ေဒသနာက်မ္း 12:1-14

သင္​၏​အသက္​ပ်ိဳ႐ြယ္​ေသာ​ေန႔ရက္​မ်ား​၌ သင့္​ကို​ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ကို ေအာက္ေမ့​ေလာ့​။ ေဘးဒုကၡခံရာ​ေန႔ရက္​မ်ား​ေရာက္လာ​သျဖင့္ “​ငါ​၌​မည္သည့္​ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ​မွ်​မ​ရွိ​”​ဟု သင္​ေျပာဆို​ေသာ​ႏွစ္ကာလ​မ်ား​မ​က်ေရာက္​မီ​၊ ေန​ႏွင့္​အလင္း​၊ လ​ႏွင့္​ၾကယ္​တို႔ ေမွာင္​မ​သြား​မီ​၊ မိုး႐ြာ​ၿပီးေနာက္ တိမ္တိုက္​မ်ား​ျပန္​မ​လာ​မီ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေအာက္ေမ့​ေလာ့​။ ထို​ေန႔ရက္​၌ အိမ္​ကို​ေစာင့္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ တုန္လႈပ္​လ်က္​၊ ခြန္အား​ရွိ​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ ၫြတ္ကိုင္း​လ်က္​၊ ႀကိတ္ဆုံႀကိတ္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ နည္းပါး​သျဖင့္ ရပ္သြား​လ်က္​၊ ျပတင္းေပါက္​မ်ား​မွ​ၾကည့္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ အျမင္မႈန္ဝါး​လ်က္​ရွိ​ၾက​လိမ့္မည္​။ လမ္း​၌​ရွိ​ေသာ​တံခါး႐ြက္​တို႔​သည္ ပိတ္​ထား​ျခင္း​ခံရ​လ်က္ ႀကိတ္ဆုံႀကိတ္သံ​သည္ တိုးသြား​လ်က္​၊ လူ​သည္ ငွက္​သံ​ေၾကာင့္​ထ​လ်က္​၊ သီခ်င္းဆို​ေသာ​သမီးပ်ိဳ​အေပါင္း​တို႔​သည္ အားေပ်ာ့​သြား​လ်က္​ရွိ​ၾက​လိမ့္မည္​။ လူ​တို႔​သည္ ျမင့္​ေသာ​ေနရာ​ႏွင့္​လမ္း​ေပၚမွ​အႏၲရာယ္​မ်ား​ကို ေၾကာက္​ၾက​လိမ့္မည္​။ ဗာဒံပင္​သည္ ပြင့္​လိမ့္မည္​။ ႏွံေကာင္​သည္ ေလးကန္​စြာ​ေလွ်ာက္သြား​လိမ့္မည္​။ အလိုရမၼက္​သည္ ပယ္ဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​လိမ့္မည္​။ လူ​သည္ ထာဝရ​အိမ္​သို႔​သြား​ေန​သည္​ျဖစ္၍ ျမည္တမ္း​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ လမ္း​၌ လွည့္ပတ္​သြား​ၾက​လိမ့္မည္​။ ေငြ​ႀကိဳး​သည္ ျဖတ္ေတာက္​ျခင္း​ခံရ​လ်က္​၊ ေ႐ႊ​ဖလား​သည္ ခ်ိဳးဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​လ်က္​၊ ေရအိုး​သည္​စမ္းေရတြင္း​နား၌ ခြဲဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​လ်က္​၊ စက္သီး​သည္ ေရတြင္း​နား​၌ ခ်ိဳးဖ်က္​ျခင္း​ခံရ​လ်က္ ေျမမႈန႔္​သည္ လာ​ရင္း​ေျမ​သို႔​ျပန္သြား​သကဲ့သို႔ အသက္​ဝိညာဥ္​သည္ ၎​ကို​ေပး​ေတာ္မူ​ေသာ​ဘုရားသခင္​ထံသို႔​ျပန္သြား​မည့္​အခ်ိန္​မ​ေရာက္​မီ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေအာက္ေမ့​ေလာ့​။ အခ်ည္းႏွီး​၊ အခ်ည္းႏွီး​၊ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အရာ​တို႔​သည္ အခ်ည္းႏွီး​ျဖစ္​ၾက​၏​ဟု ေဒသနာဆရာ​ဆို​၏​။ ထိုမွ်မက ေဒသနာဆရာ​သည္ ပညာရွိ​ျဖစ္​သည့္​အေလ်ာက္ လူ​တို႔​အား အသိပညာ​ကို​လည္း သင္ၾကား​ေပး​၏​။ သူ​သည္ ခ်င့္ခ်ိန္​ေတြးဆ​၍ ရွာေဖြ​စူးစမ္း​ၿပီး မ်ားစြာ​ေသာ​သုတၱံ​စကား​တို႔​ကို စီကုံးေရးသား​ခဲ့​၏​။ ေဒသနာဆရာ​သည္ ႏွစ္သက္​ဖြယ္​စကား​တို႔​ကို​ေတြ႕​ေအာင္​ရွာ​၍ သမၼာတရား​ႏွင့္ဆိုင္ေသာ​စကား​တို႔​ကို မွန္ကန္​စြာ​ေရးသား​ခဲ့​၏​။ ပညာရွိ​တို႔​၏​စကား​မ်ား​သည္ ႏွင္တံ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​ၿပီး တစ္ပါးတည္း​ေသာ​သိုးထိန္းႀကီး​ေပးအပ္​ထား​သည့္ စုစည္း​ထား​ေသာ​စကား​မ်ား​သည္ ခိုင္ၿမဲ​စြာ​႐ိုက္​ထား​ေသာ​သံ​ကဲ့သို႔​ျဖစ္​၏​။ ထို႔ျပင္ ငါ့​သား​၊ ဤ​အခ်က္​တို႔​ကို​လည္း သတိျပဳ​ေလာ့​။ မ်ားစြာ​ေသာ​စာအုပ္​တို႔​ကို​ေရးသား​ျပဳစု​ျခင္း​သည္ အဆုံး​မ​ရွိ​။ မ်ားစြာ​ေလ့လာ​ဆည္းပူး​ျခင္း​သည္​လည္း ကိုယ္ခႏၶာ​ကို​ပင္ပန္း​ႏြမ္းနယ္​ေစ​၏​။ အားလုံး​ကို​ၾကား​ရ​ၿပီးသည့္ေနာက္ နိဂုံးခ်ဳပ္​စကား​ဟူမူကား ဘုရားသခင္​ကို​ေၾကာက္႐ြံ႕​၍ ကိုယ္ေတာ္​၏​ပညတ္ေတာ္​တို႔​ကို​ေစာင့္ထိန္း​ေလာ့​။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ ဤ​အရာ​သည္ လူ​တို႔​ျပဳ​ရ​မည့္​အရာ​အလုံးစုံ​၏​အခ်ဳပ္​ျဖစ္​၏​။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္​သည္ ေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ျဖစ္ေစ​၊ မေကာင္း​ေသာ​အမႈ​ျဖစ္ေစ​၊ ဝွက္ထား​ေသာ​အမႈ​အားလုံး​အပါအဝင္ ခပ္သိမ္း​ေသာ​အမႈ​တို႔​ကို တရားသျဖင့္​စီရင္​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​။