႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 15:1-7

အခြန္​ေကာက္ခံ​သူ​တို႔​ႏွင့္ အျပစ္သား​အေပါင္း​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​၏​တရား​ေတာ္​ကို​နားေထာင္​ရန္ အထံ​ေတာ္​သို႔​ခ်ဥ္းကပ္​လာ​ၾက​၏။ ထိုအခါ ဖာရိရွဲ​ႏွင့္​က်မ္းျပဳ​ဆရာ​တို႔​က “ဤ​သူ​သည္ အျပစ္သား​မ်ား​ကို​လက္ခံ​၍ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​စား​ေသာက္​ပါ​သည္​တကား”​ဟု ေဝဖန္​ျပစ္တင္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အား ဤ​ပုံ​ဥပမာ​ကို​ေပး​၍​ႁမြက္ဆို​ေတာ္မူ​သည္​မွာ “သင္​တို႔​ထဲမွ တစ္စုံတစ္ဦး​၌ သိုး​အေကာင္​တစ္ရာ​ရွိ​ၿပီး ၎​တို႔​ထဲမွ တစ္​ေကာင္​သည္​ေပ်ာက္ဆုံး​လွ်င္ သူ​သည္ ကိုးဆယ့္ကိုး​ေကာင္​ကို ေတာ​ကႏၲာရ​၌​ထား​ခဲ့​၍ ေပ်ာက္ဆုံး​ေသာ​သိုး​ကို​မေတြ႕မခ်င္း​လိုက္ရွာ​မည္​မ​ဟုတ္​ေလာ။ ထို​သိုး​ကို​ေတြ႕​လွ်င္ သူ​သည္ ဝမ္းေျမာက္​လ်က္ ၎​ကို မိမိ​ပခုံး​ေပၚ​တင္​၍ အိမ္​သို႔​ျပန္လာ​ၿပီးလွ်င္ မိတ္ေဆြ​မ်ား​ႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္း​မ်ား​ကို​ေခၚ​လ်က္ ‘ေပ်ာက္ဆုံး​ေသာ​ငါ့​သိုး​ကို ျပန္​ေတြ႕​ၿပီ​ျဖစ္၍ ငါ​ႏွင့္အတူ​ဝမ္းေျမာက္​ၾက​ေလာ့’​ဟု ဆို​လိမ့္မည္။ ထိုနည္းတူ ေနာင္တရ​စရာ​မ​လို​သည့္ ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​ကိုးဆယ့္ကိုး​ဦး​အတြက္​ထက္ ေနာင္တရ​သည့္​အျပစ္သား​တစ္​ဦး​အတြက္ ေကာင္းကင္​ဘုံ​၌ ပို၍​ႀကီးမား​ေသာ​ဝမ္းေျမာက္​ျခင္း​ရွိ​လိမ့္မည္​ဟု သင္​တို႔​အား​ငါ​ဆို​၏။