ေဒသနာက်မ္း 12:9-14

ထိုမွ်မက ေဒသနာဆရာ​သည္ ပညာရွိ​ျဖစ္​သည့္​အေလ်ာက္ လူ​တို႔​အား အသိပညာ​ကို​လည္း သင္ၾကား​ေပး​၏​။ သူ​သည္ ခ်င့္ခ်ိန္​ေတြးဆ​၍ ရွာေဖြ​စူးစမ္း​ၿပီး မ်ားစြာ​ေသာ​သုတၱံ​စကား​တို႔​ကို စီကုံးေရးသား​ခဲ့​၏​။ ေဒသနာဆရာ​သည္ ႏွစ္သက္​ဖြယ္​စကား​တို႔​ကို​ေတြ႕​ေအာင္​ရွာ​၍ သမၼာတရား​ႏွင့္ဆိုင္ေသာ​စကား​တို႔​ကို မွန္ကန္​စြာ​ေရးသား​ခဲ့​၏​။ ပညာရွိ​တို႔​၏​စကား​မ်ား​သည္ ႏွင္တံ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၿပီး တစ္ပါးတည္း​ေသာ​သိုးထိန္းႀကီး​ေပးအပ္​ထား​သည့္ စုစည္း​ထား​ေသာ​စကား​မ်ား​သည္ ခိုင္ၿမဲ​စြာ​႐ိုက္​ထား​ေသာ​သံ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၏​။ ထို႔ျပင္ ငါ့​သား​၊ ဤ​အခ်က္​တို႔​ကို​လည္း သတိျပဳ​ေလာ့​။ မ်ားစြာ​ေသာ​စာအုပ္​တို႔​ကို​ေရးသား​ျပဳစု​ျခင္း​သည္ အဆုံး​မ​ရွိ​။ မ်ားစြာ​ေလ့လာ​ဆည္းပူး​ျခင္း​သည္​လည္း ကိုယ္ခႏၶာ​ကို​ပင္ပန္း​ႏြမ္းနယ္​ေစ​၏​။ အားလုံး​ကို​ၾကား​ရ​ၿပီးသည့္ေနာက္ နိဂုံးခ်ဳပ္​စကား​ဟူမူကား ဘုရားသခင္​ကို​ေၾကာက္႐ြံ႕​၍ ကိုယ္ေတာ္​၏​ပညတ္ေတာ္​တို႔​ကို​ေစာင့္ထိန္း​ေလာ့​။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ ဤ​အရာ​သည္ လူ​တို႔​ျပဳ​ရ​မည့္​အရာ​အလုံးစုံ​၏​အခ်ဳပ္​ျဖစ္​၏​။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္​သည္ ေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ျဖစ္ေစ​၊ မေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ျဖစ္ေစ​၊ ဝွက္ထား​ေသာ​အမႈ​အားလုံး​အပါအဝင္ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အမႈ​တို႔​ကို တရားသျဖင့္​စီရင္​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။