တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:7-14
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:7-14 MSBZ
သူတို႔သည္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔ကို အားလုံးေရွ႕၌ရပ္ေစၿပီးလွ်င္ “သင္တို႔သည္ မည္သည့္အာဏာ၊ မည္သည့္နာမျဖင့္ ဤအမႈကို ျပဳၾကသနည္း”ဟု ေမးျမန္းၾက၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ုသည္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ျပည့္ဝလ်က္ “လူတို႔၏အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားတို႔၊ ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အားနည္းေသာသူတစ္ဦးအေပၚ ေကာင္းက်ိဳးျပဳခဲ့သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ ဤသူသည္ မည္ကဲ့သို႔အေကာင္းပကတိျဖစ္လာသနည္းဟူသည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း စစ္ေဆးျခင္းခံရသည္ဆိုလွ်င္ သင္တို႔အားလုံးႏွင့္ အစၥေရးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အား သိမွတ္ေစလိုသည္မွာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌ သင္တို႔တင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ဘုရားသခင္ထေျမာက္ေစေတာ္မူေသာ နာဇရက္ၿမိဳ႕သားေယရႈခရစ္ေတာ္၏နာမေတာ္အားျဖင့္ ဤသူသည္ သင္တို႔ေရွ႕တြင္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လ်က္ရပ္ေန၏။ ထိုအရွင္သည္ တိုက္ေဆာက္သူမ်ားတည္းဟူေသာသင္တို႔က ပယ္ထားေသာ္လည္း ထိပ္ဆုံးေထာင့္ခ်ဳပ္ေက်ာက္ျဖစ္လာေသာေက်ာက္ျဖစ္၏။ ကယ္တင္ျခင္းသည္ အျခားမည္သူ၌မွ်မရွိ။ အေၾကာင္းမူကား ထိုနာမမွတစ္ပါး ငါတို႔အားကယ္တင္မည့္အျခားေသာနာမကို ေကာင္းကင္ေအာက္ လူတို႔၌ေပးအပ္ထားျခင္းမရွိ”ဟု သူတို႔အားဆိုေလ၏။ ထိုသူတို႔သည္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔၏ရဲရင့္ျခင္းကိုျမင္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ပညာမတတ္ေသာ သာမန္လူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသတိထားမိသျဖင့္ အံ့ၾသၾကေလ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ေယရႈႏွင့္အတူရွိခဲ့ၾကေၾကာင္းကိုလည္း မွတ္မိၾက၏။ ထို႔ျပင္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လာေသာသူသည္ သူတို႔ႏွင့္အတူရပ္ေနသည္ကိုျမင္ေနရသျဖင့္ မည္သို႔မွ်ျငင္းခုံေျပာဆို၍မရႏိုင္ၾကေခ်။