႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 20:11-31
႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 20:11-31 MSBZ
မာရိမူကား သခ်ႋဳင္းဂူအျပင္၌ ငိုေႂကြးလ်က္ရပ္ေန၏။ ထိုသို႔ငိုေႂကြးရင္း ဂူအတြင္းသို႔ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ရာ ျဖဴေသာအဝတ္ကိုဝတ္ဆင္သည့္ ေကာင္းကင္တမန္ႏွစ္ပါးသည္ ေယရႈအေလာင္းေတာ္လဲေလ်ာင္းခဲ့ရာအရပ္၏ေခါင္းရင္း၌တစ္ပါး၊ ေျခရင္း၌တစ္ပါး ထိုင္ေနၾကသည္ကို ျမင္ေလ၏။ ထိုေကာင္းကင္တမန္တို႔က “အသင္မိန္းမ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ငိုေႂကြးေနသနည္း”ဟု ေမးၾကလွ်င္ မာရိက “ကြၽန္မ၏သခင္ဘုရားကို သူတို႔ယူသြားၾကၿပီ။ အဘယ္မွာထားၾကသည္ကိုမသိပါ”ဟု ဆို၏။ ထိုသို႔ဆိုၿပီးမွ ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေယရႈရပ္လ်က္ေနေတာ္မူသည္ကို ျမင္ေသာ္လည္း ေယရႈျဖစ္ေၾကာင္းကိုမသိ။ ေယရႈကလည္း“အသင္မိန္းမ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ငိုေႂကြးေနသနည္း။ မည္သူ႔ကိုရွာေနသနည္း”ဟု ေမးေတာ္မူ၏။ မာရိသည္ ကိုယ္ေတာ္ကို ဥယ်ာဥ္ေစာင့္ျဖစ္သည္ဟုထင္မွတ္၍ “အရွင္၊ အရွင္သည္ သူ႔ကိုယူသြားခဲ့လွ်င္ အဘယ္မွာထားသည္ကို ကြၽန္မအားေျပာပါ။ သူ႔ကိုကြၽန္မယူသြားပါမည္”ဟု ဆိုေလ၏။ ေယရႈကလည္း“မာရိ”ဟုေခၚေတာ္မူလွ်င္ မာရိသည္လွည့္၍ ေဟၿဗဲဘာသာစကားအားျဖင့္ “ရဗၺဳနိ”ဟုထူးေလ၏။ (ရဗၺဳနိအဓိပၸာယ္မွာ ဆရာဟူ၍ျဖစ္၏။) ေယရႈကလည္း“ငါသည္ ခမည္းေတာ္ထံသို႔ မတက္သြားရေသးသျဖင့္ ငါ့ကိုမထိႏွင့္ဦး။ ငါ့ညီအစ္ကိုတို႔ထံသို႔သြား၍ ‘ငါ့ခမည္းေတာ္တည္းဟူေသာ သင္တို႔၏ခမည္းေတာ္၊ ငါ့ဘုရားသခင္တည္းဟူေသာ သင္တို႔၏ဘုရားသခင္ထံသို႔ ငါတက္သြားေတာ့မည္’ဟူ၍ ေျပာၾကားေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ မာဂဒလၿမိဳ႕သူမာရိသည္ သြား၍ “သခင္ဘုရားကို ကြၽန္မေတြ႕ျမင္ခဲ့ၿပီ”ဟု တပည့္ေတာ္တို႔အားဆိုၿပီးလွ်င္ မိမိအားမိန႔္မွာေတာ္မူေသာအရာမ်ားကိုေျပာၾကားေလ၏။ ရက္သတၱပတ္တြင္ ပထမေန႔ျဖစ္ေသာ ထိုေန႔၏ညေနခ်မ္းအခ်ိန္တြင္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတို႔ကိုေၾကာက္သျဖင့္ မိမိတို႔ရွိရာေနရာ၌ တံခါးမ်ားကိုပိတ္ထားလ်က္ေနၾကရာ ေယရႈသည္ႂကြလာ၍ သူတို႔အလယ္၌ရပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္“သင္တို႔၌ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိပါေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔မိန႔္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ လက္ေတာ္ႏွင့္နံေဘးေတာ္တို႔ကို သူတို႔အားျပေတာ္မူ၏။ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ သခင္ဘုရားကိုျမင္ရေသာအခါ ဝမ္းေျမာက္ၾက၏။ တစ္ဖန္ ေယရႈက“သင္တို႔၌ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိပါေစ။ ခမည္းေတာ္သည္ ငါ့ကိုေစလႊတ္ေတာ္မူသကဲ့သို႔ ငါသည္လည္း သင္တို႔ကိုေစလႊတ္၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုသို႔မိန႔္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ သူတို႔အေပၚမႈတ္ေတာ္မူလ်က္“သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ကိုခံယူရရွိၾကေလာ့။ တစ္စုံတစ္ဦး၏အျပစ္မ်ားကို သင္တို႔ခြင့္လႊတ္လွ်င္ ထိုသူသည္ အျပစ္ခြင့္လႊတ္ျခင္းကိုခံရ၏။ တစ္စုံတစ္ဦး၏အျပစ္မ်ားကို သင္တို႔ခ်ည္ေႏွာင္ထားလွ်င္ ထိုအျပစ္မ်ားသည္ သူ၌ ခ်ည္ေႏွာင္ထားျခင္းခံရ၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ပါးေသာတပည့္ေတာ္တို႔ထဲမွ တစ္ပါးျဖစ္ၿပီး ဒိဒုမုဟုေခၚသည့္ ေသာမကား ေယရႈႂကြလာေတာ္မူေသာအခ်ိန္တြင္ သူတို႔ႏွင့္အတူမရွိခဲ့ေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ အျခားေသာတပည့္ေတာ္တို႔က ေသာမအား “ငါတို႔သည္ သခင္ဘုရားကိုျမင္ရၿပီ”ဟု ဆိုၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေသာမက “ငါသည္ လက္ေတာ္တို႔၌ သံ႐ိုက္ရာကိုမျမင္၊ ထိုသံ႐ိုက္ရာထဲသို႔ ငါ့လက္ညႇိဳးကိုမထိုးမသြင္း၊ နံေဘးေတာ္ထဲသို႔လည္း ငါ့လက္ကိုမထိုးမသြင္းရလွ်င္ မည္သည့္အခါမွ်ယုံမည္မဟုတ္”ဟု ဆိုေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ရွစ္ရက္ၾကာေသာ္ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ တစ္ဖန္ အထဲ၌ရွိၾက၍ ေသာမသည္လည္း သူတို႔ႏွင့္အတူရွိ၏။ တံခါးမ်ားကိုပိတ္ထားေသာ္လည္း ေယရႈသည္ႂကြလာ၍ သူတို႔အလယ္၌ရပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္“သင္တို႔၌ ၿငိမ္သက္ျခင္းရွိပါေစ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထို႔ေနာက္ ေသာမအား“သင္၏လက္ညႇိဳးျဖင့္ ဤေနရာကိုတို႔၍ ငါ့လက္ကိုၾကည့္ေလာ့။ သင္၏လက္ကိုလည္း ဆန႔္၍ ငါ့နံေဘးထဲသို႔ထိုးသြင္းေလာ့။ မယုံၾကည္ေသာသူမဟုတ္ဘဲ ယုံၾကည္ေသာသူျဖစ္ေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေသာမက “အကြၽႏ္ုပ္၏အရွင္၊ အကြၽႏ္ုပ္၏ဘုရားသခင္”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယရႈကလည္း“သင္သည္ ငါ့ကိုျမင္ရေသာေၾကာင့္ ယုံၾကည္ၿပီတကား။ မျမင္ဘဲလ်က္ ယုံၾကည္ေသာသူတို႔သည္ မဂၤလာရွိၾက၏”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ေယရႈသည္ ဤက်မ္း၌ေရး၍မထားေသာ အျခားနိမိတ္လကၡဏာမ်ားစြာတို႔ကိုလည္း တပည့္ေတာ္တို႔ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ျပဳေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္၏သားေတာ္ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔ယုံၾကည္ၾကရန္ႏွင့္ ထိုသို႔ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္၏နာမေတာ္၌ အသက္ကိုရရွိၾကရန္ ဤအရာမ်ားကိုေရးထားျခင္းျဖစ္၏။