသားျမတ္တို႔သည္ မဂၤလာရွိ၏ဟုဆိုၾကမည့္ေန႔ရက္မ်ားေရာက္လာလိမ့္မည္။ ထိုအခါ လူတို႔သည္ ေတာင္မ်ားအား ‘ငါတို႔အေပၚသို႔ၿပိဳက်ၾကပါ’ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ကုန္းမ်ားအား ‘ငါတို႔ကိုဖုံးအုပ္ၾကပါ’ဟူ၍လည္းေကာင္း ဆိုၾကလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔သည္ စိမ္းစိုေသာအပင္ကို ဤသို႔ျပဳၾကလွ်င္ ေျခာက္ေသြ႕ေသာအပင္၌ မည္သို႔ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ ရာဇဝတ္သားႏွစ္ေယာက္တို႔ကိုလည္း ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူသတ္ရန္ ေခၚေဆာင္သြားၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
