႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 14:1-35
႐ွင္လုကာခရစ္ဝင္ 14:1-35 MSBZ
တစ္ေန႔ေသာဥပုသ္ေန႔၌ ကိုယ္ေတာ္သည္ အစားအစာသုံးေဆာင္ရန္ ဖာရိရွဲအႀကီးအကဲတစ္ဦး၏အိမ္သို႔ဝင္ေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္၏ေရွ႕၌ ေရဖ်ဥ္းစြဲေသာသူတစ္ဦးရွိ၏။ ေယရႈက က်မ္းတတ္ပုဂၢိဳလ္ႏွင့္ ဖာရိရွဲတို႔အား“ဥပုသ္ေန႔၌ အနာေရာဂါကိုၿငိမ္းေစျခင္းသည္ တရားေတာ္ႏွင့္ညီသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မညီသေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ တိတ္ဆိတ္စြာေနၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ထိုလူနာကို ေခၚ၍ အနာေရာဂါေပ်ာက္ကင္းေစၿပီးလွ်င္ ျပန္လႊတ္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ထိုသူတို႔အား“သင္တို႔တြင္ မိမိသား၊ သို႔မဟုတ္ ႏြားသည္ ဥပုသ္ေန႔၌ ေရတြင္းထဲသို႔က်ခဲ့လွ်င္ မည္သူသည္ခ်က္ခ်င္းမဆြဲတင္ဘဲေနမည္နည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တုံ႔ျပန္ေျပာဆို၍မရႏိုင္ၾကေခ်။ ဖိတ္ေခၚျခင္းခံရေသာသူတို႔သည္ အထူးေနရာမ်ားေ႐ြးခ်ယ္ေနၾကပုံကို ကိုယ္ေတာ္ျမင္ေတာ္မူလွ်င္ ထိုသူတို႔အား ပုံဥပမာတစ္ခုႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ “တစ္စုံတစ္ေယာက္သည္ သင့္ကို မဂၤလာေဆာင္ပြဲသို႔ ဖိတ္ေခၚေသာအခါ အထူးေနရာ၌မထိုင္ႏွင့္။ သူသည္ သင့္ထက္ဂုဏ္သေရရွိေသာသူကို ဖိတ္ထားေကာင္းဖိတ္ထားလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင္တို႔ႏွစ္ဦးစလုံးကိုဖိတ္ေခၚထားေသာသူသည္ သင့္ထံသို႔လာ၍ ‘သင့္ေနရာကို ဤသူအားေပးလိုက္ပါ’ဟု ဆိုလွ်င္ သင္သည္ အရွက္ရလ်က္ ေနာက္ဆုံးေနရာကိုယူရလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဖိတ္ေခၚျခင္းခံရေသာအခါ ေနာက္ဆုံးေနရာ၌ သြား၍ထိုင္ေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သင့္ကိုဖိတ္ေခၚထားေသာသူသည္လာ၍ ‘မိတ္ေဆြ ေရွ႕သို႔ႂကြပါ’ဟု သင့္အားဆိုလိမ့္မည္။ ထိုအခါ သင္သည္ သင္ႏွင့္အတူထိုင္ေနေသာသူအားလုံးတို႔ေရွ႕၌ ဂုဏ္သေရရွိလိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမူကား မိမိကိုယ္ကိုခ်ီးေျမႇာက္ေသာသူတိုင္းသည္ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းကိုခံရ၍ မိမိကိုယ္ကိုႏွိမ့္ခ်ေသာသူသည္ ခ်ီးေျမႇာက္ျခင္းကိုခံရလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ မိမိကိုဖိတ္ေခၚထားေသာသူအား“သင္သည္ ဧည့္ခံပြဲ၊ သို႔မဟုတ္ ညစာစားပြဲကိုက်င္းပေသာအခါ သင္၏မိတ္ေဆြမ်ား၊ ညီအစ္ကိုမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ခ်မ္းသာေသာအိမ္နီးခ်င္းမ်ားကို မဖိတ္ႏွင့္။ ထိုသို႔ဖိတ္လွ်င္ သူတို႔သည္လည္း သင့္ကိုျပန္ဖိတ္၍ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ၾကလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဧည့္ခံပြဲက်င္းပေသာအခါ ဆင္းရဲသားမ်ား၊ အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ား၊ ေျခမသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ မ်က္မျမင္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚေလာ့။ သို႔ျပဳလွ်င္ သူတို႔သည္ သင့္အားေက်းဇူးမတုံ႔ျပန္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ သင္သည္ မဂၤလာရွိလိမ့္မည္။ ေျဖာင့္မတ္ေသာသူတို႔၏ရွင္ျပန္ထေျမာက္ရာကာလ၌ သင္သည္ ေက်းဇူးတုံ႔ျပန္ျခင္းကို အမွန္ပင္ခံရလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူထိုင္ေနေသာသူတစ္ဦးသည္ ထိုစကားေတာ္တို႔ကိုၾကားလွ်င္ “ဘုရားသခင္၏ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ စားေသာက္ပြဲ၌ပါဝင္ရေသာသူသည္ မဂၤလာရွိ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“လူတစ္ဦးသည္ ညစာစားပြဲႀကီးတစ္ခုကိုျပင္ဆင္လ်က္ လူမ်ားစြာတို႔ကိုဖိတ္ေခၚထား၏။ ပြဲအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ဖိတ္ေခၚထားသူမ်ားထံသို႔ မိမိအေစအပါးကိုေစလႊတ္လ်က္ ‘ယခုအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီျဖစ္၍ ႂကြၾကပါ’ဟု ေျပာၾကားေစ၏။ ထိုအခါ အားလုံးတို႔သည္ မလာႏိုင္ေၾကာင္း တညီတၫြတ္တည္းဆင္ေျခေပးၾက၏။ ပထမလူက ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ လယ္တစ္ကြက္ဝယ္ထားသည္ျဖစ္၍ ထိုလယ္ကို မျဖစ္မေနသြားၾကည့္ရပါမည္။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုခြင့္လႊတ္ရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္’ဟု ဆိုေလ၏။ အျခားတစ္ဦးကလည္း ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ ႏြားငါးရွဥ္းကိုဝယ္ထားသည္ျဖစ္၍ ထိုႏြားတို႔ကိုစမ္းသပ္ရန္ သြားရေတာ့မည္။ အကြၽႏ္ုပ္ကိုခြင့္လႊတ္ရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္’ဟု ဆိုေလ၏။ ေနာက္တစ္ဦးကလည္း ‘အကြၽႏ္ုပ္သည္ မိန္းမႏွင့္ထိမ္းျမားစုံဖက္ၿပီျဖစ္၍ မလာႏိုင္ပါ’ဟု ဆို၏။ အေစအပါးသည္ ျပန္လာ၍ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို မိမိသခင္အားၾကားေလွ်ာက္ေလ၏။ ထိုအခါ အိမ္ရွင္သည္ အမ်က္ထြက္၍ မိမိအေစအပါးအား ‘ၿမိဳ႕ထဲရွိ လမ္းမ၊ လမ္းၾကားမ်ားထဲသို႔ အျမန္သြား၍ ဆင္းရဲသားမ်ား၊ အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူမ်ား၊ ေျခမသန္စြမ္းသူမ်ားႏွင့္ မ်က္မျမင္မ်ားကို ဤေနရာသို႔ေခၚခဲ့ေလာ့’ဟု ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ အေစအပါးက ‘သခင္၊ သခင္ေစခိုင္းသည့္အတိုင္းေဆာင္႐ြက္ၿပီးပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ ေနရာရွိပါေသး၏’ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ သခင္ကလည္း ‘ခရီးသြားလမ္းမမ်ားႏွင့္ ေတာလမ္းၾကားမ်ားသို႔သြား၍ ငါ့အိမ္ျပည့္ေအာင္ လူတို႔ကို မရမကေခၚခဲ့ေလာ့။ သင္တို႔အား ငါဆိုသည္ကား ယခင္ဖိတ္ေခၚထားသူတို႔ထဲမွ မည္သူမွ် ငါ၏ညစာစားပြဲကိုျမည္းစမ္းရမည္မဟုတ္’ဟု အေစအပါးအား ဆိုေလ၏”ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူလိုက္ပါလာၾကသျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္သည္ လွည့္ၾကည့္၍ ထိုသူတို႔အားႁမြက္ဆိုေတာ္မူသည္မွာ “တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ငါ့ထံသို႔လာ၍ မိမိ၏ဖခင္၊ မိခင္၊ သားမယားႏွင့္ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတို႔ကိုသာမက မိမိအသက္ကိုပင္ မမုန္းလွ်င္ ထိုသူသည္ ငါ၏တပည့္မျဖစ္ႏိုင္။ မိမိလက္ဝါးကပ္တိုင္ကိုထမ္း၍ ငါ့ေနာက္သို႔မလိုက္ေသာသူသည္ ငါ၏တပည့္မျဖစ္ႏိုင္။ သင္တို႔ထဲတြင္ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ေမွ်ာ္စင္တစ္ခုေဆာက္လိုလွ်င္ ၿပီးစီးသည္အထိ လုံေလာက္ေသာေငြရွိ၊ မရွိ ဦးစြာထိုင္၍ ကုန္က်စရိတ္ကိုမတြက္ခ်က္ဘဲေနမည္ေလာ။ ထိုသို႔မတြက္ခ်က္ဘဲ အုတ္ျမစ္ခ်၍ အဆုံးမသတ္ႏိုင္လွ်င္ ျမင္သူအေပါင္းတို႔သည္ သူ႔ကိုေျပာင္ေလွာင္လ်က္ ‘ဤသူသည္ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ္လည္း အဆုံးမသတ္ႏိုင္ပါတကား’ဟု ဆိုၾကလိမ့္မည္။ ထိုမွတစ္ပါး မည္သည့္ဘုရင္သည္ အျခားဘုရင္တစ္ပါးႏွင့္ စစ္တိုက္ရန္ခ်ီတက္မည္ျပဳစဥ္ စစ္သည္ႏွစ္ေသာင္းႏွင့္ခ်ီတက္လာေသာ အျခားတစ္ဖက္ကို စစ္သည္တစ္ေသာင္းျဖင့္ ရင္ဆိုင္၍ရ၊ မရ ဦးစြာထိုင္လ်က္ မသုံးသပ္ဘဲေနမည္နည္း။ ရင္ဆိုင္၍မရႏိုင္ပါက အျခားဘုရင္သည္အေဝး၌ရွိေနစဥ္ သံတမန္ကိုေစလႊတ္၍ စစ္ေျပၿငိမ္းေရးအတြက္ စကားကမ္းလွမ္းရေပလိမ့္မည္။ ထိုနည္းတူ သင္တို႔အားလုံးသည္လည္း မိမိဥစၥာပစၥည္းရွိသမွ်တို႔ကို မစြန႔္ခြာႏိုင္လွ်င္ ငါ၏တပည့္မျဖစ္ႏိုင္။ ဆားသည္ေကာင္း၏။ သို႔ေသာ္ ဆားသည္ အငန္ဓာတ္ကင္းမဲ့သြားလွ်င္ ၎ကို မည္သည့္အရာျဖင့္အရသာျပန္ရွိေစမည္နည္း။ ေျမႀကီးအတြက္ျဖစ္ေစ၊ ေျမၾသဇာအတြက္ျဖစ္ေစ အသုံးမဝင္ေတာ့သျဖင့္ ၎ကို အျပင္သို႔ပစ္လိုက္တတ္ၾက၏။ ၾကားစရာနားရွိေသာသူသည္ ၾကားပါေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
