႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 22:39-46

ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္​ထြက္ခြာ​၍ ျပဳေလ့​ရွိ​သည့္​အတိုင္း သံလြင္​ေတာင္​ေပၚသို႔​ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း ေနာက္​ေတာ္​သို႔​လိုက္​ၾက​၏။ ထို​အရပ္​သို႔​ေရာက္​ေတာ္မူ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​က“ျဖားေယာင္း​ေသြးေဆာင္​ရာ​ထဲသို႔ မ​က်ေရာက္​ေစရန္ ဆုေတာင္း​ၾက​ေလာ့”​ဟု တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ထံမွ​ခဲတစ္ပစ္စာ​ခန႔္​ခြာသြား​၍ ဒူး​ေထာက္​လ်က္ “အို အဖ၊ အလို​ေတာ္​ရွိ​လွ်င္ ဤ​ခြက္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​ထံမွ ဖယ္ရွား​ေပး​ေတာ္မူ​ပါ။ သို႔ေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အလို​အတိုင္း​မ​ဟုတ္​ဘဲ ကိုယ္ေတာ္​၏​အလို​ေတာ္​အတိုင္း​ျဖစ္ေစ​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ဆုေတာင္း​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ ေကာင္းကင္​မွ ေကာင္းကင္တမန္​တစ္​ပါး​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ထံ​ထင္ရွား​လာ​၍​ကိုယ္ေတာ္​ကို​အားေပး​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ျပင္းစြာ​ေသာ​ေဝဒနာ​ကို​ခံစား​လ်က္ ပို၍​ျပင္းျပ​စြာ​ဆုေတာင္း​ေတာ္မူ​ရာ ကိုယ္ေတာ္​၏​ေခြၽး​သည္ ေျမ​ေပၚသို႔​က်​ေသာ​ေသြး​စက္​သဖြယ္​ျဖစ္​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ဆုေတာင္း​ရာ​မွ​ထ​၍ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ထံသို႔ ျပန္လာ​ေသာအခါ သူ​တို႔​သည္ ဝမ္းနည္း​ႏြမ္းလ်​သျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ၾက​သည္​ကို ေတြ႕​လွ်င္ “အဘယ္ေၾကာင့္​အိပ္ေပ်ာ္​ေန​ၾက​သနည္း။ ျဖားေယာင္း​ေသြးေဆာင္​ရာ​ထဲသို႔ မ​က်ေရာက္​ေစရန္ ထ​၍​ဆုေတာင္း​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။