တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 26:12-18

ဤသို႔ျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​၏​ခြင့္ျပဳ​ခ်က္​ႏွင့္​အခြင့္​အာဏာ​တို႔​ပါလ်က္ ဒမတ္စကပ္​ၿမိဳ႕​သို႔​သြား​စဥ္ မြန္းတည့္​ခ်ိန္​တြင္ လမ္း​၌ ေန​ေရာင္ျခည္​ထက္​မက​ေတာက္ပ​ေသာ ေကာင္းကင္​မွ​အလင္း​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​မွစ၍ အကြၽႏ္ုပ္​ႏွင့္အတူ​ခရီး​သြား​သူ​မ်ား​ပတ္လည္​တြင္ ထြန္းလင္း​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​ျမင္​ရ​ပါ​သည္၊ အရွင္​မင္းႀကီး။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​အားလုံး​သည္ ေျမ​ေပၚသို႔​လဲက်​သြား​ရာ ေဟၿဗဲ​ဘာသာစကား​ျဖင့္‘ေရွာလု၊ ေရွာလု၊ သင္​သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့​ကို​ညႇဥ္းဆဲ​သနည္း။ တုတ္ခြၽန္​ကို​ကန္​ရန္ သင့္​အတြက္​ခက္​၏’​ဟု အကြၽႏ္ုပ္​အား​ေျပာ​ေသာ​အသံ​ကို အကြၽႏ္ုပ္​ၾကား​ရ​ပါ​သည္။ ထိုအခါ အကြၽႏ္ုပ္​က ‘သခင္၊ ကိုယ္ေတာ္​သည္ မည္သူ​ျဖစ္​ပါ​သနည္း’​ဟု ေမးေလွ်ာက္​လွ်င္ သခင္​ဘုရား​က‘ငါ​သည္ သင္​ညႇဥ္းဆဲ​ေသာ​ေယရႈ​ျဖစ္​၏။ သင္​သည္​ထ​၍ သင့္​ေျခ​ျဖင့္​မတ္တတ္ရပ္​ေလာ့။ ငါ​သည္ သင့္​ထံ​ထင္ရွား​သည္​မွာ ငါ့​ကို​သင္​ျမင္​ရ​သည့္​အေၾကာင္း​ႏွင့္ သင့္​အား ငါ​ထင္ရွားျပ​မည့္​အရာ​မ်ား​အတြက္ သင့္​ကို အမႈ​ေတာ္​ေဆာင္​အျဖစ္​လည္းေကာင္း၊ သက္ေသ​အျဖစ္​လည္းေကာင္း ခန႔္ထား​ရန္​ျဖစ္​၏။ ငါ​သည္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​၏​လက္​မွ​လည္းေကာင္း၊ လူမ်ိဳးျခား​တို႔​၏​လက္​မွ​လည္းေကာင္း သင့္​ကို​ကယ္ႏုတ္​မည္။ ထို​သူ​တို႔​ထံသို႔​သင့္​ကို ငါ​ေစလႊတ္​၏။ ဤသည္ကား သူ​တို႔​၏​မ်က္စိ​ကို​ဖြင့္​ေပး​၍ သူ​တို႔​ကို အေမွာင္​မွ အလင္း​သို႔​လည္းေကာင္း၊ စာတန္​၏​အခြင့္​အာဏာ​မွ ဘုရားသခင္​ထံသို႔​လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲ​ေစ​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ ငါ့​ကို​ယုံၾကည္​ျခင္း​အားျဖင့္ အျပစ္​မ်ား​ခြင့္လႊတ္​ျခင္း​ေက်းဇူး​ကို​ခံစားရ​ကာ သန႔္ရွင္း​ေစ​ျခင္း​ခံရ​ေသာ​သူ​တို႔​ထဲတြင္ ပါဝင္​ရ​မည့္​အေၾကာင္း​တည္း’​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​ခဲ့​ပါ​သည္။