ေဒသနာက်မ္း 1:1-11
ေဒသနာက်မ္း 1:1-11 MSBZ
ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌စိုးစံေသာရွင္ဘုရင္၊ ဒါဝိဒ္၏သားေတာ္၊ ေဒသနာဆရာ၏စကားမ်ား။ အခ်ည္းႏွီး၊ အခ်ည္းႏွီးဟု ေဒသနာဆရာဆို၏။ အခ်ည္းႏွီး၊ အခ်ည္းႏွီး၊ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ၾက၏။ လူသည္ ေနေအာက္တြင္ သူႀကိဳးပမ္းအားထုတ္သည့္ သူ၏ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈအားလုံးတို႔မွ မည္သည့္အက်ိဳးကိုရရွိသနည္း။ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္လြန္သြား၍ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္ေပၚလာ၏။ သို႔ေသာ္ ကမာၻေျမႀကီးသည္ အစဥ္အၿမဲတည္ေန၏။ ေနထြက္လာ၍ ေနဝင္သြား၏။ ထို႔ေနာက္ ထြက္လာရာသူ႔ေနရာသို႔ လ်င္ျမန္စြာျပန္သြား၏။ ေလသည္ ေတာင္ဘက္သို႔တိုက္ၿပီးလွ်င္ ေျမာက္ဘက္သို႔ျပန္လွည့္တတ္၏။ ေလသည္ လွည့္၍လွည့္၍တိုက္ၿပီးလွ်င္ မိမိပတ္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္းျပန္လွည့္လာတတ္၏။ ျမစ္အားလုံးသည္ ပင္လယ္ထဲသို႔စီးဆင္းၾက၏။ သို႔ရာတြင္ ပင္လယ္သည္ မည္သည့္အခါမွ် မျပည့္တတ္။ ျမစ္တို႔သည္ မိမိတို႔စီးဆင္းလာရာအရပ္သို႔ ျပန္သြား၍ တစ္ဖန္စီးဆင္းတတ္၏။ ခပ္သိမ္းေသာအရာတို႔သည္ မေျပာျပႏိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္း၏။ မ်က္စိသည္ ၾကည့္၍ဝသည္ဟူ၍မရွိ။ နားသည္လည္း နားေထာင္၍အလိုျပည့္ဝသည္ဟူ၍မရွိ။ ျဖစ္ၿပီးေသာအရာသည္ တစ္ဖန္ျပန္ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ ျပဳၿပီးေသာအရာကိုလည္း တစ္ဖန္ျပန္၍ျပဳလိမ့္မည္။ ေနေအာက္တြင္ အသစ္ေသာအရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ်မရွိ။ ၾကည့္ရႈေလာ့။ ဤအရာသည္ အသစ္ျဖစ္၏ဟု ဆိုႏိုင္ေသာအရာတစ္စုံတစ္ခုရွိသေလာ။ ထိုအရာသည္ ေရွးက ျဖစ္ခဲ့ၿပီးေသာအရာ၊ ငါတို႔မရွိမီကျဖစ္ခဲ့ၿပီးေသာအရာျဖစ္၏။ ယခင္ကအရာတို႔ကို မွတ္မိျခင္းမရွိ။ ေနာင္ျဖစ္မည့္အရာတို႔ကိုလည္း ၎တို႔၏ေနာက္တြင္ ေပၚလာမည့္သူတို႔သည္ မွတ္မိၾကလိမ့္မည္မဟုတ္။