ေဒသနာက်မ္း 1:12-18

ငါ​ေဒသနာဆရာ​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​တြင္ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ကို အုပ္ခ်ဳပ္​ေသာ​ရွင္ဘုရင္​ျဖစ္​၏​။ ငါ​သည္ မိုးေကာင္းကင္​ေအာက္​၌​ျပဳ​သမွ်​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို ဉာဏ္ပညာ​အားျဖင့္ ရွာေဖြ​ရန္​ႏွင့္​စူးစမ္း​ရန္ ငါ​၏​စိတ္​ကို​ပိုင္းျဖတ္​ထား​၏​။ ၎​မွာ လူ​သား​တို႔​ကို​႐ုန္းကန္​ေစရန္ သူ​တို႔​အား ဘုရားသခင္​ေပးအပ္​ေတာ္မူ​သည့္ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္​ေကာင္း​ေသာ​အလုပ္​ျဖစ္​၏​။ ေန​ေအာက္​တြင္​ျပဳ​သမွ်​ေသာ​အမႈ​အားလုံး​ကို ငါ​ျမင္​၏​။ ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ အားလုံး​သည္ အခ်ည္းႏွီး​ျဖစ္​ၿပီး ေလ​ကို​လိုက္ဖမ္း​ျခင္း​ျဖစ္​၏​။ ေကာက္​ေသာ​အရာ​ကို မ​ေျဖာင့္​ေစ​ႏိုင္​။ လို​ေန​ေသာ​အရာ​ကို​လည္း မ​ေရတြက္​ႏိုင္​။ “​ၾကည့္ရႈ​ေလာ့​။ ငါ​သည္ ငါ့​ထက္​အလ်င္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၌​ရွိ​ခဲ့​ေသာ​သူ​အားလုံး​တို႔​ထက္​ႀကီးျမတ္​၍ ဉာဏ္ပညာ​အရာ​၌​လည္း​တိုးပြား​၏​။ ငါ​၏​စိတ္ႏွလုံး​သည္​လည္း မ်ားစြာ​ေသာ​ဉာဏ္ပညာ​ႏွင့္ အသိပညာ​တို႔​ကို​ျမင္ေတြ႕​ၿပီ​”​ဟု ငါ့​စိတ္ႏွလုံး​ထဲ၌ ငါ​ႁမြက္ဆို​၏​။ တစ္ဖန္ ဉာဏ္ပညာ​ကို​သိျမင္​ရန္​လည္းေကာင္း​၊ ႐ူးသြပ္​ျခင္း​ႏွင့္ မိုက္မဲ​ျခင္း​တို႔​ကို သိျမင္​ရန္​လည္းေကာင္း ငါ​၏​စိတ္ႏွလုံး​ကို​ျမႇဳပ္ႏွံ​ထား​၏​။ ထို​အမႈအရာ​သည္​လည္း ေလ​ကို လိုက္ဖမ္း​ျခင္း​ပင္​ျဖစ္ေၾကာင္း ငါ​သိျမင္​၏​။ အေၾကာင္းမူကား ဉာဏ္ပညာ​မ်ားျပား​ေသာအခါ ပူေဆြး​ျခင္း​လည္း မ်ားျပား​၏​။ အသိပညာ​တိုးပြား​ေသာအခါ ဒုကၡေဝဒနာ​လည္း တိုးပြား​၏​။