ေယရမိအနာဂတၱိက်မ္း 12:1-4

အို ထာဝရဘုရား​၊ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အမႈ​ကို ကိုယ္ေတာ့္​ထံ ယူေဆာင္​လာ​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေျဖာင့္မတ္​စြာ​စီရင္​ေပး​ပါ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္​အား တရားမွ်တမႈ​အေၾကာင္း​ကို ေမးေလွ်ာက္​လို​ပါ​၏​။ ဆိုးယုတ္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ႀကီးပြား​ၾက​ပါ​သနည္း​။ သစၥာမဲ့​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေကာင္းစား​ၾက​ပါ​သနည္း​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​ကို စိုက္ပ်ိဳး​ေတာ္မူ​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ အျမစ္စြဲ​၍​ႀကီးထြား​လ်က္ အသီး​သီး​ၾက​ပါ​၏​။ သို႔ေသာ္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ့္​ကို ႏႈတ္​ျဖင့္​သာ ခ်ဥ္းကပ္​၏​။ သူ​တို႔​၏​အတြင္းသေဘာ​မူကား ကိုယ္ေတာ္​ႏွင့္ ေဝးကြာ​လ်က္​ေန​၏​။ အို ထာဝရဘုရား​၊ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို သိျမင္​ေတာ္မူ​ပါ​၏​။ အကြၽႏ္ုပ္​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌ ကိုယ္ေတာ္​ရွိ​သည္​၊ မ​ရွိ​သည္​ကို စစ္ေဆး​ေတာ္မူ​ပါ​၏​။ သူ​တို႔​ကို​မူကား အသတ္​ခံရ​မည့္​သိုး​ကဲ့သို႔ ဆြဲထုတ္​ေတာ္မူ​ပါ​။ သတ္ရာ​ေန႔​အဖို႔ သီးျခား​ထား​ေတာ္မူ​ပါ​။ တိုင္းျပည္​သည္ မည္သည့္​အခ်ိန္​ထိ ငိုေႂကြးျမည္တမ္း​ရ​မည္နည္း​။ ကြင္းျပင္​ရွိ​ျမက္​တို႔​သည္ မည္သည့္​အခ်ိန္​ထိ ေျခာက္ေသြ႕​ရ​မည္နည္း​။ “​ငါ​တို႔​၏​အဆုံး​ကို ကိုယ္ေတာ္​မ​ျမင္​”​ဟု ေျပာဆို​ၾက​ေသာ ျပည္သား​တို႔​၏​မေကာင္းမႈ​ေၾကာင့္ တိရစာၦန္​မ်ား​၊ ငွက္​မ်ား ေသေက်ပ်က္စီး​ကုန္​ပါ​ၿပီ​။