တရားသူႀကီးမွတ္စာ 14:1-20
တရားသူႀကီးမွတ္စာ 14:1-20 MSBZ
ရွံဆုန္သည္ တိမနတ္ၿမိဳ႕သို႔ ဆင္းသြားရာ တိမနတ္ၿမိဳ႕၌ ဖိလိတၱိမိန္းမပ်ိဳမ်ားထဲမွ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ေတြ႕၏။ သူသည္ မိဘထံ ျပန္လာ၍ “အကြၽႏ္ုပ္သည္ တိမနတ္ၿမိဳ႕၌ ဖိလိတၱိမိန္းမပ်ိဳမ်ားထဲမွ မိန္းကေလးတစ္ဦးကို ေတြ႕ပါၿပီ။ သူ႔ကို အကြၽႏ္ုပ္၏မယားအျဖစ္ ေတာင္းေပးပါ”ဟု ဆို၏။ သူ႔မိဘကလည္း သူ႔အား “အေရဖ်ားမလွီးေသာဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ထဲမွ မိန္းမကို သြား၍ယူရေလေအာင္ သင့္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း၊ ငါတို႔လူမ်ိဳးမ်ားတြင္ မိန္းမတစ္ေယာက္မွ် မရွိသေလာ”ဟု ဆိုေသာ္ ရွံဆုန္က ဖခင္အား “ထိုအမ်ိဳးသမီးကိုသာ သေဘာက်သည္ျဖစ္၍ ေတာင္းေပးပါ”ဟု ဆို၏။ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို ရန္ရွာတိုက္ခိုက္ခြင့္ရေအာင္ ထာဝရဘုရားျပဳေတာ္မူသည္ကို သူ႔မိဘမသိ။ ထိုစဥ္က ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ကို အုပ္စိုးေနခ်ိန္ျဖစ္၏။ ရွံဆုန္သည္ မိဘတို႔ႏွင့္တကြ တိမနတ္ၿမိဳ႕သို႔ ဆင္းသြားရာ တိမနတ္စပ်စ္ၿခံမ်ားအနီးသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ျခေသၤ့ပ်ိဳတစ္ေကာင္သည္ သူ႔အား ဟိန္းေဟာက္ရန္ျပဳေလ၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ရွံဆုန္အေပၚ႐ုတ္ျခည္းသက္ေရာက္ေတာ္မူသျဖင့္ သူ႔လက္ထဲ၌ဘာမွ်မပါေသာ္လည္း ဆိတ္သငယ္တစ္ေကာင္ကိုဆြဲဖ်က္သကဲ့သို႔ ထိုျခေသၤ့ကိုဆြဲဖ်က္ေလ၏။ ထိုသို႔ျပဳခဲ့သည္ကို မိဘတို႔အားမေျပာျပဘဲေန၏။ ထို႔ေနာက္ ရွံဆုန္သည္ တိမနတ္ၿမိဳ႕သို႔ ဆက္သြား၍ မိန္းမပ်ိဳႏွင့္ စကားေျပာၾကည့္ရာ သူ႔ကို သေဘာက်ေလ၏။ ရွံဆုန္သည္ အိမ္ျပန္သြားၿပီးေနာက္ပိုင္း ထိုဖိလိတၱိမိန္းမပ်ိဳႏွင့္ လက္ထပ္ရန္ ထိုၿမိဳ႕သို႔ တစ္ဖန္ျပန္သြားစဥ္ ျခေသၤ့အေသေကာင္ကို ျပန္သြားၾကည့္ရာ ျခေသၤ့ကိုယ္ထဲတြင္ ပ်ားအုံစြဲ၍ ပ်ားရည္ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ေလ၏။ သူသည္ ပ်ားရည္ကို လက္ႏွင့္ႏႈိက္စားၿပီး ဆက္လာရာ မိဘရွိရာေနရာျပန္ေရာက္လာေသာအခါ မိဘကိုလည္းေကြၽး၏။ သို႔ေသာ္ ပ်ားရည္ကို ျခေသၤ့အေသေကာင္ထဲမွ ႏႈိက္လာေၾကာင္းကို မိဘတို႔အား မေျပာျပေခ်။ ရွံဆုန္၏ဖခင္သည္ ဖိလိတၱိမိန္းမပ်ိဳႏွင့္ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံ၏။ ရွံဆုန္မူကား လူပ်ိဳတို႔ဓေလ့ထုံးစံအတိုင္း စားေသာက္ပြဲလုပ္ေလ၏။ ထိုအရပ္သားတို႔က ရွံဆုန္ႏွင့္ေတြ႕ဆုံၿပီး သူႏွင့္အတူ ပြဲခံဖို႔ရန္ အေဖာ္အေယာက္သုံးဆယ္ကို ေခၚလာေပး၏။ ရွံဆုန္က ထိုသူတို႔အား “ယခု သင္တို႔ကို စကားထာဝွက္မည္။ ပြဲခံရာခုနစ္ရက္အတြင္း အေျဖကို ရွာေတြ႕ၿပီး ေျပာျပႏိုင္လွ်င္ ပိတ္ေခ်ာဝတ္႐ုံအထည္သုံးဆယ္ႏွင့္ ဝတ္စုံအစုံသုံးဆယ္ကို သင္တို႔အားငါေပးမည္။ သင္တို႔ အေျဖမေျပာျပႏိုင္လွ်င္ ပိတ္ေခ်ာထည္ဝတ္႐ုံအထည္သုံးဆယ္ႏွင့္ ဝတ္စုံအစုံသုံးဆယ္ကို ငါ့အားေပးရမည္”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုသူတို႔ကလည္း “သင့္စကားထာကို ေျပာပါ။ ငါတို႔နားေထာင္မည္”ဟု သူ႔အားဆိုေလ၏။ ထိုအခါ ရွံဆုန္က “စားတတ္သူထဲက စားစရာ၊ အားႀကီးသူထဲက ခ်ိဳၿမိန္ျခင္း ထြက္၏”ဟု စကားထာဝွက္ေလ၏။ သူတို႔သည္ သုံးရက္ၾကာသည္အထိ စကားထာ၏အေျဖကို မေျပာျပႏိုင္ၾက။ ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထိုသူတို႔က ရွံဆုန္၏မယားအား “စကားထာ၏အေျဖကို သင့္ေယာက္်ားအား ေခ်ာ့ေမာ့ေမးျမန္းေလာ့။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ငါတို႔သည္ သင္ႏွင့္အတူ သင့္ဖခင္၏အိမ္သူအိမ္သားတို႔ကို မီးရႈိ႕ပစ္မည္။ သင္တို႔သည္ ငါတို႔ပစၥည္းကိုအပိုင္ယူလိုေသာေၾကာင့္ ဤပြဲသို႔ ငါတို႔ကို ဖိတ္ေခၚသည္မဟုတ္ေလာ”ဟု ဆိုၾက၏။ ရွံဆုန္၏မယားသည္ သူ႔ေရွ႕၌ငိုျပၿပီး “သင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္၏အမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔ကိုစကားထာဝွက္ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္ကိုမူ အေျဖမေျပာျပ။ စင္စစ္ သင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုမခ်စ္၊ အကြၽႏ္ုပ္ကိုမုန္း၏”ဟု ဆို၏။ ရွံဆုန္ကလည္း “ငါ့မိဘတို႔ကိုပင္ မေျပာျပ။ သင့္ကိုေျပာျပရမည္ေလာ”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ သူ၏မယားသည္ ပြဲက်င္းပသည့္ခုနစ္ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ ခင္ပြန္းေရွ႕၌ငိုျပ၍ ပူဆာေသာေၾကာင့္ ထိုခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ သူ႔အားေျပာျပလိုက္ေလ၏။ သူသည္လည္း မိမိ၏အမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔အား စကားထာအေျဖကို ေျပာျပလိုက္ေလ၏။ ထိုၿမိဳ႕သားတို႔သည္လည္း ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေန႔၊ ေနမဝင္မီ ရွံဆုန္အား “ပ်ားရည္ထက္ မည္သည့္အရာက ခ်ိဳသနည္း။ ျခေသၤ့ထက္ မည္သည့္အရာက ခြန္အားႀကီးသနည္း”ဟု ဆိုၾက၏။ ရွံဆုန္ကလည္း သူတို႔အား “ငါ၏ႏြားမတမ္းႏွင့္မထြန္လွ်င္ ငါ့စကားထာ၏အေျဖကို သင္တို႔ေျပာျပႏိုင္မည္မဟုတ္”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ ရွံဆုန္အေပၚ ႐ုတ္ျခည္းသက္ေရာက္ေတာ္မူသျဖင့္ သူသည္ အာရွေကလုန္ၿမိဳ႕သို႔ဆင္းသြား၍ ၿမိဳ႕သားအေယာက္သုံးဆယ္ကို႐ိုက္သတ္ကာ သူတို႔၏အဝတ္အစားမ်ားကိုခြၽတ္ယူၿပီး စကားထာအေျဖကို ေျပာျပႏိုင္ေသာသူတို႔အား ေပးေလ၏။ ထို႔ေနာက္ သူသည္ အမ်က္ထြက္လ်က္ ဖခင္အိမ္သို႔ျပန္သြားေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရွံဆုန္၏မယားကို သူ၏အေဖာ္ႏွင့္ေပးစားလိုက္ရ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
