တရားသူႀကီးမွတ္စာ 5:1-31
တရားသူႀကီးမွတ္စာ 5:1-31 MSBZ
ထိုေန႔၌ ေဒေဗာရႏွင့္ အဘိေနာင္၏သားဗာရက္တို႔က “အစၥေရးလူမ်ိဳးတြင္ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ဦးေဆာင္၍ လူတို႔သည္လည္း အသက္စြန႔္၍ တိုက္ပြဲဝင္ၾကသည္ျဖစ္၍ ထာဝရဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းၾကေလာ့။ အို ရွင္ဘုရင္တို႔၊ နားေထာင္ၾကေလာ့။ အို အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔၊ အာ႐ုံစိုက္ၾကေလာ့။ ငါသည္ ထာဝရဘုရားထံ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သီခ်င္းဆိုမည္၊ ငါသည္ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို သီဆိုခ်ီးမြမ္းမည္။ အို ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ စိရေတာင္ေပၚမွ ႂကြေတာ္မူေသာအခါ၊ ဧဒုံျပည္မွ ခ်ီေတာ္မူေသာအခါ ေျမႀကီးတုန္ခါပါ၏၊ ေကာင္းကင္မွ မိုး႐ြာသြန္းပါ၏၊ တိမ္တိုက္မွလည္း မိုး႐ြာသြန္းပါ၏။ ေတာင္မ်ားသည္ ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ တုန္လႈပ္ၾကပါ၏။ သိနာေတာင္ပင္လွ်င္ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားေရွ႕ေတာ္တြင္ တုန္လႈပ္ရပါ၏။ အာနတ္၏သား ရွံဂါလက္ထက္၊ ေယလလက္ထက္တို႔၌ လမ္းမတို႔သည္ ဆိတ္ညံေလၿပီ။ သြားလာေသာသူတို႔သည္ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားတို႔၌သာ သြားလာၾကရၿပီ။ ငါေဒေဗာရမေပၚထြန္းမီ၊ အစၥေရးလူမ်ိဳး၏မိခင္ ငါေဒေဗာရမေပၚထြန္းမီ အစၥေရးေက်းလက္ေတာ႐ြာတို႔သည္ ဆိတ္ညံလ်က္ရွိ၏။ သူတို႔သည္ ဘုရားအသစ္တို႔ကိုေ႐ြးခ်ယ္ၾကေသာအခါ ၿမိဳ႕တံခါးမ်ား၌ စစ္ျဖစ္ေလ၏။ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၌ လူေလးေသာင္းတြင္ ဒိုင္းတစ္ခု၊ လွံတစ္စင္းမွ်မေတြ႕ရ။ ထာဝရဘုရားကို ခ်ီးမြမ္းၾကေလာ့။ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူတို႔ႏွင့္အတူ အသက္စြန႔္တိုက္ပြဲဝင္ၾကေသာသူမ်ားအတြက္ ငါဂုဏ္ယူ၏။ သားေရကုန္းႏွီးေပၚထိုင္၍ ျမည္းျဖဴကိုစီးေသာသူတို႔ႏွင့္ လမ္း၌သြားလာေသာသူတို႔၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ၾကေလာ့။ ေရတြင္းနားတြင္ သီခ်င္းဆိုသူတို႔က ထာဝရဘုရားသည္ေျဖာင့္မတ္ေသာအမႈကို ျပဳေတာ္မူေၾကာင္း၊ အစၥေရးေတာသူေတာင္သားတို႔အား ေျဖာင့္မတ္စြာျပဳေတာ္မူေၾကာင္းကို သီဆိုၾက၏။ ထာဝရဘုရား၏လူမ်ိဳးေတာ္သည္ မိမိတို႔ၿမိဳ႕တံခါးသို႔ ျပန္လာၾကလိမ့္မည္။ အို ေဒေဗာရ၊ ႏိုးေလာ့၊ ႏိုးေလာ့။ ႏိုးထၿပီး သီခ်င္းဆိုေလာ့။ အို အဘိေနာင္၏သားဗာရက္၊ ထေလာ့။ သုံ႔ပန္းမ်ားကို ထုတ္ေဆာင္သြားေလာ့။ ႂကြင္းက်န္ေသာသူတို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္တို႔ထံသို႔ ဆင္းလာၾက၏။ ထာဝရဘုရား၏လူမ်ိဳးေတာ္သည္ သူရဲေကာင္းမ်ားႏွင့္အတူ ငါ့ထံသို႔ ဆင္းလာၾက၏။ အို ဗယၤာမိန္၊ အာမလက္ျပည္၌ အေျခခ်ေနထိုင္ေသာ ဧဖရိမ္အမ်ိဳးတို႔သည္ သင္၏လူတို႔ႏွင့္အတူ သင့္ေနာက္သို႔လိုက္ၾကၿပီ။ မာခိရအမ်ိဳးထဲမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဆင္းလာၾကၿပီ။ ဇာဗုလုန္အမ်ိဳးထဲမွ စစ္သူႀကီးမ်ား ဆင္းလာၾကၿပီ။ ဣသခါအႀကီးအကဲတို႔သည္ ေဒေဗာရႏွင့္အတူလိုက္ၾကၿပီ။ ထိုနည္းတူ ဣသခါအမ်ိဳးသည္ ဗာရက္ေနာက္မွလိုက္၍ လြင္ျပင္သို႔ တစ္ဟုန္ထိုးခ်ီသြားၾကၿပီ။ ႐ုဗင္အမ်ိဳးတြင္မူကား အႀကီးအက်ယ္ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေလၿပီ။ သိုးၿခံထဲမွာ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုင္ေနသနည္း။ သိုးထိန္းတို႔၏ပေလြသံကို နားေထာင္လိုေသာေၾကာင့္ေလာ။ ႐ုဗင္အမ်ိဳးထဲတြင္ အႀကီးအက်ယ္ေဝခြဲမရ ျဖစ္ေလၿပီ။ ဂိလဒ္အမ်ိဳးသည္ ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္တစ္ဖက္၌ပင္ ေနေနၾကပါသည္တကား။ ဒန္အမ်ိဳးကား အဘယ္ေၾကာင့္ သေဘၤာမ်ားေပၚ၌ ေနရစ္ရသနည္း။ အာရွာအမ်ိဳးကလည္း ပင္လယ္ကမ္းေျခ၌သာ ထိုင္ေနၾကပါသည္တကား၊ ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္း၌သာ ေနထိုင္ၾကပါသည္တကား။ ဇာဗုလုန္လူမ်ိဳးကား မိမိတို႔အသက္ႏွင့္ရင္းၿပီးစြန႔္စားခဲ့ၿပီ။ နႆလိလူမ်ိဳးလည္း ျမင့္ေသာအရပ္၌ ထိုနည္းတူ ျပဳခဲ့ၾကၿပီ။ ရွင္ဘုရင္တို႔သည္လာ၍ စစ္တိုက္ၾက၏။ ခါနာန္ဘုရင္တို႔သည္ တာနက္ၿမိဳ႕၊ ေမဂိေဒၵါအိုင္နား၌ စစ္တိုက္ၾက၏။ တိုက္ခိုက္လုယူေသာေငြကို မယူသြားၾက။ ၾကယ္တို႔သည္ ေကာင္းကင္မွစစ္တိုက္ၾကၿပီ။ မိမိတို႔ပတ္လမ္းမွ သိသရကိုစစ္တိုက္ၾကၿပီ။ ကိရႈန္ျမစ္၊ ေရွးကတည္းကရွိခဲ့ေသာျမစ္ျဖစ္သည့္ကိရႈန္ျမစ္သည္ သူတို႔ကို တိုက္ခ်သြားၿပီ။ အို ငါ့ဝိညာဥ္၊ ခြန္အားအျပည့္ႏွင့္ခ်ီတက္ေလာ့။ စစ္ျမင္းတို႔သည္ ကဆုန္ေပါက္ ေျပးေနၾကၿပီ။ ျမင္းခြာသံမ်ားလည္း ပြက္ေလာ႐ိုက္ေလၿပီ။ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္က ‘ေမေရာဇၿမိဳ႕ကိုက်ိန္ဆဲေလာ့။ ထိုၿမိဳ႕၌ေနထိုင္ေသာသူတို႔ကို က်ိန္စာတိုက္ေလာ့။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔သည္ ထာဝရဘုရားဘက္ လာမကူၾက။ သူရဲေကာင္းတို႔ႏွင့္တိုက္ခိုက္ေသာထာဝရဘုရားဘက္ လာမကူၾက’ဟု ဆို၏။ ေကနိလူမ်ိဳး၊ ေဟဗာ၏မယား ေယလသည္ အခ်ီးမြမ္းထိုက္ဆုံးမိန္းမျဖစ္၏။ တဲ၌ေနေသာမိန္းမတို႔တြင္ အခ်ီးမြမ္းထိုက္ဆုံးမိန္းမျဖစ္၏။ သိသရသည္ ေရကိုေတာင္းေသာအခါ ႏြားႏို႔ကိုေပး၏။ ေတာ္ဝင္ခြက္ျဖင့္ ႏို႔ဓမ္းကို ယူလာေပး၏။ သူ႔လက္ျဖင့္တဲငုတ္တိုင္ကို ယူ၏။ လက္ယာလက္၌ကိုင္ထားေသာ လက္သမားတူျဖင့္ သိသရေခါင္းကို ထု႐ိုက္၏။ နားထင္ကို ထိုးေဖာက္၏။ သိသရသည္ ေယလေျခရင္း၌ မလႈပ္မယွက္လဲေလ်ာင္းေန၏။ လဲေလ်ာင္းေသာေနရာ၌ပင္ ေသဆုံးေလ၏။ သိသရ၏မိခင္သည္ ရာဇမတ္ကြက္ျပတင္းေပါက္မွေမွ်ာ္ၾကည့္၍ ‘ငါ့သား၏စစ္ရထားသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မျပန္လာေသးဘဲ ၾကန႔္ၾကာေနရသနည္း။ ရထားဘီးသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေႏွးေနရသနည္း’ဟု ငိုေႂကြးျမည္တမ္းေလ၏။ ဉာဏ္ပညာရွိေသာနန္းတြင္းသူတို႔က သူ႔အားျပန္ေလွ်ာက္သကဲ့သို႔ သူကိုယ္တိုင္လည္း ဤသို႔ ေတြးမိ၏။ ‘ေယာက္်ားတစ္ေယာက္အတြက္ မိန္းမပ်ိဳတစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္၊ သိသရအတြက္ တိုက္ခိုက္လုယူေသာပစၥည္းထဲမွ ေရာင္စုံအဝတ္အစား၊ ငါ့အတြက္ ေရာင္စုံပန္းထိုးအဝတ္အစား၊ ေရာင္စုံပန္းထိုးလည္စည္း စသည္တို႔ကိုခြဲေဝေနၾကျခင္းသာျဖစ္မည္’ဟူ၍ ျဖစ္၏။ အို ထာဝရဘုရား၊ ကိုယ္ေတာ္၏ရန္သူအလုံးစုံ ပ်က္စီးၾကပါေစ။ ကိုယ္ေတာ္ကိုခ်စ္ေသာသူတို႔မူကား အရွိန္အဝါႏွင့္ထြက္လာေသာေနမင္းကဲ့သို႔ျဖစ္ပါေစ”ဟူ၍ သီဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ တိုင္းျပည္သည္ အႏွစ္ေလးဆယ္ပတ္လုံးၿငိမ္းခ်မ္းေလ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
