႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 6:16-24

ညေနခ်မ္း​အခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ ပင္လယ္​သို႔​ဆင္း​သြား​၍ ေလွ​ေပၚ​တက္​ၿပီးလွ်င္ ပင္လယ္​တစ္ဖက္ကမ္း​ရွိ ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​သို႔ ကူးသြား​ၾက​၏။ မိုးခ်ဳပ္​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာ္လည္း ေယရႈ​သည္ သူ​တို႔​ထံသို႔​မ​ေရာက္လာ​ေသး။ ပင္လယ္​၌​လည္း ေလျပင္း​တိုက္​လ်က္​ေန​သျဖင့္ လႈိင္းတံပိုး​မ်ား​ထ​လာ​၏။ သုံး​ေလး​မိုင္​ခန႔္​ေလွာ္ခတ္​ၿပီး​ေသာအခါ ပင္လယ္​ေပၚတြင္ ေယရႈ​လမ္းေလွ်ာက္​လ်က္ ေလွ​အနီး​သို႔​ခ်ဥ္းကပ္​လာ​သည္​ကို တပည့္​ေတာ္​တို႔​ျမင္​၍ ေၾကာက္႐ြံ႕​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္​က“မ​ေၾကာက္​ၾက​ႏွင့္၊ ငါ​ပင္​ျဖစ္​သည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ အားရ​ဝမ္းေျမာက္​လ်က္ ကိုယ္ေတာ္​ကို ေလွ​ေပၚသို႔​ေခၚဖိတ္​လက္ခံ​ၾက​ရာ ေလွ​သည္ သူ​တို႔​သြား​ရန္​ရည္႐ြယ္​ထား​သည့္​အရပ္​သို႔ ခ်က္ခ်င္း​ေရာက္​ေလ​၏။ ေနာက္တစ္ေန႔​၌ ပင္လယ္​တစ္ဖက္ကမ္း​တြင္ ေနရစ္​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​သည္ ထို​အရပ္​၌ ေလွ​ငယ္​တစ္​စင္း​မွလြဲ၍ အျခား​ေလွ​မ​ရွိ​ခဲ့​ေၾကာင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ ထို​ေလွ​၌ ေယရႈ​သည္ တပည့္​ေတာ္​တို႔​ႏွင့္အတူ​မ​လိုက္​မ​ပါ​ဘဲ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သာ ထြက္သြား​ခဲ့​ေၾကာင္း​ကို​လည္းေကာင္း သတိျပဳ​မိ​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ တိေဗရိ​ၿမိဳ႕​မွ အျခား​ေလွ​ငယ္​မ်ား​သည္ သခင္​ဘုရား​ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​၍ လူ​မ်ား​မုန႔္​ကို​စား​ခဲ့​ရာ​အရပ္​အနီး​သို႔ ေရာက္လာ​ၾက​ေသာအခါ လူထု​ပရိသတ္​သည္ ထို​အရပ္​၌ ေယရႈ​မွစ၍​တပည့္​ေတာ္​တို႔​ပါ မ​ရွိ​ေၾကာင္း​ကို​သိျမင္​သျဖင့္ ထို​ေလွ​ငယ္​မ်ား​ေပၚ​တက္​ၿပီးလွ်င္ ေယရႈ​ကို​ရွာ​ရန္ ကေပရေနာင္​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​ၾက​၏။