တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:32-37

ယုံၾကည္​သူ​တို႔​၏​အစုအေဝး​သည္ တစ္စိတ္​တစ္သေဘာတည္း​ရွိ​ၾက​၍ မည္သူ​တစ္ဦးတစ္ေယာက္​က​မွ် မိမိ​ဥစၥာ​ပစၥည္း​မ်ား​ကို မိမိ​ပိုင္ဆိုင္​သည္​ဟု​မ​ဆို​ဘဲ ရွိသမွ်​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို စုေပါင္း​ပိုင္ဆိုင္​ေသာ​အရာ​အျဖစ္​ထား​ၾက​၏။ တမန္ေတာ္​တို႔​သည္ သခင္​ေယရႈ​၏​ရွင္ျပန္​ထေျမာက္​ျခင္း​အေၾကာင္း​ကို ႀကီးစြာ​ေသာ​တန္ခိုး​ျဖင့္ သက္ေသခံ​ၾက​၍ ႀကီးမား​ေသာ​ေက်းဇူး​ေတာ္​သည္ သူ​တို႔​အားလုံး​အေပၚသို႔ သက္ေရာက္​ေလ​၏။ သူ​တို႔​ထဲတြင္ ဆင္းရဲ​ခ်ိဳ႕တဲ့​သူ​တစ္ေယာက္မွ်​မ​ရွိ​ေပ။ အေၾကာင္းမူကား ေျမကြက္​၊ သို႔မဟုတ္ အိမ္ရာ​တို႔​ကို ပိုင္ဆိုင္​ေသာ​သူ​ရွိ​သမွ်​တို႔​သည္ ၎​တို႔​ကို​ေရာင္း​ၿပီးလွ်င္ ရရွိ​ေသာ​ေငြ​မ်ား​ကို ယူေဆာင္​လာ​ကာ တမန္ေတာ္​တို႔​၏​ေျခ​ရင္း​၌​ထား​၍ တစ္ဦးခ်င္းစီ​၌ လိုအပ္​မႈ​ရွိ​သည့္​အတိုင္း အသီးသီး​တို႔​အား ခြဲေဝ​ေပး​ၾက​၏။ ႏွစ္သိမ့္​ျခင္း​၏​သား​ဟူ​ေသာ​အဓိပၸာယ္​ရွိ​သည့္ ဗာနဗ​ဟု တမန္ေတာ္​တို႔​ေခၚ​ၾက​ေသာ ဆိုက္ပရပ္​ကြၽန္းသား ေလဝိ​အႏြယ္ဝင္ ေယာသပ္​သည္ မိမိ​ပိုင္ဆိုင္​ေသာ​ေျမယာ​ကို​ေရာင္း​ၿပီးလွ်င္ ေငြ​ကို​ယူေဆာင္​လာ​ကာ တမန္ေတာ္​တို႔​၏​ေျခ​ရင္း​၌​ထား​ေလ​၏။