႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 16:19-26

တစ္ခါက ခရမ္းေရာင္​ဝတ္႐ုံ​ႏွင့္ ပိတ္ေခ်ာ​ထည္​မ်ား​ကို​ဝတ္ဆင္​ကာ ေန႔စဥ္ စည္းစိမ္​ခံစား​လ်က္ ေပ်ာ္ေမြ႕​ေန​သည့္ သူေဌး​တစ္​ဦး​ရွိ​၏။ သူ​၏​အိမ္​တံခါးဝ​၌​ကား တစ္ကိုယ္လုံး​အနာစိမ္း​ေပါက္​ေန​ေသာ လာဇ႐ု​အမည္​ရွိ​ဆင္းရဲသား​တစ္​ေယာက္ လဲေလ်ာင္း​ေန​၏။ သူ​သည္ သူေဌး​၏​စားပြဲ​ေပၚမွ​က်​ေသာ​အစာ​မ်ားျဖင့္ မိမိ​ဝမ္း​ကို​ျဖည့္​ရန္ ေတာင့္တ​ေန​၏။ ေခြး​မ်ား​သည္​လည္း သူ​၏​အနာစိမ္း​မ်ား​ကို လာ​၍​လ်က္​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ထို​ဆင္းရဲသား​သည္ ေသလြန္​သြား​ရာ ေကာင္းကင္တမန္​တို႔​သည္ သူ႔​ကို အာျဗဟံ​၏​ရင္ခြင္​ထဲသို႔ ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏။ သူေဌး​သည္​လည္း ေသလြန္​သျဖင့္ သၿဂႋဳဟ္​ျခင္း​ကို​ခံရ​၏။ သူ​သည္ မရဏာ​ႏိုင္ငံ​တြင္ ေဝဒနာ​ခံစား​ရ​လ်က္ ေမွ်ာ္ၾကည့္​ေသာအခါ အာျဗဟံ​ႏွင့္ သူ​၏​ရင္ခြင္​ထဲ၌​ရွိ​ေသာ လာဇ႐ု​တို႔​ကို အေဝး​မွ​ျမင္​ရ​ေလ​၏။ ထိုအခါ သူ​က ‘အဖ​အာျဗဟံ၊ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​သနား​ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ဤ​မီးလွ်ံ​ထဲတြင္ ေဝဒနာ​ျပင္းစြာ​ခံစား​ေန​ရ​ေသာေၾကာင့္ လာဇ႐ု​သည္ သူ​၏​လက္​ဖ်ား​ကို​ေရ​၌​ႏွစ္​၍ အကြၽႏ္ုပ္​၏​လွ်ာ​ကို​ေအး​ေစဖို႔ရန္ သူ႔​ကို​ေစလႊတ္​ေပး​ပါ’​ဟု ေအာ္ဟစ္​ေျပာဆို​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ အာျဗဟံ​က ‘ငါ့​သား၊ သင္​သည္​အသက္ရွင္​စဥ္အခါ မိမိ​အတြက္ ေကာင္း​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို​ရရွိ​ခဲ့​၍ လာဇ႐ု​သည္ မေကာင္း​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို​ရရွိ​ခဲ့​ေၾကာင္း သတိရ​ေလာ့။ ယခု​မူကား သူ​သည္​ဤ​ေနရာ​တြင္ ႏွစ္သိမ့္​ျခင္း​ကို​ခံစားရ​၍ သင္​သည္ ေဝဒနာ​ျပင္းစြာ​ခံစား​ေန​ရ​၏။ ထိုမွ်မက သင္​တို႔​ႏွင့္​ငါ​တို႔​ၾကား​တြင္ အလြန္​နက္​ေသာ​ေခ်ာက္ႀကီး​ရွိ​သျဖင့္ ဤ​ေနရာ​မွ သင္​တို႔​ထံသို႔​လည္းေကာင္း၊ သင္​တို႔​ေနရာ​မွ ငါ​တို႔​ထံသို႔​လည္းေကာင္း ကူး​လို​ေသာ္လည္း မ​ကူး​ႏိုင္​ၾက’​ဟု ျပန္​ေျပာ​ေလ​၏။