ဂလာတိဩဝါဒစာ 3:15-20

ညီအစ္ကို​တို႔၊ လူ​၏​ထုံးစံ​ကို​ပုံေဆာင္​၍ ငါ​ေျပာ​မည္။ လူ​တို႔​ခ်ဳပ္ဆို​ထား​ေသာ​စာခ်ဳပ္​ပင္လွ်င္ မည္သူ​က​မွ် ပယ္ဖ်က္​ျခင္း​၊ သို႔မဟုတ္ ျဖည့္စြက္​ျခင္း​မ​ျပဳ​ရ​ေခ်။ ဘုရားသခင္​သည္ အာျဗဟံ​ႏွင့္​သူ​၏​အမ်ိဳးအႏြယ္​အား ကတိ​ေပး​ေတာ္မူ​ရာ​၌ အမ်ား​ကို​ရည္ၫႊန္း​၍ “အမ်ိဳးအႏြယ္​တို႔”​ဟု မိန႔္​ေတာ္​မ​မူ​ဘဲ တစ္​ေယာက္​ေသာ​သူ​ကို​သာ​ရည္ၫႊန္း​၍ “သင္​၏​အမ်ိဳးအႏြယ္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​သူ​ကား ခရစ္ေတာ္​ျဖစ္​၏။ ငါ​ဆိုလို​သည္​မွာ ဤသို႔​ျဖစ္​၏။ ႏွစ္​ေပါင္း​ေလးရာ​သုံးဆယ္​လြန္​ၿပီးမွ ေပၚလာ​သည့္​ပညတ္​တရား​သည္ ဘုရားသခင္​ႀကိဳတင္​ဖြဲ႕​ထား​ေသာ​ပဋိညာဥ္​ကို မ​ပယ္ဖ်က္​သကဲ့သို႔ ကတိ​ေတာ္​ကို​လည္း မ​ပ်က္ျပယ္​ေစ​ႏိုင္​ရာ။ အေၾကာင္းမူကား အေမြ​ေတာ္​သည္ ပညတ္​တရား​အေပၚ​၌​မူတည္​လွ်င္ ကတိ​ေတာ္​အေပၚ​၌ မ​မူတည္​ေတာ့​ေပ။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္​သည္ အာျဗဟံ​အား ထို​အေမြ​ေတာ္​ကို ကတိ​ေတာ္​အားျဖင့္ ေပး​သနား​ေတာ္မူ​ၿပီ။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ပညတ္​တရား​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္​ရွိ​ရ​သနည္း။ ၎​သည္ ကတိ​ေတာ္​ကို​ခံရ​ေသာ​အမ်ိဳးအႏြယ္​ေပၚထြန္း​သည္​အထိ ေဖာက္ဖ်က္​က်ဴးလြန္​မႈ​မ်ား​ေၾကာင့္ ျဖည့္စြက္​ထား​ျခင္း​ခံရ​ၿပီး ေကာင္းကင္​တမန္​မ်ား​မွ​တစ္ဆင့္ ၾကားဝင္​ေစ့စပ္​သူ​အားျဖင့္ ျပ႒ာန္း​ျခင္း​ခံရ​၏။ ၾကားဝင္​ေစ့စပ္​သူ​သည္ တစ္​ဖက္​ႏွင့္​သာ​ဆိုင္​သည္​မ​ဟုတ္။ ဘုရားသခင္​မူကား တစ္ပါးတည္း​ျဖစ္​ေတာ္မူ​၏။