႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 14:7-24

ဖိတ္ေခၚ​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ အထူး​ေနရာ​မ်ား​ေ႐ြးခ်ယ္​ေန​ၾက​ပုံ​ကို ကိုယ္ေတာ္​ျမင္​ေတာ္မူ​လွ်င္ ထို​သူ​တို႔​အား ပုံ​ဥပမာ​တစ္​ခု​ႁမြက္ဆို​ေတာ္မူ​သည္​မွာ “တစ္စုံတစ္ေယာက္​သည္ သင့္​ကို မဂၤလာေဆာင္​ပြဲ​သို႔ ဖိတ္ေခၚ​ေသာအခါ အထူး​ေနရာ​၌​မ​ထိုင္ႏွင့္။ သူ​သည္ သင့္​ထက္​ဂုဏ္သေရ​ရွိ​ေသာ​သူ​ကို ဖိတ္​ထား​ေကာင္း​ဖိတ္​ထား​လိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင္​တို႔​ႏွစ္ဦး​စလုံး​ကို​ဖိတ္ေခၚ​ထား​ေသာ​သူ​သည္ သင့္​ထံသို႔​လာ​၍ ‘သင့္​ေနရာ​ကို ဤ​သူ​အား​ေပး​လိုက္​ပါ’​ဟု ဆို​လွ်င္ သင္​သည္ အရွက္ရ​လ်က္ ေနာက္ဆုံး​ေနရာ​ကို​ယူ​ရ​လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိတ္ေခၚ​ျခင္း​ခံရ​ေသာအခါ ေနာက္ဆုံး​ေနရာ​၌ သြား​၍​ထိုင္ေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သင့္​ကို​ဖိတ္ေခၚ​ထား​ေသာ​သူ​သည္​လာ​၍ ‘မိတ္ေဆြ ေရွ႕သို႔​ႂကြ​ပါ’​ဟု သင့္​အား​ဆို​လိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင္​သည္ သင္​ႏွင့္အတူ​ထိုင္ေန​ေသာ​သူ​အားလုံး​တို႔​ေရွ႕​၌ ဂုဏ္သေရ​ရွိ​လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား မိမိကိုယ္ကို​ခ်ီးေျမႇာက္​ေသာ​သူ​တိုင္း​သည္ ႏွိမ့္ခ်​ျခင္း​ကို​ခံရ​၍ မိမိကိုယ္ကို​ႏွိမ့္ခ်​ေသာ​သူ​သည္ ခ်ီးေျမႇာက္​ျခင္း​ကို​ခံရ​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မိမိ​ကို​ဖိတ္ေခၚ​ထား​ေသာ​သူ​အား“သင္​သည္ ဧည့္ခံပြဲ​၊ သို႔မဟုတ္ ညစာ​စားပြဲ​ကို​က်င္းပ​ေသာအခါ သင္​၏​မိတ္ေဆြ​မ်ား၊ ညီအစ္ကို​မ်ား၊ ေဆြမ်ိဳး​မ်ား​ႏွင့္ ခ်မ္းသာ​ေသာ​အိမ္နီးခ်င္း​မ်ား​ကို မ​ဖိတ္​ႏွင့္။ ထိုသို႔​ဖိတ္​လွ်င္ သူ​တို႔​သည္​လည္း သင့္​ကို​ျပန္​ဖိတ္​၍ ေက်းဇူး​တုံ႔ျပန္​ၾက​လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဧည့္ခံပြဲ​က်င္းပ​ေသာအခါ ဆင္းရဲသား​မ်ား၊ အဂၤါ​ခ်ိဳ႕တဲ့​သူ​မ်ား၊ ေျခ​မသန္စြမ္း​သူ​မ်ား​ႏွင့္ မ်က္မျမင္​မ်ား​ကို ဖိတ္ေခၚ​ေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သူ​တို႔​သည္ သင့္​အား​ေက်းဇူး​မ​တုံ႔ျပန္​ႏိုင္​ၾက​ေသာေၾကာင့္ သင္​သည္ မဂၤလာရွိ​လိမ့္မည္။ ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​တို႔​၏​ရွင္ျပန္​ထေျမာက္​ရာ​ကာလ​၌ သင္​သည္ ေက်းဇူး​တုံ႔ျပန္​ျခင္း​ကို အမွန္ပင္​ခံရ​လိမ့္မည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္အတူ​ထိုင္​ေန​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​သည္ ထို​စကား​ေတာ္​တို႔​ကို​ၾကား​လွ်င္ “ဘုရားသခင္​၏​ႏိုင္ငံ​ေတာ္​တြင္ စားေသာက္​ပြဲ​၌​ပါဝင္​ရ​ေသာ​သူ​သည္ မဂၤလာရွိ​၏”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“လူ​တစ္​ဦး​သည္ ညစာ​စားပြဲ​ႀကီး​တစ္​ခု​ကို​ျပင္ဆင္​လ်က္ လူ​မ်ားစြာ​တို႔​ကို​ဖိတ္ေခၚ​ထား​၏။ ပြဲ​အခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ ဖိတ္ေခၚ​ထား​သူ​မ်ား​ထံသို႔ မိမိ​အေစအပါး​ကို​ေစလႊတ္​လ်က္ ‘ယခု​အဆင္သင့္​ျဖစ္​ၿပီ​ျဖစ္၍ ႂကြ​ၾက​ပါ’​ဟု ေျပာၾကား​ေစ​၏။ ထိုအခါ အားလုံး​တို႔​သည္ မ​လာ​ႏိုင္​ေၾကာင္း တညီတၫြတ္တည္း​ဆင္ေျခ​ေပး​ၾက​၏။ ပထမ​လူ​က ‘အကြၽႏ္ုပ္​သည္ လယ္​တစ္​ကြက္​ဝယ္​ထား​သည္​ျဖစ္၍ ထို​လယ္​ကို မျဖစ္မေန​သြား​ၾကည့္​ရ​ပါ​မည္။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ခြင့္လႊတ္​ရန္ ေတာင္းပန္​ပါ​သည္’​ဟု ဆို​ေလ​၏။ အျခား​တစ္​ဦး​က​လည္း ‘အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ႏြား​ငါး​ရွဥ္း​ကို​ဝယ္​ထား​သည္​ျဖစ္၍ ထို​ႏြား​တို႔​ကို​စမ္းသပ္​ရန္ သြား​ရ​ေတာ့မည္။ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ခြင့္လႊတ္​ရန္ ေတာင္းပန္​ပါ​သည္’​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ေနာက္​တစ္​ဦး​က​လည္း ‘အကြၽႏ္ုပ္​သည္ မိန္းမ​ႏွင့္​ထိမ္းျမား​စုံဖက္​ၿပီ​ျဖစ္၍ မ​လာ​ႏိုင္​ပါ’​ဟု ဆို​၏။ အေစအပါး​သည္ ျပန္လာ​၍ ထို​အေၾကာင္းအရာ​မ်ား​ကို မိမိ​သခင္​အား​ၾကားေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ထိုအခါ အိမ္ရွင္​သည္ အမ်က္ထြက္​၍ မိမိ​အေစအပါး​အား ‘ၿမိဳ႕​ထဲ​ရွိ လမ္းမ၊ လမ္းၾကား​မ်ား​ထဲသို႔ အျမန္​သြား​၍ ဆင္းရဲသား​မ်ား၊ အဂၤါ​ခ်ိဳ႕တဲ့​သူ​မ်ား၊ ေျခ​မသန္စြမ္း​သူ​မ်ား​ႏွင့္ မ်က္မျမင္​မ်ား​ကို ဤ​ေနရာ​သို႔​ေခၚ​ခဲ့​ေလာ့’​ဟု ဆို​၏။ ထို႔ေနာက္ အေစအပါး​က ‘သခင္၊ သခင္​ေစခိုင္း​သည့္​အတိုင္း​ေဆာင္႐ြက္​ၿပီး​ပါ​ၿပီ။ သို႔ေသာ္ ေနရာ​ရွိ​ပါ​ေသး​၏’​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ သခင္​က​လည္း ‘ခရီး​သြား​လမ္းမ​မ်ား​ႏွင့္ ေတာ​လမ္းၾကား​မ်ား​သို႔​သြား​၍ ငါ့​အိမ္​ျပည့္​ေအာင္ လူ​တို႔​ကို မရမက​ေခၚ​ခဲ့​ေလာ့။ သင္​တို႔​အား ငါ​ဆို​သည္​ကား ယခင္​ဖိတ္ေခၚ​ထား​သူ​တို႔​ထဲမွ မည္သူ​မွ် ငါ​၏​ညစာ​စားပြဲ​ကို​ျမည္းစမ္း​ရ​မည္​မ​ဟုတ္’​ဟု အေစအပါး​အား ဆို​ေလ​၏”​ဟူ၍ မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။