႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 20:1-47
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 20:1-47 MSBZ
တစ္ေန႔သ၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဗိမာန္ေတာ္တြင္ လူတို႔အားသြန္သင္လ်က္ ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းကိုေဟာေျပာေတာ္မူစဥ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ား၊ က်မ္းျပဳဆရာမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားသည္ ေရာက္လာ၍ “သင္သည္ ဤအမႈအရာမ်ားကို မည္သည့္အခြင့္အာဏာႏွင့္ျပဳသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုအခြင့္အာဏာကို မည္သူက သင့္အားေပးသည္ကိုလည္းေကာင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကိုေျပာပါ”ဟု ကိုယ္ေတာ္အား ဆိုၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ငါသည္လည္း သင္တို႔ကို ေမးခြန္းတစ္ခုေမးဦးမည္။ ငါ့ကိုေျဖၾကေလာ့။ ေယာဟန္၏ဗတၱိဇံသည္ ေကာင္းကင္မွျဖစ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ထံမွျဖစ္သေလာ”ဟု ျပန္၍ေမးေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးၾကကာ “ ‘ေကာင္းကင္မွျဖစ္သည္’ဟု ငါတို႔ေျပာလွ်င္ သူက ‘အဘယ္ေၾကာင့္ ေယာဟန္ကိုမယုံၾကသနည္း’ဟု ေျပာလိမ့္မည္။ ‘လူတို႔ထံမွျဖစ္သည္’ဟု ငါတို႔ေျပာလွ်င္လည္း လူအေပါင္းတို႔သည္ ေယာဟန္ကို ပေရာဖက္တစ္ပါးျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ငါတို႔ကို ခဲႏွင့္ေပါက္သတ္ၾကလိမ့္မည္”ဟု ေျပာဆိုၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔က “အဘယ္ကျဖစ္သည္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔မသိပါ”ဟု ျပန္ေျဖၾက၏။ ထိုအခါ ေယရႈက“ငါသည္လည္း ဤအမႈအရာမ်ားကို မည္သည့္အခြင့္အာဏာႏွင့္ျပဳေၾကာင္း သင္တို႔ကိုမေျပာ”ဟု သူတို႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ လူတို႔အား ဤပုံဥပမာကိုေပး၍ႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ“လူတစ္ဦးသည္ စပ်စ္ၿခံကိုစိုက္ပ်ိဳး၍ ၿခံသမားတို႔အားငွားရမ္းၿပီးလွ်င္ ကာလအတန္ၾကာခရီးထြက္ေလ၏။ အသီးေပၚခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ စပ်စ္ၿခံထြက္အသီးအခ်ိဳ႕ကိုမိမိအားေပးေစရန္ အေစအပါးတစ္ဦးကို ၿခံသမားတို႔ထံသို႔ ေစလႊတ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ၿခံသမားတို႔သည္ ထိုအေစအပါးကို႐ိုက္ႏွက္ကာ လက္ခ်ည္းသက္သက္ျပန္လႊတ္ၾက၏။ တစ္ဖန္ အျခားအေစအပါးတစ္ဦးကို ထပ္၍ေစလႊတ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုလည္း႐ိုက္ႏွက္၍ အရွက္ခြဲၿပီးလွ်င္ လက္ခ်ည္းသက္သက္ျပန္လႊတ္ၾက၏။ ေနာက္တစ္ဖန္ တတိယအေစအပါးကို ထပ္၍ေစလႊတ္ေလ၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအေစအပါးကိုလည္း အနာတရျဖစ္ေစၿပီးမွ ႏွင္ထုတ္ၾက၏။ ထိုအခါ စပ်စ္ၿခံပိုင္ရွင္က ‘ငါမည္သို႔ျပဳရမည္နည္း။ ငါ၏ခ်စ္သားကို ငါေစလႊတ္မည္။ သူတို႔သည္ သူ႔ကို႐ိုေသေကာင္း႐ိုေသၾကလိမ့္မည္’ဟု ဆို၏။ သို႔ေသာ္ ၿခံသမားတို႔သည္ သူ႔သားကိုျမင္လွ်င္ ‘ဤသူသည္အေမြခံျဖစ္၏။ အေမြသည္ ငါတို႔ဥစၥာျဖစ္လာရန္ သူ႔ကိုသတ္ၾကစို႔’ဟု အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾကၿပီးလွ်င္ သူ႔ကို စပ်စ္ၿခံအျပင္သို႔ႏွင္ထုတ္ကာ သတ္ပစ္ၾက၏။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ စပ်စ္ၿခံပိုင္ရွင္သည္ ထိုသူတို႔ကို မည္သို႔ျပဳမည္နည္း။ သူသည္လာ၍ ထိုၿခံသမားတို႔ကို အဆုံးစီရင္ကာ စပ်စ္ၿခံကို အျခားေသာသူတို႔အား ေပးလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ၾကားရေသာသူတို႔ကလည္း “ထိုသို႔မျဖစ္ပါေစႏွင့္”ဟု ဆိုၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကိုစူးစိုက္ၾကည့္လ်က္“ ‘တိုက္ေဆာက္သူမ်ားပယ္ထားေသာေက်ာက္သည္ ထိပ္ဆုံးေထာင့္ခ်ဳပ္ေက်ာက္ျဖစ္လာ၏’ဟုေရးထားေသာအရာသည္ မည္သည့္အရာကိုဆိုလိုသနည္း။ ထိုေက်ာက္ေပၚသို႔က်ေသာသူတိုင္းသည္ အပိုင္းပိုင္းက်ိဳးလိမ့္မည္။ ထိုေက်ာက္သည္ တစ္စုံတစ္ဦးအေပၚသို႔က်လွ်င္ ထိုသူသည္ ညက္ညက္ေၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ က်မ္းျပဳဆရာမ်ားႏွင့္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္အႀကီးအကဲမ်ားသည္ မိမိတို႔အားရည္ၫႊန္း၍ ဤပုံဥပမာကိုမိန႔္ေတာ္မူေၾကာင္း သိၾကသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ကိုယ္ေတာ္ကိုဖမ္းဆီးရန္ ရွာႀကံၾက၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ လူတို႔ကိုေၾကာက္ၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေစာင့္ၾကည့္လ်က္ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္စကားတြင္ အျပစ္ရွာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကို ဘုရင္ခံ၏အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာေအာက္သို႔ အပ္ႏွံႏိုင္ရန္ ေျဖာင့္မတ္သူအျဖစ္ ဟန္ေဆာင္ေသာသူလွ်ိဳမ်ားကို ေစလႊတ္ၾက၏။ ထိုသူလွ်ိဳတို႔က “ဆရာ၊ ဆရာသည္ မွန္ကန္စြာေဟာေျပာသြန္သင္၍ လူ႔မ်က္ႏွာကိုမေထာက္ဘဲ ဘုရားသခင္၏တရားလမ္းကို သမၼာတရားႏွင့္အညီသြန္သင္ေၾကာင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔သိၾကပါ၏။ ဆီဇာဧကရာဇ္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔အခြန္ဆက္သျခင္းသည္ တရားေတာ္ႏွင့္ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မညီသေလာ”ဟု ကိုယ္ေတာ္အားေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔၏ပရိယာယ္ကိုသိေတာ္မူ၍ “ငါ့ကို ေဒနာရိတစ္ျပားျပၾကေလာ့။ ၎တြင္ မည္သူ၏ပုံ၊ မည္သူ၏ကမၸည္းစာပါသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔က “ဆီဇာဧကရာဇ္၏ပုံႏွင့္ ကမၸည္းစာပါပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ဆီဇာဧကရာဇ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို ဆီဇာဧကရာဇ္အားဆက္သ၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆိုင္ေသာအရာမ်ားကို ဘုရားသခင္အားဆက္သၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ လူတို႔ေရွ႕တြင္ ကိုယ္ေတာ္၏စကားအမွားကို ေက်ာ့ဖမ္း၍မရႏိုင္သည့္အျပင္ ကိုယ္ေတာ္၏ေျဖၾကားပုံကိုအံ့ၾသလ်က္ တိတ္ဆိတ္သြားၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းမရွိဟုေျပာၾကေသာ ဇဒၵဳကဲအခ်ိဳ႕တို႔သည္ ခ်ဥ္းကပ္လာ၍ “ဆရာ၊ တစ္စုံတစ္ဦး၏အစ္ကိုသည္ မယားရွိေသာ္လည္း သားသမီးမထြန္းကားဘဲ ေသဆုံးသြားလွ်င္ ညီျဖစ္သူသည္ မိမိအစ္ကို၏မ်ိဳးဆက္ကိုေပါက္ဖြားေစရန္ ထိုမိန္းမကိုယူရမည္ဟု အကြၽႏ္ုပ္တို႔အား ေမာေရွစီရင္ေရးထားခဲ့ပါသည္။ တစ္ခါက ညီအစ္ကိုခုနစ္ဦးရွိခဲ့ရာ အစ္ကိုအႀကီးဆုံးသည္ မိန္းမယူၿပီး သားသမီးမထြန္းကားဘဲေသဆုံးသြားပါသည္။ ထိုအခါ ဒုတိယညီ၊ ထို႔ေနာက္ တတိယညီသည္ ထိုမိန္းမကိုယူပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ခုနစ္ဦးစလုံး သားသမီးမထြန္းကားဘဲေသဆုံးသြားၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုမိန္းမသည္လည္း ေသဆုံးသြားပါသည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာကာလ၌ ထိုမိန္းမသည္ သူတို႔ထဲမွ မည္သူ၏မယားျဖစ္ပါမည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား ခုနစ္ဦးစလုံး ထိုမိန္းမကို မယားအျဖစ္ေပါင္းဖက္ခဲ့ၾကပါသည္”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“မ်က္ေမွာက္ကာလ၏သားသမီးတို႔သည္ ထိမ္းျမားစုံဖက္၍ ေပးစားေဆာင္ႏွင္းတတ္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ တမလြန္ကာလသို႔ဝင္စားရန္ႏွင့္ ေသေသာသူတို႔ထဲမွရွင္ျပန္ထေျမာက္ရန္ ထိုက္တန္သည္ဟုမွတ္ယူျခင္းခံရေသာသူတို႔သည္ ထိမ္းျမားစုံဖက္ျခင္းကိုမျပဳ၊ ေပးစားေဆာင္ႏွင္းျခင္းလည္းမရွိ။ ေနာက္တစ္ဖန္ ေသသည္ဟူ၍လည္းမရွိႏိုင္ၾက။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔သည္ ေကာင္းကင္တမန္မ်ားႏွင့္တူၾက၏။ သူတို႔သည္ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း၏သားမ်ားျဖစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏သားမ်ားလည္းျဖစ္ၾက၏။ ေမာေရွသည္လည္း ခ်ဳံပုတ္အေၾကာင္းေရးထားေသာအခန္းတြင္ ထာဝရဘုရားကို ‘အာျဗဟံ၏ဘုရား၊ ဣဇက္၏ဘုရား၊ ယာကုပ္၏ဘုရား’ဟုေခၚ၍ ေသလြန္ေသာသူတို႔၏ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပခဲ့၏။ ဘုရားသခင္သည္ ေသလြန္ေသာသူတို႔၏ဘုရားမဟုတ္ဘဲ အသက္ရွင္ေသာသူတို႔၏ဘုရားျဖစ္၏။ အေၾကာင္းမူကား လူအေပါင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၌ အသက္ရွင္လ်က္ရွိၾက၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ က်မ္းျပဳဆရာအခ်ိဳ႕တို႔က “ဆရာ၊ ဆရာသည္ ေလ်ာက္ပတ္စြာေျဖၾကားေလၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္အား မည္သည့္အရာကိုမွ် မေမးဝံ့ေတာ့ေခ်။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္က“ခရစ္ေတာ္သည္ ဒါဝိဒ္၏သားျဖစ္သည္ဟု မည္သို႔ေျပာဆိုႏိုင္ၾကမည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား ဒါဝိဒ္ကိုယ္တိုင္သည္ ဆာလံက်မ္းတြင္ ‘ထာဝရဘုရားသည္ ငါ၏သခင္အား သင့္ရန္သူတို႔ကို သင္၏ေျခတင္ခုံအျဖစ္ ငါခ်ထားသည့္တိုင္ေအာင္ ငါ၏လက္ယာဘက္၌ ထိုင္ေနေလာ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏’ဟူ၍ ဆိုထား၏။ ထိုသို႔ ဒါဝိဒ္သည္ ခရစ္ေတာ္ကို သခင္ဟု ေခၚလွ်င္ ခရစ္ေတာ္သည္ မည္ကဲ့သို႔ သူ၏သားျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ လူအေပါင္းတို႔သည္ နားေထာင္လ်က္ေနၾကစဥ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ တပည့္ေတာ္တို႔အား “က်မ္းျပဳဆရာတို႔ကို သတိထားၾကေလာ့။ သူတို႔သည္ ဝတ္လုံကိုဝတ္လ်က္ သြားလာရန္ အလိုရွိၾက၍ ေဈးအရပ္၌ ႏႈတ္ဆက္ခံရျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းမ်ား၌ အထူးထိုင္ခုံမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ စားေသာက္ပြဲမ်ား၌ အထူးေနရာမ်ားကိုလည္းေကာင္း ႏွစ္သက္ၾက၏။ သူတို႔သည္ မုဆိုးမတို႔၏အိမ္ကိုမတရားသိမ္းယူၿပီး ဟန္ျပ၍ ရွည္လ်ားစြာဆုေတာင္းတတ္ၾက၏။ သူတို႔သည္ ပို၍ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္စီရင္ျခင္းကို ခံၾကရလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။