႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 19:1-27
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 19:1-27 MSBZ
ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေဂ်ရိေခါၿမိဳ႕သို႔ဝင္၍ ထိုၿမိဳ႕ကိုျဖတ္သြားေတာ္မူ၏။ ထိုအရပ္တြင္ ဇကၡဲအမည္ရွိေသာလူတစ္ဦးရွိ၏။ သူသည္ အခြန္ေကာက္ခံသူတို႔၏အႀကီးအကဲျဖစ္ၿပီး ခ်မ္းသာေသာသူျဖစ္၏။ သူသည္ ေယရႈမည္သူျဖစ္သည္ကို ျမင္ရရန္ႀကိဳးစားေသာ္လည္း အရပ္ပုေသာေၾကာင့္ လူထုပရိသတ္ကိုေက်ာ္၍ မျမင္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေတြ႕ျမင္ႏိုင္ရန္ ေရွ႕သို႔ႀကိဳေျပး၍ သဖန္းပိုးစာပင္ေပၚသို႔တက္ေလ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုေနရာကိုျဖတ္သြားေတာ့မည္ျဖစ္၏။ ေယရႈသည္ ထိုေနရာသို႔ေရာက္ေသာအခါ ေမာ့ၾကည့္လ်က္“ဇကၡဲ၊ သင့္အိမ္တြင္ ယေန႔ ငါတည္းခိုရမည္ျဖစ္၍ အျမန္ဆင္းခဲ့ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ဇကၡဲသည္အျမန္ဆင္းလာ၍ ကိုယ္ေတာ္ကို ဝမ္းေျမာက္စြာ လက္ခံႀကိဳဆို၏။ ဤအျခင္းအရာကို ျမင္ေသာသူအေပါင္းတို႔က “ကိုယ္ေတာ္သည္ အျပစ္သား၏အိမ္သို႔ဝင္၍တည္းခိုပါသည္တကား”ဟု ေဝဖန္ျပစ္တင္ၾက၏။ ဇကၡဲသည္ရပ္လ်က္ “သခင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ဥစၥာပစၥည္းတစ္ဝက္ကို ဆင္းရဲသားတို႔အားေပးပါမည္။ ထို႔ျပင္ တစ္စုံတစ္ဦးထံမွ တစ္စုံတစ္ရာကို မတရားေတာင္းခံထားသည္ဆိုလွ်င္ ေလးဆျပန္ေပးပါမည္”ဟု သခင္ဘုရားအားေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈကလည္း“ယေန႔ပင္ ကယ္တင္ျခင္းသည္ ဤအိမ္ေပၚသို႔သက္ေရာက္ေလၿပီ။ အေၾကာင္းမူကား သူသည္လည္း အာျဗဟံ၏သားျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ လူ႔သားသည္ ေပ်ာက္ဆုံးေသာသူတို႔ကိုရွာ၍ ကယ္တင္ရန္ႂကြလာ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤအေၾကာင္းအရာတို႔ကို နားေထာင္ေနေသာသူတို႔အား ပုံဥပမာတစ္ခုကိုထပ္မံ၍ေပးေတာ္မူ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕အနီးသို႔ေရာက္လာသျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ခ်က္ခ်င္းေပၚထြန္းလာမည္ဟု သူတို႔ထင္မွတ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ကိုယ္ေတာ္က“ျမင့္ျမတ္ေသာပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္စိုးခြင့္ကိုခံယူၿပီးျပန္လာရန္ ေဝးလံေသာတိုင္းျပည္သို႔ ခရီးသြားေလ၏။ ခရီးမျပဳမီ မိမိ၏အေစအပါးဆယ္ဦးကိုေခၚ၍ ေငြဆယ္မိနာ့ေပးလ်က္ ‘ငါျပန္လာသည္အထိ စီးပြားရွာၾကေလာ့’ဟု မွာထားခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ သူ၏ျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ သူ႔ကိုမုန္းသျဖင့္ သူ႔ေနာက္မွ သံတမန္ကိုေစလႊတ္၍ ‘အကြၽႏ္ုပ္တို႔အေပၚ ဤသူအုပ္ခ်ဳပ္မည္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔အလိုမရွိပါ’ဟု ေလွ်ာက္ထားေစၾက၏။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္စိုးခြင့္ကိုခံယူၿပီး ျပန္လာေသာအခါ ေငြေပးထားခဲ့ေသာအေစအပါးတို႔သည္ စီးပြားရွာ၍ အျမတ္မည္မွ်ရၾကသည္ကို သိရွိႏိုင္မည့္အေၾကာင္း သူတို႔ကို မိမိထံသို႔ေခၚလာရန္ အမိန႔္ရွိ၏။ ပထမတစ္ဦးသည္ လာ၍ ‘သခင္၊ သခင္၏ေငြတစ္မိနာ့အားျဖင့္ ေငြဆယ္မိနာ့အျမတ္ရပါသည္’ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ သခင္ကလည္း ‘ေကာင္းေလစြ။ အေစအပါးေကာင္း၊ သင္သည္ ေသးငယ္ေသာအမႈ၌ သစၥာရွိေသာေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ဆယ္ၿမိဳ႕ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေလာ့’ဟု ဆိုေလ၏။ ဒုတိယတစ္ဦးသည္လည္း လာ၍ ‘သခင္၊ သခင္၏ေငြတစ္မိနာ့အားျဖင့္ ေငြငါးမိနာ့အျမတ္ရပါသည္’ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ သခင္ကလည္း ‘သင္သည္ ၿမိဳ႕ငါးၿမိဳ႕ကိုအုပ္ခ်ဳပ္ေလာ့’ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ အျခားတစ္ဦးသည္လာ၍ ‘သခင္၊ ၾကည့္ပါ။ ပဝါထဲ၌ အကြၽႏ္ုပ္ထုပ္၍သိမ္းထားေသာ သခင္၏ေငြတစ္မိနာ့ရွိပါသည္။ သခင္သည္ စည္းကမ္းႀကီး၍တိက်ေသာသူျဖစ္ၿပီး မိမိမထည့္သြင္းထားေသာအရာကိုထုတ္ယူလ်က္ မိမိမစိုက္ပ်ိဳးသည့္အရာကို ရိတ္သိမ္းတတ္ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္ေၾကာက္ပါသည္’ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ သခင္ကလည္း ‘ဆိုးညစ္ေသာအေစအပါး၊ သင္၏ႏႈတ္ထြက္စကားအတိုင္း သင့္ကို ငါစီရင္မည္။ ငါသည္ မထည့္သြင္းထားေသာအရာကိုထုတ္ယူ၍ မစိုက္ပ်ိဳးသည့္အရာကို ရိတ္သိမ္းတတ္သည့္ စည္းကမ္းႀကီး၍တိက်ေသာသူျဖစ္ေၾကာင္း သင္သိသည္မွန္လွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ၏ေငြကို ေငြတိုးေပးသူလက္၌ မအပ္ထားသနည္း။ အပ္ထားလွ်င္ ငါျပန္လာေသာအခါ ၎ကို အတိုးႏွင့္တကြ ငါရရွိခဲ့ေပလိမ့္မည္’ဟု ဆိုေလ၏။ ထို႔ေနာက္ အနီး၌ရပ္ေနေသာသူတို႔အား ‘ထိုေငြတစ္မိနာ့ကို သူ႔ထံမွယူ၍ ေငြဆယ္မိနာ့ရွိသူအားေပးၾကေလာ့’ဟု ဆို၏။ သူတို႔ကလည္း ‘သခင္၊ ထိုသူ၌ ေငြဆယ္မိနာ့ရွိေနပါၿပီ’ဟု ေလွ်ာက္ၾကလွ်င္ သခင္က ‘သင္တို႔ကို ငါဆိုသည္ကား ရွိေသာသူတိုင္းအား ထပ္၍ေပးဦးမည္။ မရွိေသာသူထံမွမူကား သူ၌ရွိေသာအရာကိုပင္ သိမ္းယူလိမ့္မည္။ ထိုမွတစ္ပါး ငါအုပ္ခ်ဳပ္ရန္အလိုမရွိၾကေသာ ငါ၏ရန္သူမ်ားကို ဤေနရာသို႔ေခၚေဆာင္ခဲ့၍ ငါ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ သူတို႔ကိုကြပ္မ်က္ၾကေလာ့’ဟု ဆိုေလ၏”ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
