႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 4:11-15

ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “အရွင္၊ အရွင့္​မွာ​ေရ​ခပ္​စရာ​တစ္စုံတစ္ခု​မွ်​မ​ရွိ။ ဤ​ေရတြင္း​လည္း​နက္​သည္​ျဖစ္၍ ထို​အသက္​ေရ​ကို အဘယ္က​ရ​ပါ​မည္နည္း။ အရွင္​သည္ ကြၽန္မ​တို႔​၏​အဖ ယာကုပ္​ထက္ ႀကီးျမတ္​ပါ​သေလာ။ ယာကုပ္​သည္ ဤ​ေရတြင္း​ကို ကြၽန္မ​တို႔​အား​ေပး​ခဲ့​ၿပီး သူ​ကိုယ္တိုင္​မွစ၍ သူ​၏​သား​သမီး​မ်ား​ႏွင့္ သူ​ေမြးျမဴ​ေသာ​တိရစာၦန္​မ်ား​သည္​လည္း ဤ​တြင္း​ေရ​ကို ေသာက္​ခဲ့​ၾက​ပါ​သည္”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏။ ေယရႈ​က​လည္း“ဤ​ေရ​ကို​ေသာက္​ေသာ​သူ​တိုင္း ေနာက္တစ္ဖန္​ေရငတ္​ဦး​မည္။ ငါ​ေပး​မည့္​ေရ​ကို​ေသာက္​ေသာ​သူ​မူကား ကာလ​အစဥ္အဆက္ မည္သည့္​အခါ​မွ် ေရငတ္​မည္​မ​ဟုတ္။ ထိုထက္မက ငါ​ေပး​မည့္​ေရ​သည္ ထို​သူ​၌ ထာဝရ​အသက္​တိုင္ေအာင္ ေရ​ပန္းထြက္​ရာ စမ္းေရ​ေပါက္​ျဖစ္​လိမ့္မည္”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​အမ်ိဳးသမီး​က “အရွင္၊ ကြၽန္မ​သည္ ေရ​မ​ငတ္​ေစရန္​ႏွင့္ ဤ​ေနရာ​သို႔​လာ​၍ ေရ​မ​ခပ္​ရ​ေလ​ေအာင္ ထို​ေရ​ကို ကြၽန္မ​အား​ေပး​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​လွ်င္