တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:1-22
တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:1-22 MSBZ
ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔သည္ လူတို႔အားေဟာေျပာလ်က္ေနၾကစဥ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မ်ား၊ ဗိမာန္ေတာ္အေစာင့္တပ္မႉးႏွင့္ ဇဒၵဳကဲတို႔သည္ သူတို႔ထံသို႔ေရာက္လာၾက၏။ တမန္ေတာ္တို႔သည္ ေယရႈကိုအေၾကာင္းျပဳလ်က္ ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္းအေၾကာင္းကို လူတို႔အား သြန္သင္ေဟာေျပာေနၾကေသာေၾကာင့္ ထိုသူတို႔သည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္လ်က္ တမန္ေတာ္တို႔ကိုဖမ္းဆီးကာ မိုးခ်ဳပ္ၿပီျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔တိုင္ေအာင္ အခ်ဳပ္ေထာင္ထဲ၌ထည့္ထားၾက၏။ သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ကပတ္တရားကို ၾကားနာသူမ်ားစြာတို႔သည္ ယုံၾကည္ၾကရာ ေယာက္်ားအေရအတြက္ ငါးေထာင္ခန႔္မွ်ျဖစ္လာေလ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔၌ သူတို႔၏အႀကီးအကဲမ်ား၊ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားႏွင့္ က်မ္းျပဳဆရာမ်ားသည္ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌စုေဝးၾက၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းအႏၷတ္၊ ကယာဖ၊ ေယာဟန္၊ အလက္ဇျႏၵားမွစ၍ ယဇ္ပုေရာဟိတ္မင္းမ်ိဳးရွိသမွ်တို႔လည္းပါဝင္ၾက၏။ သူတို႔သည္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔ကို အားလုံးေရွ႕၌ရပ္ေစၿပီးလွ်င္ “သင္တို႔သည္ မည္သည့္အာဏာ၊ မည္သည့္နာမျဖင့္ ဤအမႈကို ျပဳၾကသနည္း”ဟု ေမးျမန္းၾက၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ုသည္ သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္ႏွင့္ျပည့္ဝလ်က္ “လူတို႔၏အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီးမ်ားတို႔၊ ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ အားနည္းေသာသူတစ္ဦးအေပၚ ေကာင္းက်ိဳးျပဳခဲ့သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ ဤသူသည္ မည္ကဲ့သို႔အေကာင္းပကတိျဖစ္လာသနည္းဟူသည့္အေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း စစ္ေဆးျခင္းခံရသည္ဆိုလွ်င္ သင္တို႔အားလုံးႏွင့္ အစၥေရးလူမ်ိဳးအေပါင္းတို႔အား သိမွတ္ေစလိုသည္မွာ လက္ဝါးကပ္တိုင္ေပၚ၌ သင္တို႔တင္ခဲ့ေသာ္လည္း ေသေသာသူတို႔ထဲမွ ဘုရားသခင္ထေျမာက္ေစေတာ္မူေသာ နာဇရက္ၿမိဳ႕သားေယရႈခရစ္ေတာ္၏နာမေတာ္အားျဖင့္ ဤသူသည္ သင္တို႔ေရွ႕တြင္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လ်က္ရပ္ေန၏။ ထိုအရွင္သည္ တိုက္ေဆာက္သူမ်ားတည္းဟူေသာသင္တို႔က ပယ္ထားေသာ္လည္း ထိပ္ဆုံးေထာင့္ခ်ဳပ္ေက်ာက္ျဖစ္လာေသာေက်ာက္ျဖစ္၏။ ကယ္တင္ျခင္းသည္ အျခားမည္သူ၌မွ်မရွိ။ အေၾကာင္းမူကား ထိုနာမမွတစ္ပါး ငါတို႔အားကယ္တင္မည့္အျခားေသာနာမကို ေကာင္းကင္ေအာက္ လူတို႔၌ေပးအပ္ထားျခင္းမရွိ”ဟု သူတို႔အားဆိုေလ၏။ ထိုသူတို႔သည္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔၏ရဲရင့္ျခင္းကိုျမင္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ပညာမတတ္ေသာ သာမန္လူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းသတိထားမိသျဖင့္ အံ့ၾသၾကေလ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦးသည္ ေယရႈႏွင့္အတူရွိခဲ့ၾကေၾကာင္းကိုလည္း မွတ္မိၾက၏။ ထို႔ျပင္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လာေသာသူသည္ သူတို႔ႏွင့္အတူရပ္ေနသည္ကိုျမင္ေနရသျဖင့္ မည္သို႔မွ်ျငင္းခုံေျပာဆို၍မရႏိုင္ၾကေခ်။ ထိုအခါ သူတို႔သည္ တမန္ေတာ္တို႔ကို တရားလႊတ္ေတာ္႐ုံးအျပင္သို႔ထြက္ရန္အမိန႔္ေပးၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္းေဆြးေႏြးလ်က္ “ဤသူတို႔ကို မည္သို႔ျပဳၾကမည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား သူတို႔အားျဖင့္ သိသာထင္ရွားေသာနိမိတ္လကၡဏာျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕၌ေနထိုင္သူအားလုံးသိရွိၾကသည္ျဖစ္၍ ငါတို႔ျငင္းဆို၍မရႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ဤအေၾကာင္းသည္ လူတို႔ထံ ပို၍ပ်ံ႕ႏွံ႔မသြားေစရန္ ဤနာမကိုအမွီျပဳလ်က္ ေနာက္တစ္ဖန္ မည္သူ႔ကိုမွ်မေဟာေျပာရမည့္အေၾကာင္း သူတို႔ကိုၿခိမ္းေျခာက္ၾကစို႔”ဟု ဆိုၾက၏။ ထို႔ေနာက္ တမန္ေတာ္တို႔ကိုေခၚ၍ ေယရႈ၏နာမကိုအမွီျပဳလ်က္ ေဟာေျပာျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ သြန္သင္ျခင္းကိုျဖစ္ေစ လုံးဝမျပဳရန္ အမိန႔္ေပးၾက၏။ သို႔ေသာ္ ေပတ႐ုႏွင့္ေယာဟန္တို႔က “ဘုရားသခင္၏စကားေတာ္ထက္ သင္တို႔၏စကားကို ပို၍နားေထာင္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္၌ မွန္၊ မမွန္ သင္တို႔ဆုံးျဖတ္ၾကေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိတို႔ၾကားရ၊ ျမင္ရေသာအရာတို႔ကို မေဟာေျပာဘဲမေနႏိုင္”ဟု သူတို႔အား ျပန္ေျပာၾက၏။ လူအားလုံးတို႔သည္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာအမႈအရာအတြက္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းေတာ္ကိုခ်ီးမြမ္းေနၾကသည္ျဖစ္၍ ထိုလူတို႔ေၾကာင့္ တမန္ေတာ္တို႔အား အျပစ္ဒဏ္ေပးႏိုင္မည့္နည္းလမ္းကို ရွာမေတြ႕သျဖင့္ သူတို႔သည္ တမန္ေတာ္တို႔ကို ထပ္မံၿခိမ္းေျခာက္ၿပီးလွ်င္ ျပန္လႊတ္လိုက္ၾက၏။ ဤနိမိတ္လကၡဏာအားျဖင့္ အေကာင္းပကတိျဖစ္လာေသာသူသည္ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိ၏။