ေဟ႐ွာယအနာဂတၱိက်မ္း 40:1-31
ေဟ႐ွာယအနာဂတၱိက်မ္း 40:1-31 MSBZ
သင္တို႔၏ဘုရားသခင္က “ငါ၏လူမ်ိဳးေတာ္ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးၾက။ ႏွစ္သိမ့္ေပးၾက”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ “စစ္ပြဲ ၿပီးဆုံးၿပီ။ ထာဝရဘုရား၏လက္ေတာ္မွ မိမိအျပစ္အတြက္ ႏွစ္ဆခံယူၿပီးၿပီျဖစ္၍ အျပစ္လည္း ခြင့္လႊတ္ျခင္းခံရၿပီ”ဟု ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕အား ေၾကညာၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးေလာ့။ ေႂကြးေၾကာ္သံတစ္ခုမွာ “ေတာကႏၲာရ၌ ထာဝရဘုရားႂကြေတာ္မူမည့္လမ္းကို ျပင္ဆင္ၾကေလာ့။ သဲကႏၲာရ၌ ငါတို႔၏ဘုရားသခင္ႂကြေတာ္မူမည့္ လမ္းမႀကီးကို ေျဖာင့္တန္းေစၾကေလာ့။ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းရွိသမွ်ကို ဖို႔၍ ေတာင္ႀကီးေတာင္ငယ္ရွိသမွ်ကို ၿဖိဳရမည္။ မညီညာေသာေျမသည္ ေခ်ာေမြ႕၍ ၾကမ္းတမ္းေသာေနရာတို႔သည္ လြင္ျပင္ျဖစ္သြားမည္။ ထာဝရဘုရား၏ဘုန္းအသေရေတာ္သည္ ထင္ရွားေတာ္မူမည္။ လူအေပါင္းတို႔သည္ အတူတကြဖူးျမင္ရၾကလိမ့္မည္။ အကယ္စင္စစ္ ထာဝရဘုရား၏ႏႈတ္ေတာ္မွ မိန႔္ေတာ္မူၿပီ”ဟူ၍ျဖစ္၏။ အသံတစ္ခုက “ဟစ္ေၾကာ္ေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ တစ္ေယာက္က “မည္သည့္အရာကို ဟစ္ေၾကာ္ရမည္နည္း”ဟု ေမးေသာ္ “လူအေပါင္းတို႔သည္ ျမက္ပင္ျဖစ္ၾက၏။ သူတို႔၏ေကာင္းျမတ္ျခင္းရွိသမွ်သည္လည္း ကြင္းျပင္၌ရွိေသာပန္းပြင့္ကဲ့သို႔ျဖစ္ၾက၏။ ထာဝရဘုရားအသက္ရႉထုတ္လိုက္ေသာအခါ ျမက္ပင္သည္ ေျခာက္ေသြ႕၍ ပန္းပြင့္သည္ ညႇိဳးႏြမ္းသြား၏။ အကယ္စင္စစ္ လူတို႔သည္ ျမက္ပင္ျဖစ္ၾက၏။ ျမက္ပင္သည္ ေျခာက္ေသြ႕တတ္၏။ ပန္းပြင့္သည္ ညႇိဳးႏြမ္းတတ္၏။ ငါတို႔ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မူကား အစဥ္အၿမဲတည္လိမ့္မည္”ဟု ဆိုေလ၏။ အို ဇိအုန္ေတာင္၊ ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းယူေဆာင္လာေသာသူ၊ ျမင့္မားေသာေတာင္ေပၚသို႔ တက္ေလာ့။ အို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၊ ေကာင္းျမတ္ေသာသတင္းယူေဆာင္လာေသာသူ၊ သင့္အသံကို အစြမ္းကုန္လႊင့္ေလာ့။ အသံကိုလႊင့္ေလာ့။ မေၾကာက္ႏွင့္။ “ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဤသည္ကား သင္တို႔၏ဘုရားသခင္ေပတည္း”ဟု ယုဒၿမိဳ႕တို႔အား ေျပာၾကားေလာ့။ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဘုရားရွင္ထာဝရဘုရားသည္ တန္ခိုးျဖင့္ႂကြလာေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ လက္႐ုံးေတာ္ျဖင့္ အုပ္စိုးေတာ္မူ၏။ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဆုလာဘ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္အတူရွိ၏။ အဖိုးအခသည္ ကိုယ္ေတာ္၏ေရွ႕ေတာ္၌ရွိ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ သိုးထိန္းကဲ့သို႔ သိုးစုကို ထိန္းေက်ာင္းေတာ္မူမည္။ သိုးသငယ္တို႔ကို လက္႐ုံးေတာ္ျဖင့္စုစည္း၍ ရင္ခြင္၌ေပြ႕ပိုက္ေတာ္မူမည္။ သားငယ္ရွိေသာသိုးမတို႔ကိုလည္း ညင္ညင္သာသာပို႔ေဆာင္ေတာ္မူမည္။ ေရကို လက္ခုပ္ျဖင့္ ျခင္တြယ္ေသာသူ၊ ေကာင္းကင္ကို လက္ျဖင့္တိုင္းထြာေသာသူ၊ ေျမမႈန႔္ကို ျခင္ေတာင္းျဖင့္ခ်င့္ေသာသူ၊ ေတာင္ႀကီးကို ကတၱားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေတာင္ငယ္ကို ခ်ိန္ခြင္ျဖင့္လည္းေကာင္း ခ်ိန္တြယ္ေသာသူကား မည္သူနည္း။ ထာဝရဘုရား၏ဝိညာဥ္ေတာ္ကို မည္သူလမ္းၫႊန္ႏိုင္သနည္း။ ကိုယ္ေတာ့္ကို အႀကံေပးသူ၊ ၫႊန္ၾကားသူကား မည္သူနည္း။ ကိုယ္ေတာ္သည္ မည္သူႏွင့္တိုင္ပင္ေတာ္မူသနည္း။ အသိဉာဏ္ကို ကိုယ္ေတာ္အား မည္သူေပးသနည္း။ တရားမွ်တျခင္းလမ္းကို ကိုယ္ေတာ္အား မည္သူသင္ၾကားေပးသနည္း။ အသိပညာကို ကိုယ္ေတာ္အား မည္သူသင္ၾကားေပးသနည္း။ ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္းလမ္းကို ကိုယ္ေတာ္အား မည္သူျပသေပးသနည္း။ လူမ်ိဳးတို႔ကို ေရပုံးထဲမွေရတစ္စက္ကဲ့သို႔၊ ခ်ိန္ခြင္ေပၚမွ ဖုန္မႈန႔္ကဲ့သို႔ ထင္မွတ္၍ ကြၽန္းတို႔ကို ျမဴမႈန္ကဲ့သို႔ ကိုင္ေတာ္မူ၏။ လက္ဘႏြန္ေတာသည္ မီးေမႊးရန္မလုံေလာက္။ ထိုေတာရွိေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္တို႔သည္လည္း မီးရႈိ႕ရာယဇ္အတြက္မလုံေလာက္။ လူမ်ိဳးအားလုံးတို႔သည္ ကိုယ္ေတာ္၏ေရွ႕ေတာ္၌ ဘာမွ်မဟုတ္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ သူတို႔ကို အနတၱသက္သက္၊ အခ်ည္းႏွီးသက္သက္ထက္ သာ၍ငယ္သည္ဟု ထင္မွတ္ေတာ္မူ၏။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သူႏွင့္တူသနည္း။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို မည္သည့္ပုံသဏၭာန္ႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္မည္နည္း။ ပန္းတဥ္းသမားသည္ ႐ုပ္တုဆင္းတုကိုသြန္းလုပ္တတ္၏။ ပန္းထိမ္သမားသည္လည္း ထို႐ုပ္တုကိုေ႐ႊျဖင့္မြမ္းမံၿပီး ေငြဆြဲႀကိဳးမ်ား လုပ္ေပးတတ္၏။ ဆင္းရဲသားမူကား မေဆြးျမည့္ႏိုင္ေသာသစ္သားကိုေ႐ြးယူၿပီးလွ်င္ မလဲႏိုင္ေသာ႐ုပ္တုကို ထုလုပ္ေပးရန္ ကြၽမ္းက်င္ေသာပန္းပုဆရာကို ရွာေဖြတတ္၏။ သင္တို႔မသိၾကသေလာ။ သင္တို႔မၾကားဖူးၾကသေလာ။ အစအဦးကတည္းက သင္တို႔ကိုမေျပာျပခဲ့ၾကသေလာ။ ေျမႀကီးစတည္ကတည္းက သင္တို႔နားမလည္ခဲ့ၾကသေလာ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေျမႀကီးစက္ဝိုင္းအထက္တြင္ စံပယ္ေတာ္မူ၏။ ေျမႀကီးသားတို႔သည္ ႏွံေကာင္သဖြယ္ျဖစ္၏။ မိုးေကာင္းကင္ကို မ်က္ႏွာၾကက္ကဲ့သို႔ ျဖန႔္ၾကက္ေတာ္မူ၏၊ ေနစရာတဲကဲ့သို႔ ျဖန႔္ေတာ္မူ၏။ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔ကို ဘာမွ်မဟုတ္ေသာသူမ်ား၊ ေျမႀကီးေပၚရွိတရားသူႀကီးတို႔ကို အရာမဝင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ေစေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ စိုက္ခါစပ်ိဳးပင္၊ ႀကဲခါစမ်ိဳးေစ့၊ ေျမႀကီးထဲ၌အျမစ္စြဲခါစအပင္ေပါက္ကဲ့သို႔ျဖစ္၍ သူတို႔ကို မႈတ္ေတာ္မူသျဖင့္ သူတို႔သည္ ေျခာက္ေသြ႕သြားမည္။ ဖြဲကဲ့သို႔ ေလေပြတိုက္ရာ လြင့္ပါသြားမည္။ သန႔္ရွင္းေသာအရွင္က “သင္တို႔သည္ ငါ့ကို မည္သူႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္မည္နည္း။ မည္သူသည္ ငါႏွင့္တူသနည္း”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ အထက္သို႔ ေမွ်ာ္ၾကည့္ၾကေလာ့။ ေကာင္းကင္တန္ဆာမ်ားကို မည္သူဖန္ဆင္းသနည္း။ ထိုတန္ဆာအလုံးအရင္းကို အေရအတြက္အလိုက္ ေပၚထြက္ေစေသာသူ၊ အလုံးစုံကို အမည္ျဖင့္မွည့္ေခၚေသာသူပင္တည္း။ တန္ခိုး၊ ခြန္အားႀကီးမားေတာ္မူေသာေၾကာင့္ ႂကြင္းက်န္ခဲ့ေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုမွ်မရွိ။ အို ယာကုပ္အမ်ိဳး၊ အို အစၥေရးလူမ်ိဳး၊ “ထာဝရဘုရားသည္ ငါ့လမ္းကို မျမင္။ ငါ၏ဘုရားသခင္သည္ ငါ့အမႈကို ဂ႐ုမစိုက္”ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ေျပာဆိုရသနည္း။ သင္မသိသေလာ။ သင္မၾကားဖူးသေလာ။ ထာဝရဘုရားသည္ အစဥ္အၿမဲတည္ေတာ္မူေသာဘုရားသခင္၊ ေျမႀကီးစြန္းတိုင္ေအာင္ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာအရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အားအင္ကုန္ခန္းေတာ္မမူ။ ေမာပန္းေတာ္မမူ။ ကိုယ္ေတာ္၏ဉာဏ္ကို စစ္၍မကုန္ႏိုင္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေမာပန္းေသာသူတို႔ကို ခြန္အားေပးေတာ္မူ၏။ အစြမ္းမရွိေသာသူတို႔ကို စြမ္းအားႏွင့္ျပည့္စုံေစေတာ္မူ၏။ လူငယ္တို႔ပင္လွ်င္ အားအင္ကုန္ခန္း၍ ေမာပန္းၾကလိမ့္မည္။ သန္မာေသာလူငယ္တို႔သည္လည္း ခလုတ္တိုက္လဲက်ၾကလိမ့္မည္။ ထာဝရဘုရားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေသာသူတို႔မူကား ခြန္အားသစ္ႏွင့္ျပည့္လိမ့္မည္။ သူတို႔သည္ လင္းယုန္ကဲ့သို႔ အေတာင္ပံျဖင့္ အထက္သို႔ပ်ံတက္ၾကလိမ့္မည္။ ေျပးေသာအခါ ေမာပန္းၾကမည္မဟုတ္။ သြားလာေသာအခါလည္း အားအင္ကုန္ခန္းၾကမည္မဟုတ္။