ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 30:12-17

ထာဝရဘုရား​က “​သင့္​ဒဏ္ရာ​သည္ မေပ်ာက္​ႏိုင္​။ သင့္​အနာ​သည္ ဆိုး႐ြား​လွ​၏​။ သင့္​အမႈ​ကို ေလွ်ာက္လဲ​ေပး​မည့္​သူ​မ​ရွိ​။ သင့္​အနာ​အတြက္ ေဆး​မ​ရွိ​။ သင့္​ကို ကုသေပး​မည့္​သူ​မ​ရွိ​။ သင့္​ကို​ခ်စ္ခင္​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ သင့္​ကို​ေမ့ေလ်ာ့​ၾက​ၿပီ​။ သင့္​ကို ဂ႐ု​မ​စိုက္​ၾက​။ အေၾကာင္းမူကား သင္​၏​အျပစ္​မ်ားျပား​၍ သင္​၏​ဒုစ႐ိုက္​ႀကီးမား​ေသာေၾကာင့္ ရန္သူ​၏​တိုက္ခိုက္​ျခင္း​အားျဖင့္​လည္းေကာင္း​၊ ၾကမ္းၾကဳတ္​ေသာ​သူ​၏​ဆုံးမ​ျခင္း​အားျဖင့္​လည္းေကာင္း သင့္​ကို ငါ​ဒဏ္ခတ္​ေလ​ၿပီ​။ သင့္​ဒဏ္ရာ​အတြက္ အဘယ္ေၾကာင့္​ေအာ္ဟစ္​ရ​သနည္း​။ သင္​၏​ေဝဒနာ ေပ်ာက္ကင္း​ႏိုင္​မည္​မ​ဟုတ္​။ သင္​၏​အျပစ္​ႀကီးမား​၍ သင္​၏​ဒုစ႐ိုက္​မ်ားျပား​ေသာေၾကာင့္ သင့္​ကို ငါ​ဤသို႔​ျပဳ​ျခင္း​ျဖစ္​၏​။ သင့္​ကို ဝါးမ်ိဳ​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ဝါးမ်ိဳ​ျခင္း​ကို​ခံရ​လိမ့္မည္​။ သင္​၏​ရန္သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ တစ္ေယာက္မက်န္ ဖမ္းေခၚ​သြား​ရာ​သို႔ လိုက္ပါ​ရ​လိမ့္မည္​။ သင့္​ကို တိုက္ခိုက္လုယက္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္​လည္း တိုက္ခိုက္လုယက္​ျခင္း​ခံရ​မည္​။ သင့္​ကို သိမ္းပိုက္​ေသာ​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ သိမ္းပိုက္​ျခင္း​ခံရ​မည္​”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏​။ ထာဝရဘုရား​က “​ထို​သူ​တို႔​သည္ သင့္​ကို ‘​အပယ္​ခံရ​ေသာ​သူ​၊ မည္သူမွ်​ဂ႐ု​မ​စိုက္​ေသာ​ဇိအုန္​ၿမိဳ႕​’​ဟု ေခၚ​ၾက​ေသာေၾကာင့္ ငါ​သည္ သင့္​ကို ျပန္လည္​က်န္းမာ​ေစ​မည္​။ သင့္​အနာ​ကို ကုသ​ေပး​မည္​”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏​။