တရားေဟာရာက်မ္း 32:11-21

လင္းယုန္​သည္ မိမိ​အသိုက္​ကို​လႈပ္ခါ​၍ မိမိ​သားငယ္​တို႔​အေပၚ​ပ်ံဝဲ​လ်က္​၊ မိမိ​ေတာင္ပံ​ကို​ျဖန႔္​လ်က္​၊ သားငယ္​တို႔​ကို​ခ်ီယူ​ၿပီး မိမိ​ေတာင္ပံ​ေပၚတြင္​သယ္ေဆာင္​သြား​သကဲ့သို႔ သူ႔​ကို​ပို႔ေဆာင္​ေပး​သူ​မွာ တိုင္းတစ္ပါးသား​၏​ဘုရား​မ​ဟုတ္​၊ ထာဝရဘုရား​တစ္ပါးတည္း​သာလွ်င္ ျဖစ္​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို ေျမႀကီး​ေပၚရွိ ျမင့္ရာအရပ္​တို႔​၌​ေနရာ​ခ်ထား​၍ သူ​သည္ လယ္ယာ​သီးႏွံ​ကို​စား​ရ​၏​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သူ႔​ကို ေက်ာက္ေတာင္​ထဲမွ​ပ်ားရည္​ျဖင့္​လည္းေကာင္း​၊ မီးခတ္​ေက်ာက္ေဆာင္​ထဲမွ​ဆီ​ျဖင့္​လည္းေကာင္း​၊ ႏြား​မွ​ရ​ေသာ​ေထာပတ္​၊ သိုး​မွ​ရ​ေသာ​သိုး​ႏို႔​၊ သိုးသငယ္​အဆီ​၊ ဗာရွန္​ျပည္​သိုးထီး​၊ ဆိတ္ထီး​ႏွင့္တကြ အေကာင္းဆုံး​ဂ်ဳံ​ျဖင့္​လည္းေကာင္း ေကြၽးေမြး​ေတာ္မူ​၏​။ စပ်စ္​ေသြး​တည္းဟူေသာ​ဝိုင္နီ​ကို​လည္း ေသာက္​ရ​၏​။ အို ေယရႈ႐ုန္​၊ သင္​သည္ ဝၿဖိဳး​လာ​သျဖင့္ ေျခစုံကန္​ေလ​ၿပီ​။ ဝၿဖိဳး​တုတ္ခဲ​ၿပီး ေဖာင္းကား​လာ​ေသာအခါ မိမိ​ကို​ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ေသာ​ဘုရားသခင္​ကို ပစ္ပယ္​ေလ​ၿပီ​။ မိမိ​၏​ကယ္တင္​ရာ​ေက်ာက္ေဆာင္​ကို မထီမဲ့ျမင္ျပဳ​ေလ​ၿပီ​။ အျခား​ေသာ​ဘုရား​မ်ား​ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​ကို သဝန္တို​ေစ​ၿပီ​၊ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္​ရာ​မ်ား​ျဖင့္ ကိုယ္ေတာ္​ကို အမ်က္ထြက္​ေစ​ၿပီ​။ ဘုရားသခင္ မ​ဟုတ္​ေသာ နတ္ဆိုး​မ်ား​ကို ပူေဇာ္​ၾက​ၿပီ​။ သူ​တို႔​မ​သိ​ေသာ​ဘုရား​၊ ေနာက္​မွ​ေပၚလာ​ေသာ​ဘုရား​အသစ္​၊ ဘိုးေဘး​တို႔​မ​ေၾကာက္​ေသာ​ဘုရား တို႔​ကို ပူေဇာ္​ၾက​ၿပီ​။ သင္​၏​ေမြးသဖခင္​ေက်ာက္ေဆာင္​ကို သင္​သတိမရ​၊ သင့္​ကို​ေမြးဖြား​ေတာ္မူ​ေသာ​ဘုရားသခင္​ကို သင္​ေမ့ေလ်ာ့​ေလ​ၿပီ​။ ထာဝရဘုရား ျမင္​ေတာ္မူ​လွ်င္ မိမိ​သား​သမီး​တို႔​ကို အမ်က္ထြက္​၍ ပစ္ပယ္​ေတာ္မူ​၏​။ ‘​သူ​တို႔​ကို ငါ​မ်က္ႏွာ​လႊဲ​မည္​။ သူ​တို႔​၏​နိဂုံး​သည္ မည္သို႔​ျဖစ္​မည္​ကို ငါ​ေစာင့္ၾကည့္​မည္​။ သူ​တို႔​သည္ ေဖာက္ျပန္​တတ္​ေသာ​မ်ိဳးဆက္​၊ သစၥာ​မ​ရွိ​ေသာ​သားသမီး​မ်ား ျဖစ္​ၾက​၏​။ သူ​တို႔​သည္ ဘုရား​မ​ဟုတ္​ေသာ​အရာ​မ်ား​ျဖင့္ ငါ့​ကို သဝန္တို​ေစ​ၾက​ၿပီ​။ အခ်ည္းႏွီး​ေသာ​အရာ​မ်ား​ျဖင့္ ငါ့​ကို အမ်က္ထြက္​ေစ​ၾက​ၿပီ​။ သို႔ျဖစ္၍ ငါ​သည္ မ​ေျပာပေလာက္​ေသာ​လူမ်ိဳး​ျဖင့္ သူ​တို႔​ကို သဝန္တို​ေစ​မည္​။ မိုက္မဲ​ေသာ​လူမ်ိဳး​ျဖင့္ သူ​တို႔​ကို အမ်က္ထြက္​ေစ​မည္​။