ေဟၿဗဲဩဝါဒစာ 11:1-16

ယုံၾကည္​ျခင္း​ဆို​သည္​မွာ ေမွ်ာ္လင့္​ထား​ေသာ​အရာ​မ်ား​အေပၚ​စိတ္ခ်​မႈ​ရွိ​ျခင္း၊ မ​ျမင္​ရ​ေသာ​အရာ​တို႔​အမွန္တကယ္​ရွိ​သည္​ဟု​မွတ္ယူ​ျခင္း​ျဖစ္​၏။ ေရွး​လူႀကီး​တို႔​သည္ ဤ​ယုံၾကည္​ျခင္း​ေၾကာင့္ ခ်ီးက်ဴး​ခံရ​ၾက​၏။ ဤ​ေလာကဓာတ္​ကို ဘုရားသခင္​၏​ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္​အားျဖင့္ ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​သည္​ျဖစ္၍ ယခု​ျမင္​ရ​ေသာ​အရာ​သည္ ထင္ရွား​လ်က္​ရွိ​ေသာ​အရာ​မ်ား​မွ​ျဖစ္လာ​သည္​မ​ဟုတ္​ေၾကာင္း ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ ငါ​တို႔​သိ​ရ​ၾက​၏။ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ အာေဗလ​သည္ ကာဣန​ထက္ ျမတ္​ေသာ​ယဇ္​ကို ဘုရားသခင္​အား​ပူေဇာ္​ခဲ့​ၿပီး ထို​ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ ေျဖာင့္မတ္​ေသာ​သူ​အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ​ျခင္း​ခံရ​၏။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္​သည္ သူ​၏​ပူေဇာ္သကၠာ​မ်ား​ကို အသိအမွတ္ျပဳ​ေတာ္မူ​၏။ သူ​သည္ ေသလြန္​ေသာ္လည္း ထို​ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ ယခု​တိုင္ေအာင္ စကား​ေျပာ​ေန​ေသး​၏။ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ ဧေနာက္​သည္ ေသ​ျခင္း​ႏွင့္​မ​ႀကဳံေတြ႕​ရ​ဘဲ ဘဝ​ေျပာင္း​ခြင့္​ရ​၏။ ဘုရားသခင္​သည္ သူ႔​အား​ဘဝ​ေျပာင္း​ေစ​ေတာ္မူ​ေသာေၾကာင့္ သူ႔​ကို​မ​ေတြ႕​ရ​ၾက​ေတာ့ေခ်။ သူ​သည္ ဘဝ​မ​ေျပာင္း​မီ ဘုရားသခင္​၏​စိတ္​ေတာ္​ႏွင့္​ေတြ႕​ေသာ​သူ​ျဖစ္​ေၾကာင္း အသိအမွတ္​ျပဳ​ျခင္း​ကို​ခံရ​၏။ ယုံၾကည္​ျခင္း​မ​ရွိ​လွ်င္ ဘုရားသခင္​၏​စိတ္​ေတာ္​ႏွင့္​မ​ေတြ႕​ႏိုင္။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္​ထံ​ခ်ဥ္းကပ္​ေသာ​သူ​သည္ ဘုရားသခင္​ရွိ​ေတာ္မူ​ေၾကာင္း​ကို​လည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္​သည္ မိမိ​ကို​ရွာ​ေသာ​သူ​တို႔​အား အက်ိဳး​ေပး​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ျဖစ္​ေၾကာင္း​ကို​လည္းေကာင္း ယုံၾကည္​ရ​မည္။ ေနာဧ​သည္ မ​ျမင္​ရ​ေသး​ေသာ​အရာ​မ်ား​ႏွင့္​ပတ္သက္၍ ဗ်ာဒိတ္​ေတာ္​ရ​ေသာအခါ ေၾကာက္႐ြံ႕​႐ိုေသ​ေသာ​စိတ္​ရွိ​၍ မိမိ​အိမ္သူအိမ္သား​တို႔​ကယ္တင္​ျခင္း​ခံရ​ရန္​အတြက္ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ သေဘၤာ​ကို​တည္ေဆာက္​ေလ​၏။ ထို​ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ သူ​သည္ ေလာက​၏​အျပစ္​ကို​ထင္ရွား​ေစ​၍ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္​ရရွိ​ေသာ​ေျဖာင့္မတ္​ျခင္း​ကို အေမြ​ဆက္ခံ​သူ​ျဖစ္လာ​၏။ အာျဗဟံ​သည္ အေမြ​အျဖစ္​ဆက္ခံ​ရ​မည့္​ျပည္​သို႔​ထြက္ခြာ​သြား​ရန္ ေခၚယူ​ေတာ္မူ​ျခင္း​ခံရ​ေသာအခါ မည္သည့္​အရပ္​သို႔​သြား​ရ​မည္​ကို​မ​သိ​ဘဲ​လ်က္ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္​နာခံ​၍ ထြက္သြား​ေလ​၏။ သူ​သည္ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ ကတိ​ထား​ေတာ္မူ​ေသာ​ျပည္​၌ တိုင္းတစ္ပါးသား​ကဲ့သို႔ ဧည့္သည္​အျဖစ္​ေနထိုင္​၍ တစ္ခုတည္း​ေသာ​ကတိ​ေတာ္​ကို အတူတကြ​အေမြ​ဆက္ခံ​သူ​မ်ား​ျဖစ္​ၾက​ေသာ ဣဇက္၊ ယာကုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ တဲ​မ်ား​တြင္​ေနထိုင္​ၾက​၏။ အေၾကာင္းမူကား သူ​သည္ ဘုရားသခင္​ေရးဆြဲ​စီမံ​၍ တည္ေဆာက္​ေတာ္မူ​ေသာ ခိုင္ခံ့​သည့္​အုတ္ျမစ္​ရွိ​ေသာ​ၿမိဳ႕​ကို ေမွ်ာ္လင့္​ေန​၏။ ထိုနည္းတူ အၿမဳံ​ျဖစ္​ေသာ​စာရာ​သည္​လည္း အသက္အ႐ြယ္​လြန္​ၿပီး​ေသာအခါ ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ ပဋိသေႏၶ​တည္​ႏိုင္​ေသာ​အစြမ္း​ကို​ရရွိ​၏။ အေၾကာင္းမူကား ကတိ​ေပး​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​သည္ သစၥာရွိ​သည္​ဟု​မွတ္ယူ​ေသာေၾကာင့္​ျဖစ္​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္းကင္​ၾကယ္​မ်ား​ကဲ့သို႔​လည္းေကာင္း၊ ပင္လယ္​ကမ္းေျခ​မွ မ​ေရတြက္​ႏိုင္​ေသာ​သဲပြင့္​မ်ား​ကဲ့သို႔​လည္းေကာင္း မ်ားစြာ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ ေသသူ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ေန​ေသာ​လူ​တစ္​ဦး​ထံမွ ေပါက္ဖြား​လာ​ၾက​၏။ ထို​သူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ ကတိ​ေပး​ေတာ္မူ​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို မ​ခံစား​ရ​ေသာ္လည္း ၎​တို႔​ကို အေဝး​မွ​လွမ္းျမင္​၍ ႀကိဳဆို​လက္ခံ​ကာ မိမိ​တို႔​သည္ ေျမႀကီး​ေပၚ၌ အာဂႏၲဳ​မ်ား​ႏွင့္​သူစိမ္း​ဧည့္သည္​မ်ား​သာ​ျဖစ္​ေၾကာင္း ဝန္ခံ​လ်က္ ယုံၾကည္​ရင္း​ေသလြန္​ၾက​၏။ ထိုသို႔​ဝန္ခံ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ေနရင္း​ျပည္​ကို ႀကိဳးစား​ရွာေဖြ​ေန​ေၾကာင္း ထင္ရွား​ေစ​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ထြက္ခြာ​လာ​ခဲ့​ေသာ​ျပည္​ကို သတိရ​ၾက​သည္​မွန္​လွ်င္ ျပန္​ရ​ေသာ​အခြင့္အခါ​ရွိ​ခဲ့​ေပ​လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္​အားျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ အထက္​ေကာင္းကင္​အရပ္​၌​ရွိ​သည့္​ျပည္​တည္းဟူေသာ သာ၍​ျမတ္​ေသာ​ျပည္​ကို အလြန္​ေတာင့္တ​ေန​ၾက​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္​သည္ သူ​တို႔​၏​ဘုရား​ဟု​ေခၚေဝၚ​ျခင္း​ခံရ​သည္​ကို ရွက္​ေတာ္​မ​မူ။ အေၾကာင္းမူကား ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အတြက္ ၿမိဳ႕​ေတာ္​ကို​ျပင္ဆင္​ထား​ေတာ္မူ​၏။