တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:23-28

တမန္ေတာ္​တို႔​သည္ လြတ္​လာ​ၾက​ေသာအခါ မိမိ​တို႔​အေပါင္းအေဖာ္​မ်ား​ရွိ​ရာ​သို႔ ျပန္လာ​၍ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား​က မိမိ​တို႔​အား​ေျပာ​သမွ်​တို႔​ကို ျပန္ေျပာျပ​ၾက​၏။ ထို​သူ​တို႔​သည္​လည္း ၾကား​ၾက​လွ်င္ တညီတၫြတ္တည္း​ျဖင့္ ဘုရားသခင္​ထံ အသံ​ကို​လႊင့္​၍ “စိုးပိုင္​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္၊ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီး​ႏွင့္ ပင္လယ္​သမုဒၵရာ​မွစ၍ ၎​တို႔​၌​ရွိသမွ်​တို႔​ကို ဖန္ဆင္း​ေတာ္မူ​ေသာ​အရွင္​ျဖစ္​ပါ​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ဝိညာဥ္​ေတာ္​အားျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​ဘိုးေဘး​ျဖစ္​ေသာ ကိုယ္ေတာ္​၏​အေစခံ​ဒါဝိဒ္​၏​ႏႈတ္​မွတစ္ဆင့္ ‘တိုင္းႏိုင္ငံ​တို႔​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္​ျဖစ္​ၾက​သနည္း။ လူ​တို႔​သည္​လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ အခ်ည္းႏွီး​ေသာ​အရာ​မ်ား​ကို​ႀကံစည္​ၾက​သနည္း။ ကမာၻ​ေျမႀကီး​၏​ရွင္ဘုရင္​တို႔​သည္ ထ​ၾက​၍ အုပ္ခ်ဳပ္​သူ​တို႔​သည္ အတူတကြ​စုေဝး​ၾက​ကာ ထာဝရ​ဘုရား​ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္​၏​ခရစ္ေတာ္​ကို ဆန႔္က်င္​ၾက​၏’​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ခဲ့​၏။ အမွန္​ပင္ ေဟ႐ုဒ္​ႏွင့္​ပုႏၲိ​ပိလတ္​တို႔​သည္ လူမ်ိဳးျခား​မွစ၍ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ႏွင့္​ေပါင္းေဖာ္​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​ဘိသိက္​ေပး​ေတာ္မူ​သည့္ ကိုယ္ေတာ္​၏​သန႔္ရွင္း​ေသာ​အမႈေဆာင္​ေယရႈ​ကို ဆန႔္က်င္​လ်က္ ဤ​ၿမိဳ႕​တြင္​စုေဝး​ၾက​ကာ ကိုယ္ေတာ္​၏​လက္​ေတာ္​ႏွင့္​အႀကံအစည္​ေတာ္​တို႔​အားျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္​လာ​ရန္​ႀကိဳတင္​သတ္မွတ္​ထား​သမွ်​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို ျပဳ​ခဲ့​ၾက​ပါ​ၿပီ။