တရားသူႀကီးမွတ္စာ 21:20-25

ဗယၤာမိန္​အမ်ိဳးသား​တို႔​ကို ေခၚ​ၿပီး “​သြား​ၾက​။ စပ်စ္ၿခံ​မ်ား​၌ ပုန္း​၍​ေစာင့္​ေန​ၾက​။ ရွိေလာ​သမီးပ်ိဳ​တို႔​ထြက္လာ​၍ ကခုန္​ၾက​ေသာအခါ သင္​တို႔​လည္း စပ်စ္ၿခံ​တို႔​မွ ထြက္လာ​၍ ရွိေလာ​သမီးပ်ိဳ​တို႔​ကို ကိုယ့္​မယား​အျဖစ္ ဖမ္းဆီး​၍ ဗယၤာမိန္​ျပည္​သို႔ ျပန္သြား​ေလာ့​။ သူ​တို႔​၏​ဖခင္​၊ သူ​တို႔​၏​အစ္ကို​မ်ား​၊ ေမာင္​မ်ား လာ​ရန္ေတြ႕​လွ်င္ ငါ​တို႔​က ‘​ငါ​တို႔​ကို သနား​ပါ​။ စစ္​ျဖစ္​စဥ္က သူ​တို႔​၏​မယား​တစ္ေယာက္​မွ် မ​ခ်န္ထား​မိ​ခဲ့​။ ယခု​ကဲ့သို႔ ေပးစား​ျခင္း​ျဖင့္​လည္း သင္​တို႔​အေပၚ အျပစ္​သက္ေရာက္​မည္​မ​ဟုတ္​ပါ​’​ဟု သူ​တို႔​အား ေတာင္းပန္​မည္​”​ဟု မွာလိုက္​ေလ​၏​။ ဗယၤာမိန္​အမ်ိဳးသား​တို႔​လည္း ထိုသို႔ ျပဳ​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​၌​လို​ေန​ေသာ​မိန္းမ​အေရအတြက္​အတိုင္း ကပြဲ​လာ​အမ်ိဳးသမီး​တို႔​ကို ဖမ္းဆီး​ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​အေမြေျမ​သို႔​ျပန္​သြား​၍ ၿမိဳ႕႐ြာ​မ်ား​ကို​တည္​ၿပီး ေနထိုင္​ၾက​၏​။ အစၥေရး​အမ်ိဳးသား​တို႔​လည္း ထို​ေနရာ​မွ ကိုယ့္​အမ်ိဳး​၊ ကိုယ့္​အႏြယ္​အလိုက္ အေမြခံရာေျမ​သို႔ အသီးသီး​ျပန္သြား​ၾက​၏​။ ထို​ကာလ​တြင္ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​၌ ရွင္ဘုရင္​မ​ရွိ​။ လူ​တိုင္း မွန္​သည္​ဟု​ထင္​သည့္​အတိုင္း ျပဳ​ၾက​၏​။