႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 6:1-71 ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ဂါလိလဲပင္လယ္ (တိေဗရိပင္လယ္) တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ကူးေတာ္မူ၏။ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္လည္း နာမက်န္းျဖစ္သူတို႔အေပၚ၌ ျပဳေတာ္မူေသာနိမိတ္လကၡဏာမ်ားကိုျမင္၍ ေနာက္ေတာ္ | ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ (MSBZ)

႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 6:1-71 MSBZ

ထို႔ေနာက္ ေယရႈသည္ ဂါလိလဲပင္လယ္ (တိေဗရိပင္လယ္) တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ကူးေတာ္မူ၏။ မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔သည္လည္း နာမက်န္းျဖစ္သူတို႔အေပၚ၌ ျပဳေတာ္မူေသာနိမိတ္လကၡဏာမ်ားကိုျမင္၍ ေနာက္ေတာ္သို႔လိုက္ၾက၏။ ေယရႈသည္ ေတာင္ေပၚသို႔တက္သြား၍ ထိုအရပ္၌ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူထိုင္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခ်ိန္သည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔၏ပြဲေတာ္တည္းဟူေသာ ပသခါပြဲေတာ္နီးကပ္သည့္အခ်ိန္ျဖစ္၏။ ေယရႈသည္ ေမွ်ာ္ၾကည့္၍ မိမိထံသို႔ အလြန္မ်ားစြာေသာလူထုပရိသတ္တို႔လာေနၾကသည္ကို ျမင္ေတာ္မူလွ်င္ ဖိလိပၸဳအား“ဤသူတို႔စားရန္ မုန႔္ကို အဘယ္ကဝယ္ၾကမည္နည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ဤသည္ကား ဖိလိပၸဳကိုစမ္းသပ္လို၍ ေမးေတာ္မူျခင္းသာျဖစ္ၿပီး မိမိမည္သို႔ျပဳမည္ကို သိႏွင့္ၿပီျဖစ္၏။ ဖိလိပၸဳကလည္း “သူတို႔ကို တစ္ေယာက္တစ္ဖဲ့စီေပးသည့္တိုင္ ေဒနာရိႏွစ္ရာဖိုးထိုက္ေသာမုန႔္ရွိလွ်င္လည္း လုံေလာက္မည္မဟုတ္ပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔ထဲမွ တစ္ပါးျဖစ္သူ ရွိမုန္ေပတ႐ု၏ညီအေျႏၵက “ဤေနရာတြင္ မုေယာမုန႔္ငါးလုံးႏွင့္ငါးႏွစ္ေကာင္ပါေသာ သူငယ္တစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ သို႔ေသာ္ ဤမွ်ေလာက္မ်ားျပားေသာသူတို႔အတြက္ ထိုမုန႔္ႏွင့္ငါးတို႔သည္ မည္သို႔အက်ိဳးထူးမည္နည္း”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈက“လူတို႔ကိုထိုင္ေစၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ (ထိုေနရာ၌ ျမက္ပင္ထူထပ္လ်က္ရွိ၏။) သို႔ျဖစ္၍ အေရအတြက္အားျဖင့္ ငါးေထာင္ခန႔္ရွိေသာေယာက္်ားတို႔သည္ ထိုင္ၾက၏။ ထိုအခါ ေယရႈသည္ မုန႔္ကိုယူ၍ ေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္းၿပီးမွ ထိုင္ေနေသာသူတို႔အား ခြဲေဝေပးေတာ္မူ၏။ ထိုနည္းတူ ငါးကိုလည္း သူတို႔အလိုရွိသေလာက္ ခြဲေဝေပးေတာ္မူ၏။ ထိုသူတို႔သည္ ဝလင္စြာစားၾကၿပီးေသာအခါ ေယရႈက တပည့္ေတာ္တို႔အား“တစ္စုံတစ္ခုမွ် အလဟႆမျဖစ္ေစရန္ ႂကြင္းက်န္ေသာအက်ိဳးအပဲ့မ်ားကို ေကာက္သိမ္းၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္လည္း ေကာက္သိမ္းၾကရာ လူတို႔စားခဲ့ေသာမုေယာမုန႔္ငါးလုံးမွ ႂကြင္းက်န္သည့္အက်ိဳးအပဲ့မ်ားကို တစ္ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္းအျပည့္ရၾက၏။ လူတို႔သည္ ေယရႈျပဳေတာ္မူေသာ ထိုနိမိတ္လကၡဏာကိုျမင္၍ “ဤသူသည္ အမွန္ပင္ ဤေလာကသို႔ႂကြလာရမည့္ ထိုပေရာဖက္ျဖစ္သည္”ဟု ဆိုၾက၏။ လူတို႔သည္လာ၍ မိမိကိုအတင္းေခၚေဆာင္သြားၿပီး မင္းေျမႇာက္ရန္ ႀကံ႐ြယ္ေနၾကသည္ကို ေယရႈသိေတာ္မူသျဖင့္ တစ္ဖန္ ေတာင္ေပၚသို႔ တစ္ကိုယ္တည္းထြက္သြားေတာ္မူ၏။ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ပင္လယ္သို႔ဆင္းသြား၍ ေလွေပၚတက္ၿပီးလွ်င္ ပင္လယ္တစ္ဖက္ကမ္းရွိ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕သို႔ ကူးသြားၾက၏။ မိုးခ်ဳပ္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ေယရႈသည္ သူတို႔ထံသို႔မေရာက္လာေသး။ ပင္လယ္၌လည္း ေလျပင္းတိုက္လ်က္ေနသျဖင့္ လႈိင္းတံပိုးမ်ားထလာ၏။ သုံးေလးမိုင္ခန႔္ေလွာ္ခတ္ၿပီးေသာအခါ ပင္လယ္ေပၚတြင္ ေယရႈလမ္းေလွ်ာက္လ်က္ ေလွအနီးသို႔ခ်ဥ္းကပ္လာသည္ကို တပည့္ေတာ္တို႔ျမင္၍ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္က“မေၾကာက္ၾကႏွင့္၊ ငါပင္ျဖစ္သည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အားရဝမ္းေျမာက္လ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကို ေလွေပၚသို႔ေခၚဖိတ္လက္ခံၾကရာ ေလွသည္ သူတို႔သြားရန္ရည္႐ြယ္ထားသည့္အရပ္သို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ေလ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔၌ ပင္လယ္တစ္ဖက္ကမ္းတြင္ ေနရစ္ေသာလူထုပရိသတ္သည္ ထိုအရပ္၌ ေလွငယ္တစ္စင္းမွလြဲ၍ အျခားေလွမရွိခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုေလွ၌ ေယရႈသည္ တပည့္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူမလိုက္မပါဘဲ တပည့္ေတာ္တို႔သာ ထြက္သြားခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း သတိျပဳမိၾက၏။ သို႔ေသာ္ တိေဗရိၿမိဳ႕မွ အျခားေလွငယ္မ်ားသည္ သခင္ဘုရားေက်းဇူးေတာ္ခ်ီးမြမ္း၍ လူမ်ားမုန႔္ကိုစားခဲ့ရာအရပ္အနီးသို႔ ေရာက္လာၾကေသာအခါ လူထုပရိသတ္သည္ ထိုအရပ္၌ ေယရႈမွစ၍တပည့္ေတာ္တို႔ပါ မရွိေၾကာင္းကိုသိျမင္သျဖင့္ ထိုေလွငယ္မ်ားေပၚတက္ၿပီးလွ်င္ ေယရႈကိုရွာရန္ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕သို႔သြားၾက၏။ ပင္လယ္တစ္ဖက္ကမ္းတြင္ ကိုယ္ေတာ္ကိုေတြ႕ၾကေသာအခါ သူတို႔က “ရဗၺိ၊ ဤအရပ္သို႔ မည္သည့္အခ်ိန္က ႂကြေရာက္ေတာ္မူသနည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔အား ငါအမွန္အကန္ဆိုမည္။ သင္တို႔ငါ့ကိုရွာၾကသည္မွာ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားကိုျမင္ရေသာေၾကာင့္မဟုတ္။ မုန႔္ကိုစား၍ဝေသာေၾကာင့္သာျဖစ္၏။ ပ်က္စီးတတ္ေသာအစားအစာအတြက္မဟုတ္ဘဲ လူ႔သားသည္ သင္တို႔ကိုေပးမည့္ ထာဝရအသက္တိုင္ေအာင္တည္ၿမဲေသာအစားအစာအတြက္ လုပ္ေဆာင္ၾကေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား ခမည္းေတာ္ဘုရားသည္ ထိုလူ႔သားကို တံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္ေတာ္မူ၏”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔ကလည္း “ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္ကိုေဆာင္႐ြက္ရန္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ မည္သည့္အရာကို ျပဳရပါမည္နည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈက“ဘုရားသခင္၏အမႈေတာ္မွာ ဘုရားသခင္ေစလႊတ္ေတာ္မူေသာသူကို ယုံၾကည္ျခင္းပင္ျဖစ္၏”ဟု ျပန္၍မိန႔္ေတာ္မူ၏။ သူတို႔ကလည္း “သို႔ျဖစ္လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ျမင္၍ ကိုယ္ေတာ္ကိုယုံၾကည္ႏိုင္ရန္ မည္သို႔ေသာနိမိတ္လကၡဏာကို ကိုယ္ေတာ္ျပဳေတာ္မူမည္နည္း။ မည္သည့္အမႈကို ေဆာင္႐ြက္ေပးေတာ္မူမည္နည္း။ က်မ္းစာ၌ ‘ေကာင္းကင္မွမုန႔္ကို သူတို႔စားရန္ေပးေတာ္မူ၏’ဟူ၍ ေရးထားသည့္အတိုင္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ဘိုးေဘးမ်ားသည္ ေတာကႏၲာရတြင္ မႏၷကိုစားရၾကသည္”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔အား ငါအမွန္အကန္ဆိုမည္။ ေကာင္းကင္မွမုန႔္ကို သင္တို႔အား ေပးခဲ့သူမွာ ေမာေရွမဟုတ္။ ငါ့ခမည္းေတာ္ကသာ ေကာင္းကင္မွစစ္မွန္ေသာမုန႔္ကို သင္တို႔အား ေပးေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္၏မုန႔္သည္ ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္၍ ေလာကီသားတို႔အား အသက္ကိုေပးေသာသူျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ သူတို႔က “သခင္ဘုရား၊ ထိုမုန႔္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔အား အစဥ္ေပးေတာ္မူပါ”ဟု ေလွ်ာက္ၾက၏။ ေယရႈကလည္း“ငါသည္ အသက္မုန႔္ျဖစ္၏။ ငါ့ထံသို႔လာေသာသူသည္ မည္သည့္အခါမွ် ဆာေလာင္မည္မဟုတ္။ ငါ့ကိုယုံၾကည္ေသာသူသည္လည္း မည္သည့္အခါမွ်ေရငတ္ေတာ့မည္မဟုတ္။ သို႔ရာတြင္ သင္တို႔သည္ ငါ့ကိုျမင္လ်က္ပင္ မယုံၾကည္ၾကဟု ငါဆိုခဲ့ၿပီ။ ငါ့အားခမည္းေတာ္ေပးေတာ္မူေသာသူမွန္သမွ်သည္ ငါ့ထံသို႔လာမည္။ ငါ့ထံသို႔လာေသာသူကိုလည္း ငါသည္ မည္သည့္အခါမွ်ႏွင္ထုတ္မည္မဟုတ္။ အေၾကာင္းမူကား ငါသည္ မိမိအလိုကို ေဆာင္႐ြက္ရန္မဟုတ္ဘဲ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာအရွင္၏အလိုေတာ္ကို ေဆာင္႐ြက္ရန္ ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္၏။ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာအရွင္၏အလိုေတာ္ကား ငါ့ထံကိုယ္ေတာ္ေပးအပ္ေတာ္မူသမွ်ေသာသူတို႔တြင္ တစ္စုံတစ္ဦးကိုမွ် ငါမဆုံးရႈံးဘဲ ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ထိုသူတို႔ကိုထေျမာက္ေစရန္ျဖစ္၏။ အမွန္စင္စစ္ ငါ့ခမည္းေတာ္၏အလိုေတာ္မွာ သားေတာ္ကိုျမင္၍ယုံၾကည္ေသာသူတိုင္း ထာဝရအသက္ကိုရရွိရန္ျဖစ္၏။ ငါသည္လည္း ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ထိုသူတို႔ကိုထေျမာက္ေစမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေယရႈက“ငါသည္ ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္ေသာမုန႔္ျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔က “ဤသူသည္ ေယာသပ္၏သားေယရႈျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ သူ၏မိခင္ႏွင့္ဖခင္ကိုလည္း ငါတို႔သိၾကသည္မဟုတ္ေလာ။ ယခု သူသည္ အဘယ္ေၾကာင့္‘ငါသည္ ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္၏’ဟု ဆိုရသနည္း”ဟူ၍ ကိုယ္ေတာ္အေၾကာင္းကို မေက်မနပ္ေျပာဆိုၾက၏။ ေယရႈကလည္း“အခ်င္းခ်င္းၾကားတြင္မေက်မနပ္ေျပာဆိုမေနၾကႏွင့္။ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူေသာခမည္းေတာ္ဆြဲငင္ေတာ္မမူလွ်င္ မည္သူမွ် ငါ့ထံသို႔မလာႏိုင္။ ငါ့ထံသို႔လာေသာသူကို ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ငါသည္ထေျမာက္ေစမည္။ ပေရာဖက္က်မ္းမ်ားတြင္ ‘ထိုသူအေပါင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏သြန္သင္ေတာ္မူျခင္းကို ခံရေသာသူမ်ားျဖစ္ၾကလိမ့္မည္’ဟု ေရးထားသည္ျဖစ္၍ ခမည္းေတာ္ထံ၌ ၾကားနာၿပီး နည္းခံေသာသူတိုင္းသည္ ငါ့ထံသို႔လာၾက၏။ ထိုသို႔ဆိုေသာ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ခမည္းေတာ္ကိုျမင္ခဲ့ၿပီဟုမဆိုလို။ ဘုရားသခင္ထံမွ ႂကြလာေသာသူတစ္ဦးတည္းသာလွ်င္ ခမည္းေတာ္ကိုျမင္ခဲ့၏။ သင္တို႔အား ငါအမွန္အကန္ဆိုမည္။ ယုံၾကည္ေသာသူသည္ ထာဝရအသက္ကိုရရွိ၏။ ငါသည္ အသက္မုန႔္ျဖစ္၏။ သင္တို႔၏ဘိုးေဘးမ်ားသည္ ေတာကႏၲာရ၌ မႏၷကိုစားခဲ့ၿပီး ေသဆုံးသြားၾက၏။ ဤမုန႔္ကား စားသုံးေသာသူသည္ ေသျခင္းႏွင့္ကင္းလြတ္မည့္အေၾကာင္း ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္ေသာမုန႔္ျဖစ္၏။ ငါသည္ ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္သည့္ အသက္ရွင္ေသာမုန႔္ျဖစ္၏။ မည္သူမဆို ဤမုန႔္ကိုစားလွ်င္ ကာလအစဥ္အဆက္အသက္ရွင္မည္။ ေလာကီသားတို႔၏အသက္အတြက္ ငါေပးမည့္မုန႔္ကား ငါ၏အသားေပတည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔က “ဤသူသည္ သူ႔အသားကို ငါတို႔စားရန္ မည္သို႔ေပးႏိုင္မည္နည္း”ဟု အခ်င္းခ်င္းျငင္းခုံေျပာဆိုၾက၏။ ေယရႈကလည္း“သင္တို႔အား ငါအမွန္အကန္ဆိုမည္။ လူ႔သား၏အသားကိုမစား၊ သူ၏ေသြးကိုမေသာက္လွ်င္ သင္တို႔၌အသက္မရွိ။ ငါ၏အသားကိုစား၍ ငါ၏ေသြးကိုေသာက္ေသာသူသည္ ထာဝရအသက္ကိုရရွိ၏။ ငါသည္ ထိုသူကို ေနာက္ဆုံးေသာေန႔၌ ထေျမာက္ေစမည္။ အေၾကာင္းမူကား ငါ၏အသားသည္ စစ္မွန္ေသာစားစရာျဖစ္ၿပီး ငါ၏ေသြးသည္ စစ္မွန္ေသာေသာက္စရာျဖစ္၏။ ငါ၏အသားကိုစား၍ ငါ၏ေသြးကိုေသာက္ေသာသူသည္ ငါ၌တည္၏။ ငါသည္လည္း ထိုသူ၌တည္၏။ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာခမည္းေတာ္သည္ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူ၍ ငါသည္ ခမည္းေတာ္အားျဖင့္ အသက္ရွင္သကဲ့သို႔ ငါ့ကိုစားေသာသူသည္လည္း ငါ့အားျဖင့္ အသက္ရွင္မည္။ ဤမုန႔္ကား ေကာင္းကင္မွဆင္းသက္ေသာမုန႔္ျဖစ္၏။ သင္တို႔ဘိုးေဘးမ်ားစားၿပီး ေသဆုံးသြားရသည့္မုန႔္မ်ိဳးမဟုတ္။ ဤမုန႔္ကိုစားေသာသူသည္ ကာလအစဥ္အဆက္အသက္ရွင္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကေပရေနာင္ၿမိဳ႕၌ သြန္သင္ေတာ္မူစဥ္ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ဝတ္ျပဳစည္းေဝးေက်ာင္းတြင္ မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔ထဲမွအမ်ားစုသည္ ၾကားလွ်င္ “ဤစကားသည္ ျပင္းထန္လွ၏။ မည္သူနားေထာင္ႏိုင္မည္နည္း”ဟု ဆိုၾက၏။ ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ တပည့္ေတာ္တို႔မေက်မနပ္ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ေယရႈသည္ အလိုအေလ်ာက္သိေတာ္မူသျဖင့္“ဤစကားေၾကာင့္ သင္တို႔စိတ္ပ်က္ၾကသေလာ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ လူ႔သားသည္ ယခင္ေနခဲ့ရာအရပ္သို႔တက္သြားသည္ကို သင္တို႔ျမင္ရပါမူ မည္သို႔ျဖစ္မည္နည္း။ ဝိညာဥ္ေတာ္ကသာ အသက္ရွင္ေစ၏။ ကိုယ္ကာယသည္ မည္သည့္အက်ိဳးကိုမွ်မေပး။ ငါေဟာေျပာေသာစကားတို႔သည္ ဝိညာဥ္ျဖစ္ၿပီး အသက္လည္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ သင္တို႔တြင္ မယုံၾကည္ေသာသူအခ်ိဳ႕ရွိ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔မိန႔္ေတာ္မူသည့္အေၾကာင္းကား မယုံၾကည္ေသာသူတို႔သည္ မည္သူတို႔ျဖစ္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ မိမိကိုအပ္ႏွံမည့္သူသည္ မည္သူျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း ေယရႈသည္ အစအဦးကပင္ သိထားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ေတာ္က“ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ခမည္းေတာ္သည္ အခြင့္ေပးေတာ္မမူလွ်င္ မည္သူမွ် ငါ့ထံသို႔မလာႏိုင္ဟု သင္တို႔အား ငါေျပာခဲ့ၿပီ”ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ တပည့္ေတာ္တို႔ထဲမွအမ်ားစုသည္ ဆုတ္ခြာသြားၿပီး ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူမလိုက္မပါေတာ့ဘဲေနၾက၏။ ထိုအခါ ေယရႈသည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔အား“သင္တို႔လည္း ထြက္ခြာသြားလိုၾကသေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ရွိမုန္ေပတ႐ုက “သခင္ဘုရား၊ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ မည္သူ႔ထံသို႔သြားရမည္နည္း။ ထာဝရအသက္ႏွင့္ဆိုင္ေသာစကားတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၌သာရွိပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏သန႔္ရွင္းသူျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း အကြၽႏ္ုပ္တို႔ယုံၾကည္သိရွိၾကပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈကလည္း“တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာသင္တို႔ကို ငါေ႐ြးေကာက္သည္မဟုတ္ေလာ။ သို႔ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ သင္တို႔ထဲမွတစ္ဦးသည္ မာရ္နတ္ျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ဤသည္ကား ရွိမုန္၏သား ယုဒဣရွကာ႐ုတ္ကိုရည္ၫႊန္း၍ မိန႔္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ သူသည္ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔ထဲမွ တစ္ပါးျဖစ္လ်က္ ကိုယ္ေတာ္ကိုအပ္ႏွံရန္ ႀကံ႐ြယ္ေန၏။

႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 6 ကိုဖတ္ပါ။

နားေထာင္ပါ။ ႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 6