႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 21:2-19
႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 21:2-19 MSBZ
ရွိမုန္ေပတ႐ုႏွင့္ ဒိဒုမုဟုေခၚသည့္ေသာမ၊ ဂါလိလဲနယ္ ကာနၿမိဳ႕သား နာသေနလ၊ ေဇေဗဒဲ၏သားတို႔ႏွင့္ အျခားတပည့္ေတာ္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ အတူရွိေနၾကစဥ္ ရွိမုန္ေပတ႐ုက “အကြၽႏ္ုပ္ငါးသြားဖမ္းမည္”ဟု ဆို၏။ ထိုသူတို႔က “အကြၽႏ္ုပ္တို႔လည္း သင္ႏွင့္အတူလိုက္မည္”ဟု ဆိုလ်က္ ထြက္သြား၍ ေလွေပၚသို႔တက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ ထိုညတြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ်မရၾကေခ်။ မိုးလင္းခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါ ေယရႈသည္ ကမ္းစပ္တြင္ရပ္ေနေတာ္မူ၏။ သို႔ရာတြင္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေယရႈျဖစ္ေၾကာင္းကိုမသိၾက။ ထိုအခါ ေယရႈက“ခ်စ္သားတို႔၊ သားငါးတစ္စုံတစ္ရာရွိသေလာ”ဟု သူတို႔အားေမးေတာ္မူလွ်င္ သူတို႔က “မရွိပါ”ဟု ျပန္ေျပာၾက၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ေလွ၏ယာဘက္တြင္ ပိုက္ကြန္ကိုပစ္ခ်ၾကေလာ့။ ထိုသို႔ျပဳလွ်င္ ရၾကလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ပိုက္ကြန္ကိုပစ္ခ်ၾကရာ ငါးမ်ားစြာမိသျဖင့္ ပိုက္ကြန္ကိုဆြဲတင္၍မရႏိုင္ၾကေတာ့ေပ။ ထိုအခါ ေယရႈခ်စ္ေတာ္မူေသာတပည့္ေတာ္က ေပတ႐ုအား “သခင္ဘုရားေပတည္း”ဟု ဆိုေလ၏။ ရွိမုန္ေပတ႐ုသည္ သခင္ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားေသာအခါ အဝတ္ခြၽတ္ထားသည္ျဖစ္၍ အေပၚအဝတ္ကို ခါး၌စည္းၿပီးလွ်င္ ပင္လယ္ထဲသို႔ခုန္ဆင္းေလ၏။ အျခားတပည့္ေတာ္တို႔မူကား ကမ္းႏွင့္မေဝးလွဘဲ ကိုက္တစ္ရာခန႔္သာကြာသည့္ေနရာ၌ရွိၾကေသာေၾကာင့္ ငါးႏွင့္ျပည့္ေနေသာပိုက္ကြန္ကိုဆြဲလ်က္ ေလွငယ္ျဖင့္လာၾက၏။ ဤသို႔ျဖင့္ သူတို႔သည္ ကုန္းေပၚသို႔ေရာက္ၾကေသာအခါ မီးခဲပုံႏွင့္ ထိုမီးခဲပုံေပၚတင္ထားေသာငါးကိုလည္းေကာင္း၊ မုန႔္ကိုလည္းေကာင္း ေတြ႕ၾက၏။ ေယရႈက“ယခုဖမ္းမိေသာငါးအခ်ိဳ႕ကို ယူခဲ့ၾကေလာ့”ဟု သူတို႔အား မိန႔္ေတာ္မူသျဖင့္ ရွိမုန္ေပတ႐ုသည္ ေလွေပၚသို႔တက္၍ ပိုက္ကြန္ကို ကုန္းေပၚသို႔ဆြဲတင္ရာ ငါးႀကီးတစ္ရာငါးဆယ့္သုံးေကာင္ႏွင့္ျပည့္လ်က္ရွိ၏။ ထိုမွ်ေလာက္မ်ားေသာ္လည္း ပိုက္ကြန္သည္မစုတ္ၿပဲခဲ့ေပ။ ေယရႈက“လာ၍နံနက္စာကိုစားၾကေလာ့”ဟု သူတို႔အား မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ သခင္ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း သိၾကေသာေၾကာင့္ မည္သူကမွ် “အရွင္သည္မည္သူနည္း”ဟု မေမးဝံ့ၾက။ ေယရႈသည္လာ၍ မုန႔္ကိုယူၿပီးလွ်င္ သူတို႔အားေပးေတာ္မူ၏။ ငါးကိုလည္း ထိုနည္းတူေပးေတာ္မူ၏။ ဤသည္ကား ေယရႈသည္ ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ထေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ တပည့္ေတာ္တို႔အား တတိယအႀကိမ္ ကိုယ္ထင္ရွားျပေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ ထိုသို႔ နံနက္စာကို သူတို႔စားၾကၿပီးေသာအခါ ေယရႈက ရွိမုန္ေပတ႐ုအား“ေယာဟန္၏သားရွိမုန္၊ ဤသူတို႔ငါ့ကိုခ်စ္သည္ထက္ သင္သည္ ငါ့ကိုပို၍ခ်စ္သေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ေပတ႐ုက “ဟုတ္ပါ၏ သခင္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ခ်စ္ခင္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္သိပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ငါ၏သိုးသငယ္တို႔ကို ေကြၽးေမြးေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တစ္ဖန္“ေယာဟန္၏သားရွိမုန္၊ သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္သေလာ”ဟု ဒုတိယအႀကိမ္ေမးေတာ္မူ၏။ ေပတ႐ုက “ဟုတ္ပါ၏ သခင္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ခ်စ္ခင္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္သိပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကလည္း“ငါ၏သိုးတို႔ကို အုပ္ထိန္းေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တတိယအႀကိမ္၌ ကိုယ္ေတာ္က“ေယာဟန္၏သားရွိမုန္၊ သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္ခင္သေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္က တတိယအႀကိမ္၌“သင္သည္ ငါ့ကိုခ်စ္ခင္သေလာ”ဟု ေမးေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ေပတ႐ုသည္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္၍ “သခင္ဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အရာခပ္သိမ္းတို႔ကိုသိပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ခ်စ္ခင္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတာ္သိပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈကလည္း“ငါ၏သိုးတို႔ကို ေကြၽးေမြးေလာ့။ သင့္အား ငါအမွန္အကန္ဆိုမည္။ သင္သည္ ငယ္႐ြယ္စဥ္အခါ၌ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ခါးပန္းစည္း၍ ကိုယ္အလိုရွိရာအရပ္သို႔ သြားလာေလ့ရွိ၏။ အိုမင္းေသာအခါ၌မူကား သင္သည္ ကိုယ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုဆန႔္၍ သူတစ္ပါးသည္ သင့္ခါးကို ခါးပန္းစည္းကာ သင္အလိုမရွိရာအရပ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ဤသို႔မိန႔္ေတာ္မူျခင္းမွာ ေပတ႐ုသည္ မည္သို႔ေသာေသျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ကိုထင္ရွားေစမည္ကို အရိပ္အႁမြက္မိန႔္ေတာ္မူျခင္းျဖစ္၏။ ဤအရာကိုမိန႔္ေတာ္မူၿပီးေနာက္“ငါ့ေနာက္သို႔လိုက္ေလာ့”ဟု ေပတ႐ုအား မိန႔္ေတာ္မူ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
