တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 4:1-22

ေပတ႐ု​ႏွင့္​ေယာဟန္​တို႔​သည္ လူ​တို႔​အား​ေဟာေျပာ​လ်က္​ေန​ၾက​စဥ္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​မ်ား၊ ဗိမာန္​ေတာ္​အေစာင့္​တပ္မႉး​ႏွင့္ ဇဒၵဳကဲ​တို႔​သည္ သူ​တို႔​ထံသို႔​ေရာက္လာ​ၾက​၏။ တမန္ေတာ္​တို႔​သည္ ေယရႈ​ကို​အေၾကာင္းျပဳ​လ်က္ ေသ​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲမွ ရွင္ျပန္​ထေျမာက္​ျခင္း​အေၾကာင္း​ကို လူ​တို႔​အား သြန္သင္​ေဟာေျပာ​ေန​ၾက​ေသာေၾကာင့္ ထို​သူ​တို႔​သည္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္​ျဖစ္​လ်က္ တမန္ေတာ္​တို႔​ကို​ဖမ္းဆီး​ကာ မိုးခ်ဳပ္​ၿပီ​ျဖစ္​သျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔​တိုင္ေအာင္ အခ်ဳပ္​ေထာင္​ထဲ၌​ထည့္​ထား​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ကပတ္​တရား​ကို ၾကားနာ​သူ​မ်ားစြာ​တို႔​သည္ ယုံၾကည္​ၾက​ရာ ေယာက္်ား​အေရအတြက္ ငါး​ေထာင္​ခန႔္မွ်​ျဖစ္လာ​ေလ​၏။ ေနာက္တစ္ေန႔​၌ သူ​တို႔​၏​အႀကီးအကဲ​မ်ား၊ သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား​ႏွင့္ က်မ္းျပဳ​ဆရာ​မ်ား​သည္ ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၌​စုေဝး​ၾက​၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​မင္း​အႏၷတ္၊ ကယာဖ၊ ေယာဟန္၊ အလက္ဇျႏၵား​မွစ၍ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​မင္း​မ်ိဳး​ရွိသမွ်​တို႔​လည္း​ပါဝင္​ၾက​၏။ သူ​တို႔​သည္ ေပတ႐ု​ႏွင့္​ေယာဟန္​တို႔​ကို အားလုံး​ေရွ႕၌​ရပ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ “သင္​တို႔​သည္ မည္သည့္​အာဏာ၊ မည္သည့္​နာမ​ျဖင့္ ဤ​အမႈ​ကို ျပဳ​ၾက​သနည္း”​ဟု ေမးျမန္း​ၾက​၏။ ထိုအခါ ေပတ႐ု​သည္ သန႔္ရွင္း​ေသာ​ဝိညာဥ္​ေတာ္​ႏွင့္​ျပည့္ဝ​လ်က္ “လူ​တို႔​၏​အႀကီးအကဲ​မ်ား​ႏွင့္ သက္ႀကီးဝါႀကီး​မ်ား​တို႔၊ ယေန႔ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ အားနည္း​ေသာ​သူ​တစ္​ဦး​အေပၚ ေကာင္းက်ိဳး​ျပဳ​ခဲ့​သည့္​အေၾကာင္း​ႏွင့္​ပတ္သက္၍​လည္းေကာင္း၊ ဤ​သူ​သည္ မည္ကဲ့သို႔​အေကာင္း​ပကတိ​ျဖစ္​လာ​သနည္း​ဟူသည့္​အေၾကာင္း​ႏွင့္​ပတ္သက္​၍​လည္းေကာင္း စစ္ေဆး​ျခင္း​ခံရ​သည္​ဆိုလွ်င္ သင္​တို႔​အားလုံး​ႏွင့္ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​အေပါင္း​တို႔​အား သိမွတ္​ေစ​လို​သည္​မွာ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ၌ သင္​တို႔​တင္​ခဲ့​ေသာ္လည္း ေသ​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲမွ ဘုရားသခင္​ထေျမာက္​ေစ​ေတာ္မူ​ေသာ နာဇရက္​ၿမိဳ႕သား​ေယရႈ​ခရစ္ေတာ္​၏​နာမ​ေတာ္​အားျဖင့္ ဤ​သူ​သည္ သင္​တို႔​ေရွ႕​တြင္ အေကာင္း​ပကတိ​ျဖစ္​လ်က္​ရပ္​ေန​၏။ ထို​အရွင္​သည္ တိုက္​ေဆာက္​သူ​မ်ား​တည္းဟူေသာ​သင္​တို႔​က ပယ္​ထား​ေသာ္လည္း ထိပ္ဆုံး​ေထာင့္ခ်ဳပ္​ေက်ာက္​ျဖစ္လာ​ေသာ​ေက်ာက္​ျဖစ္​၏။ ကယ္တင္​ျခင္း​သည္ အျခား​မည္သူ​၌​မွ်​မ​ရွိ။ အေၾကာင္းမူကား ထို​နာမ​မွတစ္ပါး ငါ​တို႔​အား​ကယ္တင္​မည့္​အျခား​ေသာ​နာမ​ကို ေကာင္းကင္​ေအာက္ လူ​တို႔​၌​ေပးအပ္​ထား​ျခင္း​မ​ရွိ”​ဟု သူ​တို႔​အား​ဆို​ေလ​၏။ ထို​သူ​တို႔​သည္ ေပတ႐ု​ႏွင့္​ေယာဟန္​တို႔​၏​ရဲရင့္​ျခင္း​ကို​ျမင္​၍ သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး​သည္ ပညာ​မ​တတ္​ေသာ သာမန္​လူ​မ်ား​ျဖစ္​ေၾကာင္း​သတိထား​မိ​သျဖင့္ အံ့ၾသ​ၾက​ေလ​၏။ သူ​တို႔​ႏွစ္​ဦး​သည္ ေယရႈ​ႏွင့္အတူ​ရွိ​ခဲ့​ၾက​ေၾကာင္း​ကို​လည္း မွတ္မိ​ၾက​၏။ ထို႔ျပင္ အေကာင္းပကတိ​ျဖစ္​လာ​ေသာ​သူ​သည္ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ရပ္​ေန​သည္​ကို​ျမင္​ေန​ရ​သျဖင့္ မည္သို႔​မွ်​ျငင္းခုံ​ေျပာဆို​၍​မ​ရ​ႏိုင္​ၾက​ေခ်။ ထိုအခါ သူ​တို႔​သည္ တမန္ေတာ္​တို႔​ကို တရား​လႊတ္ေတာ္​႐ုံး​အျပင္​သို႔​ထြက္​ရန္​အမိန႔္​ေပး​ၿပီးလွ်င္ အခ်င္းခ်င္း​ေဆြးေႏြး​လ်က္ “ဤ​သူ​တို႔​ကို မည္သို႔​ျပဳ​ၾက​မည္နည္း။ အေၾကာင္းမူကား သူ​တို႔​အားျဖင့္ သိသာ​ထင္ရွား​ေသာ​နိမိတ္​လကၡဏာ​ျဖစ္ပ်က္​ခဲ့​သည္​ကို ေဂ်႐ုဆလင္​ၿမိဳ႕​၌​ေနထိုင္​သူ​အားလုံး​သိရွိ​ၾက​သည္​ျဖစ္၍ ငါ​တို႔​ျငင္းဆို​၍​မ​ရ​ႏိုင္။ သို႔ေသာ္ ဤ​အေၾကာင္း​သည္ လူ​တို႔​ထံ ပို၍​ပ်ံ႕ႏွံ႔​မ​သြား​ေစရန္ ဤ​နာမ​ကို​အမွီျပဳ​လ်က္ ေနာက္တစ္ဖန္ မည္သူ႔​ကို​မွ်​မ​ေဟာေျပာ​ရ​မည့္​အေၾကာင္း သူ​တို႔​ကို​ၿခိမ္းေျခာက္​ၾက​စို႔”​ဟု ဆို​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ တမန္ေတာ္​တို႔​ကို​ေခၚ​၍ ေယရႈ​၏​နာမ​ကို​အမွီျပဳ​လ်က္ ေဟာေျပာ​ျခင္း​ကို​ျဖစ္ေစ၊ သြန္သင္​ျခင္း​ကို​ျဖစ္ေစ လုံးဝ​မ​ျပဳ​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ေပတ႐ု​ႏွင့္​ေယာဟန္​တို႔​က “ဘုရားသခင္​၏​စကား​ေတာ္​ထက္ သင္​တို႔​၏​စကား​ကို ပို၍​နားေထာင္​ျခင္း​သည္ ဘုရားသခင္​ေရွ႕​ေတာ္​၌ မွန္​၊ မမွန္ သင္​တို႔​ဆုံးျဖတ္​ၾက​ေလာ့။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ မိမိ​တို႔​ၾကား​ရ၊ ျမင္​ရ​ေသာ​အရာ​တို႔​ကို မ​ေဟာေျပာ​ဘဲ​မ​ေန​ႏိုင္”​ဟု သူ​တို႔​အား ျပန္ေျပာ​ၾက​၏။ လူ​အားလုံး​တို႔​သည္ ျဖစ္ပ်က္​ခဲ့​ေသာ​အမႈအရာ​အတြက္ ဘုရားသခင္​၏​ဘုန္း​ေတာ္​ကို​ခ်ီးမြမ္း​ေန​ၾက​သည္​ျဖစ္၍ ထို​လူ​တို႔​ေၾကာင့္ တမန္ေတာ္​တို႔​အား အျပစ္ဒဏ္​ေပး​ႏိုင္​မည့္​နည္းလမ္း​ကို ရွာ​မ​ေတြ႕​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ တမန္ေတာ္​တို႔​ကို ထပ္မံ​ၿခိမ္းေျခာက္​ၿပီးလွ်င္ ျပန္လႊတ္​လိုက္​ၾက​၏​။ ဤ​နိမိတ္​လကၡဏာ​အားျဖင့္ အေကာင္းပကတိ​ျဖစ္​လာ​ေသာ​သူ​သည္ အသက္​ေလးဆယ္​ေက်ာ္​ရွိ​၏။